ΔΥΣΤΥΧΩΣ...

Δεν ξέρουμε τι τίτλο να βάλουμε,τι να γράψουμε ,πως να αρχίσουμε...
Δυστιχώς ο Παναθηναικός αποκλείστηκε και έχασε το εισιτήριο για τους 8 της Ευρώπης.
Δυστιχώς η χρονιά τελείωσε οριστικά ,αφού δεν μας έμεινε πλέον κανένας στόχος.
Δεν θα γράψουμε σήμερα περί ευθυνών,σίγουρα αυτες είναι πολλές και πρέπει το καλοκαίρι να αποδωθούν.

Δέυτερη εντός έδρας ήττα στο champions league και καθοριστική. Απόψε χάσαμε απο μια ομάδα που σίγουρα έχει καλύτερο σύνολο και πιο ανταγωνιστική ομάδα αλλά κάτι τέτοιο εμείς δεν είδαμε στα μεταξύ μας ματς. Στους αγώνες αυτούς ,είδαμε δύο ομάδες που ήταν ίσες και χωρίς ιδιαίτερες διαφορές. Και η πρόκριση κρίθηκε στς λεπτομέρειες του δεύτερου παιχνιδιού ΑΛΛΑ και στα διαιτητικά λάθη τυ πρώτου.

Ας δούμε τώρα το αγωνιστικό κομμάτι. Το ματς άρχισε με...αναγνωριστικό ρυθμό και με τους σπνούς να προσπαθούν να έχουν κατοχή και να κυριαρχήσουν στο κέντρο. Πράγμα το οποίο και πέτυχαν. Εμείς περιοριστήκαμε στοπρώτο 45λεπτο να κλείνουμε τους διαδρομους ,να έχουμε έναν παθητικό χαρακτήρα και απλώς να περιμένουμε την κατάλληλη ευκαιρία να βγούμε μπροστά για να χτυπήσουμε.
Μια λογική απολύτως δεκτή ,καθώς διαφορά στην ποιότητα μεταξύ των παικτών ήταν δεδομένη αλλά και στην εμπειρία τέτοιων παιχνιδιών,καθώς οι περισσότεροι απο τους παίκτες μας δεν είχαν ξαναπαίξει σε αντίστοιχους αγώνες.
Οπότε στο πρώτο ημίχρονο δεν είχαμε να επιδείξουμε τίποτα ,εκτός απο την ευαιρία με τον Μάτζιο στο σουτ του απο την μικρή περιοχη ,ύστερα απο εξαιρεική κάθετη πάσα του Σιμάο.

Εντύπωση μας προκάλεσε πως ο διαιτητής ήταν ιδιαίτερα...εχθρικός απέναντι μας ή τέλος πάντων δεν σφύριξε ούτε στιγμή έδρα ,το αντίθετο μάλιστα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην δίνει φάουλ στον Καραγκούνη ,καθώς θεωρούσε πως ό,τι πέσιμο έκανε ήταν εσκεμμένο.

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε κοιμησμένη και ίσως με την πεποίθηση ότι έχει άνετα το μηδέν στην άμυνα και το πλήρωσε ,αφού στο 49 βρεθήκαμε να χάνουμε με 0-1 ,ύστερα απο ολιγορία στην άμυνα. Ένα γκολ που δεν προεξοφλούσε τίποτα ,καθώς με το 1-1 πηγαίναμε στην παράταση. Έτσι κι έγινε ,η ομάδα πίστεψε στις δυνάμεις της ,βγήκε μποστά ,πρέσαρε και πέτυχε το γκολ μέσα σε λίγα λεπτά με εξαιρετική κεφαλιά του Μάτζιου.
Αύτό ήταν η αιτία το γήπεδο να καεί στην κυριολεξία καθώς και οι 70.000 οπαδοί που βρέθηκαν έσπρωχναν την ομάδα για την πρόκριση.
Το γήπεδο έγερνε προς τα εμάς ,οι ισπανοί τα είχαν χάσει όμως μια λάθος μεταβίβαση του Σίλβα στον χώρο του κέντρου και ενώ όλη η ομάδα είχε ανέβει ψηλά ,έδωσε την ευκαιρία στην Βιγιαρεάλ να αντεπιτεθεί,να πετύχει την άμυνα μας ανοιχτή και...1-2 .

