Η ξαφνική απώλεια του Δομάζου είναι ένα κενό που δεν αναπληρώνεται. Όταν μιλάμε για τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, μιλάμε για ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του Συλλόγου, μια χρυσή εποχή που έφτασε στο απόγειο της με την κατάκτηση της 2ης καλύτερης ομάδας στην Ευρώπη το 1971.
Μιλάμε για τον άνθρωπο που δεκαετίες μετά είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών με το τριφύλλι και τα κατορθώματα του είναι αμέτρητα.
Η ξαφνική απώλεια του όμως, ανέδειξε -ξανά- το κενό που υπάρχει στην ιστορία του Συλλόγου.
Από πότε έχει ο Παναθηναϊκός να απολαύσει έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή, ένα ίνδαλμα;
Από πότε έχει ο Παναθηναϊκός να ακουστεί σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον πλανήτη;
Από πότε έχει ο Παναθηναϊκός να πετύχει κάτι πραγματικά σπουδαίο;
Κάτι τόσο σπουδαίο που να γίνει θέμα συζήτησης αν τα κατορθώματα του παρελθόντος ξεπεράστηκαν.
Δυστυχώς χρόνια...δεκαετίες...
Ο Παναθηναϊκός παραμένει μεγάλος λόγω της ιστορίας του και του λαού του. Σήμερα δεν έχει να επιδείξει τίποτα από αγωνιστικά κατορθώματα.
Ο Παναθηναϊκός συντηρείται. Δεν μεγαλουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει όχι σήμερα, αλλά προχθές.
Πρέπει να γράψει ξανά ιστορία.
Μεγαλύτερη του παρελθόντος, αν θέλει να μεγαλώσει ξανά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου