Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΓΙΑ... ΛΙΓΑ ΕΚΑΤΟΣΤΑ!

9 Απριλίου 2002 ,τελευταία φάση στον επαναληπτικό της προημιτελικής φάσης με την Μπαρτσελόνα

Είναι απο τις στιγμές που νιώθεις πως τα πάντα σταματάνε ,εκεί που κολλάει ο χρόνος σε μια φάση ,σε μια στιγμή ..

Μια πορεία αξέχαστη ,ένας αγώνας ανεπανάληπτος ,μια φάση μοναδική και η εικόνα χαρακτηριστική για να αποτυπώσει τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής. Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζετε την εξέλιξη του ματς. Το ιδανικό γκολ του Κωνσταντίνου ,η χαμένη ευκαιρία του Σάριτς για το 0-2 ,η ισοφάριση ,η αδράνεια της άμυνας και το 3-1 ,η σταδιακή μας υπεροχή ,το πέναλντυ το Ολιζαντέμπε ,η απόκρουση του Πουγιόλ πάνω στην γραμμή και τα... λίγα καταραμένα εκατοστά στο σουτ του Βλάοβιτς.

Ένα σουτ που θα μας έστελνε για τρίτη φορά στους 4 της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης και θα μας χάριζε την πιο μεγάλη πρόκριση στην ιστορία μας. Δεν έχει σημασία ,τι θα γινόταν μετά ,αρκούσε να μπει εκείνο το γκολ για να ...ονειρευόμαστε Γλασκώβη! 

Ένα σουτ που το δικαιούμασταν να μπει με βάση την εικόνα του αγώνα ,ένα σουτ που τελικά δεν μπήκε γιατί έτσι το θελε η μοίρα .Όμως ακόμη και με αυτόν τον τρόπο γράφτηκε ιστορία! Μια Barcelona με αστέρες παγκόσμιας κλάσης να πέφτουν κάτω και να κάνουν καθυστερήσεις ,να αμύνονται λυσσασμένα και να νιώθουν την απόλυτη ανακούφιση στο άουτ του Βλάοβιτς .Απλά κοιτάξτε τους De Boer ,Xavi αλλά και τον κόσμο απο πίσω να έχει μείνει παγωμένος στο τέρμα. Και παράλληλα τους Βλάοβιτς ,Ολιζαντέμπε και Μικάελσεν που έχουν φτάσει στην απόλυτη κάθαρση ,μιας και τα χανε δώσει όλα και η μπάλα απλά δεν ήθελε να μπει.

Ήταν εκείνη η φάση που μπορούσε να συνεχίσει το μαγικό μας ταξίδι στο champions league ,είναι όμως και αυτή η στιγμή που επιβεβαίωνε σε όλη την Ευρώπη την δυναμική εκείνης της ομάδας και τις δυνατότητες της που την καθιερώνανε στις δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ήταν μια φουρνιά ποδοσφαιριστών που σε 3 χρόνια κάνανε μεγάλες πορείες ,ρίξανε στο καναβάτσο παραδοσιακές δυνάμεις (Γιουβέντους ,Άρσεναλ ,Πόρτο ,Φενέρμπαχτσε) και κάνανε ζημιά σε κάποιες άλλες (Μάντσεστερ ,Ρεάλ ,Μπαρτσελόνα). 

Για πολλούς εκείνη η πορεία ήταν η πιο μάγκικη ,μιας και αποκλείσαμε στα προκριματικά την Σλάβια Πράγας ,βγήκαμε πρώτοι στην πρώτη φάση των ομίλων με αντιπάλους τις Άρσεναλ ,Σάλκε ,Μαγιόρκα ,προκριθήκαμε και απο την δεύτερη φάση των ομίλων αντιμετωπίζοντας τις Ρεάλ ,Πόρτο ,Σπάρτα Πράγας και φτάσαμε στο θαύμα της Βαρκελώνης.

Για κάποιους άλλους αποτέλεσε την καλύτερη ευκαιρία για να ξαναπάμε σε ευρωπαϊκό τελικό ,ασχέτως αν μετά πέφταμε με την Ρεάλ των galacticos .Μην ξεχνάμε πως εκείνη η ομάδα ,ήταν αμιγώς ελληνική και ανάγκαζε κάθε αντίπαλο να παίζει με τον ρυθμό της ,οπότε όλα θα ήταν πιθανά.

Δυστυχώς ,εκείνη η στιγμή που ήταν το απόλυτο επισφράγισμα της μεγάλης ομάδας που διαθέταμε ,την ακολούθησε η χρονιά που παρολίγον να αποκλείσουμε την Πόρτο του Μουρίνιο και έμελλε να γράψει τίτλους τέλους στην Ριζούπολη ,όπου οι περισσότεροι απο εκείνη την ομάδα εκδιώχθηκαν ως αποτυχημένοι και losers..