Ακόμη μια χρονιά ξεκινάει και για ακόμη μια χρονιά ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος στερείται δικό του γήπεδο. Με αφορμή τις σημερινές ...μαγκιές των υποανάπτηκτων στο Παγκράτι μπήκαμε στην διαδικασία να σκεφτούμε τι διαδρομές πρέπει να κάνει ο οπαδός του Συλλόγου για να παρακολουθήσει τα τμήματα.
Μιας και η πολιτεία δεν μας έχει κάνει εδώ και χρόνια την χάρη και δεν μας βοηθάει ούτε στο ελάχιστο να χτίσουμε το γήπεδο ,μας έχει δώσει ότι μπορεί απο τα ολυμπιακά ακίνητα για να τους πληρώνουμε εμείς τα γαμησιάτικα των ολυμπιακών αγώνων.
Έχουμε και λέμε: Το ποδόσφαιρο τις τελευταίες 3 δεκαετίες πηγαινοέρχεται απο οακα σε λεωφόρο και τούμπαλιν ,άλλοτε έχοντας την ανάγκη για...πιο έδρα και άλλοτε για να παίζει σε ένα πιο σύγχρονο...έστω στάδιο.
Στο μπάσκετ είναι το μόνο τμήμα που έχει βρει την ηρεμία του μιας και απο τα μέσα του 1990 αγωνίζεται στο κλειστό του οακα. Βέβαια νιώσαμε στο πετσί μας τι είναι να μην έχεις γήπεδο ,όταν πήγαμε στο κλειστό του Σπόρτιγκ για 2 χρόνια ,αντιμετωπίζοντας ...πολικέ συνθήκες και άλλα ωραία ,όπως και όταν παίζαμε στην Γλυφάδα στις αρχές του 90.
Το ανδρικό βόλλευ όταν το 2004 μας τελείωσε ο Ταφος ,κατηφόρησε προς την Γλυφάδα και έζησε ...μεγάλες στιγμές. Τόσο μεγάλες που τις απολάμβαναν δεκάδες οπαδοί με αποκορυφωμα την φετινή χρονιά που ο κόσμος γύρισε εντελώς την πλάτη στην ομάδα. Καλώς ή κακώς ο κύριος όγκος του κόσμου του Συλλόγου είναι απο το Κέντρο του Συλλόγου και πάνω και όχι το αντίστροφο. Δεν ήταν δυνατόν να καίγονται ντεπόζιτα για να πας να δεις έναν αγώνα και να αναγκάζεσαι να πας στην άλλην άκρη. Φέτος η λύση βρέθηκε στο Παγκράτι και συγκεκριμένα στο Μετς ,όπου η χρονιά αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ιδιαίτερη...ζωντάνια!
Το γυναικείο βόλλευ έχασε και αυτό φέτος την ασφάλεια του Τάφου και ακόμη ψάχνει για γήπεδο!! Λιγότερο απο μήνα ξεκινάνε οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας και ακόμη δεν έχουμε καταλήξει σε κάποιο γήπεδο. Είχαμε σίγουρο τον Χολαργό και τελικά σήμερα μας προέκυψε Αγιος Θωμάς. Ό,τι να ναι δηλαδή..
Στο πόλο έχουμε περάσει απο αρκετές έδρες και τα τελευταία χρόνια καταλήξαμε στο ..σίγουρο οακα .Πρόπερσυ μεταφερθήκαμε επιτυχώς στο Χαλάνδρι ,το γήπεδο ήταν έδρα ,η ομάδα ανέβαινε αλλά ας όψεται η μη ύπαρξη γηπέδου μας. Ο δήμαρχος του Χαλανδρίου εν μια νυκτί ,ελέω των επεισοδίων με τον γαύρο μας έδιωξε και μας έστειλε πίσω στο άψυχο οακα.
Το γυναικείο μπάσκετ ,απότι φαίνεται είναι το μόνο ασφαλές τμήμα ,μιας και ο Τάφος θα αποτελεί και για τα επομενα χρόνια την έδρα του.
Τώρα...ότι έχουμε βρεθεί στο σημείο να συντηρούμε τα ολυμπιακά ακίνητα ,μάλλον είναι προφανές και το έχουμε πάρει πρέφα όλοι.
Ότι τόσα χρόνια μας δουλεύουν με το γηπεδικό επίσης.
Ότι ο κόσμος αναγκάζεται να κάνει άπειρες διαδρομές για να δει τον Σύλλογο και δεν έχουμε ένα σταθερό...σπίτι ,αυτονόητο.
Ότι συμβιβαζόμαστε με γήπεδα που δεν είναι έδρες και μοιάζουν πιο πολύ για ουδέτερα ,το καταλαβαίνουμε απο τις συνεχείς απώλειες τίτλων.
ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΑ...ΕΝΤΟΣ!!
Μιας και η πολιτεία δεν μας έχει κάνει εδώ και χρόνια την χάρη και δεν μας βοηθάει ούτε στο ελάχιστο να χτίσουμε το γήπεδο ,μας έχει δώσει ότι μπορεί απο τα ολυμπιακά ακίνητα για να τους πληρώνουμε εμείς τα γαμησιάτικα των ολυμπιακών αγώνων.
Έχουμε και λέμε: Το ποδόσφαιρο τις τελευταίες 3 δεκαετίες πηγαινοέρχεται απο οακα σε λεωφόρο και τούμπαλιν ,άλλοτε έχοντας την ανάγκη για...πιο έδρα και άλλοτε για να παίζει σε ένα πιο σύγχρονο...έστω στάδιο.
Στο μπάσκετ είναι το μόνο τμήμα που έχει βρει την ηρεμία του μιας και απο τα μέσα του 1990 αγωνίζεται στο κλειστό του οακα. Βέβαια νιώσαμε στο πετσί μας τι είναι να μην έχεις γήπεδο ,όταν πήγαμε στο κλειστό του Σπόρτιγκ για 2 χρόνια ,αντιμετωπίζοντας ...πολικέ συνθήκες και άλλα ωραία ,όπως και όταν παίζαμε στην Γλυφάδα στις αρχές του 90.
Το ανδρικό βόλλευ όταν το 2004 μας τελείωσε ο Ταφος ,κατηφόρησε προς την Γλυφάδα και έζησε ...μεγάλες στιγμές. Τόσο μεγάλες που τις απολάμβαναν δεκάδες οπαδοί με αποκορυφωμα την φετινή χρονιά που ο κόσμος γύρισε εντελώς την πλάτη στην ομάδα. Καλώς ή κακώς ο κύριος όγκος του κόσμου του Συλλόγου είναι απο το Κέντρο του Συλλόγου και πάνω και όχι το αντίστροφο. Δεν ήταν δυνατόν να καίγονται ντεπόζιτα για να πας να δεις έναν αγώνα και να αναγκάζεσαι να πας στην άλλην άκρη. Φέτος η λύση βρέθηκε στο Παγκράτι και συγκεκριμένα στο Μετς ,όπου η χρονιά αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ιδιαίτερη...ζωντάνια!
Το γυναικείο βόλλευ έχασε και αυτό φέτος την ασφάλεια του Τάφου και ακόμη ψάχνει για γήπεδο!! Λιγότερο απο μήνα ξεκινάνε οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας και ακόμη δεν έχουμε καταλήξει σε κάποιο γήπεδο. Είχαμε σίγουρο τον Χολαργό και τελικά σήμερα μας προέκυψε Αγιος Θωμάς. Ό,τι να ναι δηλαδή..
Στο πόλο έχουμε περάσει απο αρκετές έδρες και τα τελευταία χρόνια καταλήξαμε στο ..σίγουρο οακα .Πρόπερσυ μεταφερθήκαμε επιτυχώς στο Χαλάνδρι ,το γήπεδο ήταν έδρα ,η ομάδα ανέβαινε αλλά ας όψεται η μη ύπαρξη γηπέδου μας. Ο δήμαρχος του Χαλανδρίου εν μια νυκτί ,ελέω των επεισοδίων με τον γαύρο μας έδιωξε και μας έστειλε πίσω στο άψυχο οακα.
Το γυναικείο μπάσκετ ,απότι φαίνεται είναι το μόνο ασφαλές τμήμα ,μιας και ο Τάφος θα αποτελεί και για τα επομενα χρόνια την έδρα του.
Τώρα...ότι έχουμε βρεθεί στο σημείο να συντηρούμε τα ολυμπιακά ακίνητα ,μάλλον είναι προφανές και το έχουμε πάρει πρέφα όλοι.
Ότι τόσα χρόνια μας δουλεύουν με το γηπεδικό επίσης.
Ότι ο κόσμος αναγκάζεται να κάνει άπειρες διαδρομές για να δει τον Σύλλογο και δεν έχουμε ένα σταθερό...σπίτι ,αυτονόητο.
Ότι συμβιβαζόμαστε με γήπεδα που δεν είναι έδρες και μοιάζουν πιο πολύ για ουδέτερα ,το καταλαβαίνουμε απο τις συνεχείς απώλειες τίτλων.
ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΑ...ΕΝΤΟΣ!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου