O ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΖΕΙ ΜΕ ΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΔΙΧΟΝΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ! ΜΑΤΑΙΟ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ!

Με βάση τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στον Σύλλογο και με το ανάθεμα (λογικότατο) πολλών για αυτήν την κόντρα που επικρατεί στον Σύλλογο και τα χωρισμένα στρατόπεδα που έχουν χωριστεί οι φίλοι του Συλλόγου ,πήρα αφορμή να επαναφέρω ή και να γνωρίσω άγνωστα γεγονότα στους φίλους του Συλλόγου ,που είτε τα έχουν ξεχάσει είτε τα αγνοούν.

Ο Παναθηναϊκός φίλοι μου ,έχει μάθει να ζει με τις κόντρες και τα χωρισμένα στρατόπεδα δεκαετίες τώρα και πιο συγκεκριμένα απο την ίδρυση του. Ποτέ δεν ήταν όλο το σύνολο (διοικητικό ή οπαδικό) του Συλλόγου μονιασμένο ,παρά μόνο σε περιόδους μεγάλων επιτυχιών που κάνανε τους πάντες να βάζουν τις διαφορές τους στην άκρη και να πανηγυρίζουν ιστορικές στιγμές που μας έχει προσφέρει αυτή η ιδέα που λέγεται Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος.

Πάντοτε υπήρχαν 2 τουλάχιστον πόλοι που αντιμαχόντουσαν στον Σύλλογο και πάντοτε κυριαρχούσε αυτή η εσωστρέφεια στον Σύλλογο. Αυτήν την
εσωτερική διαμάχη ο Σύλλογος δεν την γνώρισε για πρώτη φορά με την πολυμετοχικότητα και το άνοιγμα της ΠΑΕ ,ούτε το 2004 και 2008 με τον Τζίγγερ ,αλλά ούτε και με την εμφάνιση των Βαρδινογιάννηδων. Απλώς τώρα είναι πιο έντονη ,διότι τα μέσα που μπορούμε να ενημερωθούμε διογκώνουν και ψηλαφίζουν το κάθε τι ,με αποτέλεσμα να νιώθουμε όλοι πως βρισκόμαστε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Λάθος μεγάλο!

Ούτε αυτό που περνάμε τώρα είναι μια μοναδική κρίση που δεν έχει ξαναζήσει ο Σύλλογος. Απλώς βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο σε όλα τα τμήματα του Συλλόγου και λογικό είναι οι έριδες να μεγαλώνουν και "το αίμα" που βγαίνει απο το Τριφύλλι να είναι πιο έντονο.

Αν μπείτε στην διαδικασία φίλοι μου ,να ρωτήσετε πιο παλιούς ,τους πατεράδες σας ,τους θείους σας ή ακόμη και τους παλαίμαχους που βγαίνουν και κάνουν δηλώσεις επί δηλώσεων ,μάλλον θα έχουν να σας απαριθμούν για αρκετή ώρα "μάχες" που συνέβαιναν στον Σύλλογο ,ανάμεσα σε πρόσωπα ιστορικά και "στρατόπεδα". Απλά κανείς δεν τα αναφέρει γιατί με την ταχύτητα που τρέχουν πλέον οι πληροφορίες δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε ανάσα και να δούμε πιο καθαρά και αντικειμενικά κάποια πράγματα.

Ο Παναθηναϊκός φίλοι μου ,έχει μάθει σε αυτά τα 103 χρόνια ιστορίας του να ζει με κόντρες. Έχει μάθει να επιβιώνει μέσα απο την εσωστρέφεια .Έχει μάθει να αναγεννιέται μέσα απο εξουθενωτικές κόντρες προέδρων του. Έτσι θα γίνει και τώρα ,απλώς αυτήν την φορά μπορεί τα πράγματα να είναι πιο χρονοβόρα και κουραστικά. Αλλά έτσι θα γίνει ..

Μόνο που απο την εσωστρέφεια δεν πρόκειται να ξεφύγει ,καθώς έτσι είναι η ...κάστα του Συλλόγου και των εκατομμύρια οπαδών του. Έτσι είναι και δεν πρόκειται να αλλάξει.