Κάπου εδώ τελειώνει και το αγωνιστικό μέρος της βραδιάς. Ναι, τι κι αν είχαμε ένα 25λεπτο να ανατρέψουμε την κατάσταση ,η ομάδα έσκυψε το κεφάλι και δεν πίστεψε στο θαύμα. Και εδώ που τα λέμε ,μόνο θαύμα δεν ήταν. Η Βιγιαρεάλ δεν παρουσίασε κάτι εξαίσιο για να δικαιολογήσεις τις άπειρες και ανούσιες ταυτόχρονα καμινάδες που κάναμε μέχρι το 90.
Ούτε οι αλλαγές του Τεν Κάτε βοηθήσαν καθόλου και έτσι το έργο τελείωσε.

Συμπερασματικά, η ομάδα φοβήθηκε τους Ισπανούς στο σημείο που δεν έπρεπε και δεν ρισκάραμε καθόλου. Το δεύτερο γκολ μας πέθανε (κόσμο και ομάδα) ενώ δεν έπρεπε ,γιατί το ματς ακόμη κι εκεί ήταν ανατρέψιμο.

Ο διαιτηής δεν μας σεβάστηκε καθόλου και αυτό μας προβληματίζει καθώς και στο πρώτο ματς η διαιτησία ήταν τουλάχιστον εχθρική απέναντι μας.

Ο Ζλιμπέρτο Σίλβα ήταν τραγικός. Τι κι αν έκανε τα περισσότερα χιλιόμετρα στο παιχνίδι; Δεν έκανε ούτε μια σωστή πάσα,κρέμασε την ομάδα στο δεύτερο γκολ και δεν βοήθησε καθόλου στο δημιουργικό κομμάτι. Γνωρίζουμε πως είναι παίκτης αξίας ,για αυτό και τα λεφτά που παίρνει αλλά εμείς για κάτι τέτοια ματς σαν το σηερινό τον πήραμε κι αυτός δήλωσε απών.

Ο Καραγκούνης απο τους χειρότερους παίκτες ,σπατάλησε όλο το πρώτο ημίχρονο προσπαθώντας να πείσει τον διαιτητή πως δεν κάνει θέατρο και αυτό στοίχησε στην ομάδα. Όλη η Βιγιαρεάλ αντιδρούσε σε κάθε πέσιμο του και ο διαιτητής δεν του έδινε κανένα φάουλ,μάλλον κατάντησε υπερβολικά προβλέψιμο το παιχνίδι του.

Οι Σιμάο και Μάτζιος ήταν ανδιαμφισβήτητα οι καλύτεροι του γηπέδου. Ο μεν πρώτος έδωσε άπειρες μάχες στο κέντρο ,ήταν βράχος στην άμυνα και κάλυπτες χώρους για...τέσσερις,ο δε Μάτζιος ίσως αν είχε και περισσότερη βοήθεια μπροστά να έκανε μεγαλύτερη ζημιά στους Ισπανούς και να κερδίζαμε περισσότερα απο αυτόν. Πάντως συγνώμη αλλά με την σημερινή του εμφάνιση μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως δεν διαλέγει παιχνίδια .Και αυτό μόνο επαγγελματισμός δεν είναι.

Ο Τεν Κάτε έστησε πιο επιθετικά την ομάδα σήμερα ,αλλά οι αλλάγες έπρεπε να γίνουνε γρηγορότερα για να ξυπνήσει και η ομάδα μετά το 1-2. Και αργά τις έκανε και δεν βοηθήσανε καθόλου.

Ο κόσμος έκανε το καθήκον του και δικαιολόγησε το..."εδώ είναι Βαλκάνια..."!


Tώρα όσον αφορά το αύριο, η ομάδα με το σνομπάρισμα που έριξε σε αρκετά παιχνίδια στην Ελλάδα κατάφερε να μην έχει πλέον στόχο και να τελειώνει εδώ η χρονιά. Η πορεία της στην Ευρώπη αν μη τι άλλο κρίνεται ως επιτυγχημένη αλλά στην Ελλάδα πάτος για ακόμη μια χρονιά. Τα υπόλοιπα ματς της σεζόν θα είναι αγγαρεία για τον κόσμο ,αφού δεν ενδιαφέρει τους περισσότερους να κυνηγάμε για ακόμη μια χρονιά την δεύτερη θέση.

Είπαμε ,ευθύνες υπάρχουν πολλές αλλά αυτά θα τα πούμε τις επόμενες μέρες και πιο αναλυτικά.