Τα προηγούμενα χρόνια λέγαμε πως είναι τεράστιο γαμώτο αυτό που βίωνε ο μπασκετικός Παναθηναϊκός. Ομάδα δίχως πλάνο, με μετριότατα ρόστερ και σερί αγωνιστικές επιτυχίες. Ήταν η εξαίρεση ενός κανόνα που ήθελε το τριφύλλι πρωταγωνιστή σε κάθε επίπεδο. Ήταν ο κανόνας που δημιούργησαν ο Παύλος, ο Θανάσης και ο Ζοτς.
Αυτή η εξαίρεση δεν κράτησε και η ομάδα μπήκε ξανά στις...εργοστασιακές ρυθμίσεις. Μόνο που όσα συμβαίνουν από πέρυσι, είναι σαν να έχουν μπει όλα στο fast forward, είναι σαν να επετράπη να ξεδιπλωθούν στο έπακρο όλες οι αρετές αυτού του Συλλόγου.
Οι παρανοϊκές υποσχέσεις, έφεραν παρανοϊκά ρόστερ, όπου έφεραν παρανοϊκές τιμές εισιτηρίων, οι οποίες έφεραν παρανοϊκές προσελεύσεις, οι οποίες οδήγησαν σε παρανοϊκά αγωνιστικά αποτελέσματα και κατέληξαν στο Καλιμμάρμαρο, σε ένα Σαββατόραδο βγαλμένο από τα πιο Παναθηναϊκά όνειρα.
Παρανοϊκά πράγματα;
Ναι, άκρως παρανοϊκά.
Όσο παρανοϊκό μας φαινόταν κάποτε τα χρόνια του Τάφου, της Γλυφάδας, των χαμένων Final 4, της κατάρας του ΣΕΦ και των παικταράδων που πηγαινοερχόντουσαν...ότι ο Παναθηναϊκός θα γινόταν η πιο πετυχημένη ομάδα στην σύγχρονη ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Όχι η πιο επιτυχημένη με αερολογίες και άτοπε συγκρίσεις. Η πιο επιτυχημένη βάσει τίλων.
Παρανοϊκά κι όμως συνέβησαν.
Το τριφύλλι στόχευσε στα αστέρια, τα έβαψε πράσινα ένα προς ένα και πλέον πέρασε σε άλλο επίπεδο. Πέρα από αυτά, όπου κανένας δεν ξέρει που μπορεί να καταλήξει.
Μήπως φανταζόταν κανείς την κατάληξη της περυσινής χρονιάς; Ή μήπως μπορούσε να του περάσει από το μυαλό το Σαββαόβραδο που μας πέρασε;
Ό,τι συνέβη...ό,τι έγινε ήταν μια -ακόμη μια- απόδειξη του μεγαλείου αυτού του πολυδιάστατου οργανισμού. Όπου όταν κυριαρχεί η αγάπη για το τριφύλλι και δεν μαραζώνει από την εσωστρέφεια, η δυναμική του ξεπερνάει ακόμη και τους πιο άρρωστους Παναθηναϊκούς εγκεφάλους...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου