ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ;

Διαβάσαμε σήμερα με πολύ ενδιαφέρον την συνέντευξη του Οικονόμου στο gazzetta.gr και δυστιχώς μόνο και μόνο το άκουσμα του ονόματος του μας προκάλεσε μίσος και οργή.

Ένας παίκτης που η πορεία του έδειχνε πως θα είναι ανάλογη με του Αλβέρτη και ταυτόσιμη με τον Παναθηναικό. Μαζί με τον Φράνκι ήρθαν την ίδια χρονική περίοδο ,ζήσανε τις ίδιες αποτυχίες ,γευτήκανε τις ίδιες χαρές και ήταν παρώντες στο χτίσιμο του αυτοκράτορα την δεκαετία του 90. Το 98 όμως και μετά το πρωτάθλημα στο σεφ ,οι σειρήνες του εξωτερικου χτύπησαν στα αυτιά του Οικονόμου και πήγε στην τότε μεγάλη Κίντερ Μπολώνια.

Μάλιστα είχε διοργανωθεί και συνέντευξη τύπου απο τους Γιαννακόπουλους ώστε να αποχαιρετήσουν τον ...πράσινο Νίκο Οικονόμου που το είχαν σαν παιδί τους. Συγκιητικά λόγια και υποσχεσεις του στυλ "μόνο στον Παναθηναικό ξανά ,όταν γυρώ" είχαν την τιμητική τους.

Μέχρι που...ο κ.Οικονμου αποφάσισε να επιλέξει να πάει στον γαύρο και να ξεγράψει με μιας την όλη του πορεία με τον Σύλλογο μας. Και το χειρότερο; Πολλές φορές με δηλώσεις του ήταν εριστικός και προκλητικός. Το αν πέτυχε εκεί ή όχι δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Η ουσία είναι πως πρόδωσε τον κόσμο που τον αγαπούσε και τον είχε λατρέψει ,τους αδελφούς Γιαννακόπουλους που του έδειξαν εμπιστοσύνη ,του προσέφεραν τα πάντα και δεν του κλείσανε το όνειρο της Ευρώπης ,μα πάνω απόλα πρόδωσε τον Παναθηναικό που έλεγε πως τον αγαπάει όσο τίποτε άλλο.

Πολλές φορές το να γίνεσαι λαικισής είναι πολύ χειρότερο απο το να είσαι απαθής και να μην συμμετέχεις στην ομάδα και...οπαδικά. Γιατί μετά οι κινήσεις σου καταγράφονται απο τον κόσμο με βάση το σναίσθημα. Και εσύ Νίκο Οικονόμου έδειξες πως μόνο Παναθηναικός ΔΕΝ είσαι.

Και ερχεται η σημερινή συνέντευξη που έχεις το θράσσος και λες πως "όταν είσαι πράσινος δεν αντέχεις με τίποτα το κόκκινο". Στην περίπτωση σου βέβαια αυτό δεν ισχύει γιατί μια χαρά το άντεξες το κόκκινο για παραπάνω απο 1 χρόνο.

Και καλό θα ήταν να μας πεις, αφού δεν μετάνιωσες για τους πανηγυρισμούς στον τελικό του Τελ Αβίβ ,ΑΝ τουλάχιστον στεναχωρήθηκες που πλήγωσες με την συμπεριφοά σου τον κόσμο του Συλλόγου που τόσο σε αγαπούσε..

Είχες όλα τα φόντα να γίνεις ηγέτης μαζί με τον Φράνκι αλλά τα λεφτά και ο επαγγελματιμός είχαν αποτι φαίνεται πρωταρχικό ρόλο..