Για αυτό και στον γαύρο πάντα οι διοικητικές αλλαγές γινόντουσαν πάντα πιο ήπια (ακόμη και επί εποχής Κοσκωτά ποτέ τους ,οι κόντρες μέσα στο σωματείο τους δεν φτάνανε τα επίπεδα τα δικά μας) ,γιατί οι γαύροι ήταν πάντα μαθημένοι να αποδέχονται και να συμβιβάζονται με την παροδική επιτυχία ,μην υπολογίζοντας το κόστος και τον τρόπο με τον οποίο την αποκτούσαν. Ο κόσμος μας δεν το είχε ποτέ αυτό και ούτε θα το έχει.

Ο κόσμος μας πάντα θα κρίνει ,πάντα θα αγωνίζεται για το καλό του Συλλόγου και ποτέ δεν θα έχει ομόνοια. Τι να κάνουμε; Τόσες δεκαετίες δεν έχει γίνει ,τώρα θα συμβεί;

Με την ίδρυση του Συλλόγου ,οι έριδες κάνανε την εμφάνιση τους και συγκεκριμένα απο το 1909 ,μόλις 1 χρόνο ύστερα απο την ίδρυση του ,ο Παναθηναϊκός έσπασε σε 2 κομμάτια με τον Απόστολο Νικολαϊδη και τον Γιώργο Καλαφάτη να ξεκινάνε μια σειρά απο έντονες αντιπαραθέσεις.

Ο Παναθηναϊκός είναι ο Σύλλογος που ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής του εκείνη την εποχή (Άγγελος Μεσσάρης) ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Απόστολο Νικολαϊδη και του έκοψε την μπάλα.

Στον Παναθηναϊκό εν έτη 1932 ,λάβανε χώρα εκλογές για την προεδρία του Συλλόγου και οι Απόστολος Νικολαϊδης-Σταμάτης Μερκούρης "ακονίζανε τα ξίφη τους".

Ο Παναθηναϊκός ...κατάφερε και διέγραψε απο τα μητρώα του ,τον ιδρυτή του Γιώργο Καλαφάτη.

Ο Παναθηναϊκός μέσα σε μια δεκαετία σχεδόν κατάφερε να πάει πρωτοδικείο (άρα και να πάμε τώρα ,ο Σύλλογος μαθημένος είναι) και να φουντώσει νέες διοικητικές κόντρες (Κίτσιος-Μαντζεβελάκης).

Στον Παναθηναϊκό δεν περιμέναμε τον Βγενόπουλο ,για να βρούμε αντίθετο πόλο στους Βαρδινογιάννηδες. Το 1979 ήταν όταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος έχασε εν μια νυκτί απο τον Γιώργο Βαρδινογιάννη ,το πλειοψηφικό πακέτο της ΠΑΕ και απο τότε υπήρχε μια κόντρα που ποτέ δεν αποτυπώθηκε σε λόγια ,παρά μόνο συντηρείτο με το πέρασμα των χρόνων.

Απο τα τέλη της δεκαετίας του 80 ξεκίνησε η κόντρα ανάμεσα στην Θύρα 13 και τον Βαρδινογιάννη.

Στον Παναθηναϊκό ζήσαμε την κόντρα Σταθωκοστόπουλου- Θανάση Γιαννακόπουλου.

Στον Παναθηναϊκό όσοι βρίζανε τον Βαρδινογιάννη ,χαρακτηριζόντουσαν ως Γιαννακοπουλικοί και μετά ως ΠατεροΒγενοπουλικοί.

Γράφοντας τα παραπάνω γεγονότα ,απλώς θέλω να δικαιολογήσω πως όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια στην ΠΑΕ είναι η φυσική συνέχεια του Συλλόγου μας. Τίποτε δεν άλλαξε ξαφνικά ,κανένας Βαρδινογιάννης/Γιαννακόπουλος/Βγενόπουλος δεν έφερε την εσωστρέφεια στον Σύλλογο. Πάντοτε υπήρχε και πάντα ο κόσμος του Συλλόγου βίωνε τέτοιες εξελίξεις .

Έτσι και τώρα αργά ή γρήγορα λύση θα βρεθεί για την ΠΑΕ και τον Σύλλογο εξ ολοκλήρου και θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε με άλλους στην διοίκηση και μετά απο κάμποσο καιρό θα αντιμετωπίζουμε πάλι φαινόμενα εσωστρέφειας.

Δεν θέλω να την εκλάβετε ως απαισιόδοξη άποψη ,απλά ...η ιστορία αυτό δείχνει!

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ - 1908