Φώτης Καρακούσης
Το ημερολόγιο έγραφε 22/3/2009 και ο Παναθηναϊκός σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ, αγωνιζόταν με την Λοκομοτίβ Μπέλγκοροντ στον τελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδίας. Τεράστιος αγώνας, με τους οπαδούς του «τριφυλλιού» να κάνουν ρεκόρ προσέλευσης σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση και να αποθεώνουν τους παίκτες του Αλέκου Λεώνη παρά την ήττα με 3-1 από την... Ρώσικη αρκούδα.
Η τότε σύνθεση των «πρασίνων» ήταν: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Λεώνης): Ερπ 7 (1 άσος, 6/17 επ.), Αντράε 10 (9/14 επ., 1 μπλ.), Αγκάμες 23 (21/39 επ., 2 μπλ.), Γκέριτς 3 (2/6 επ., 1 μπλ.), Πανταλέων, Ντεπέστελε 2 (1/1 επ., 1 μπλ.), Στεφάνου (λ-58% υπ.) / Λάππας 1 (1/5 επ.), Ντονάς, Ανδρεάδης 5 (5/6 επ.), Ψάρρας 2 (2 άσοι). Λιγότερο κατά λίγες μέρες, από τρία χρόνια μετά, από τα μεγαλεία του τελικού του CEV Cup σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται πλέον με το ενάμισι πόδι στην Α2.
Έχοντας ζήσει τις στιγμές του ΟΑΚΑ, την τεράστια εκδρομή στην Μαγιόρκα, όπου μάλιστα είχα βγάλει και φωτογραφία τον Σέρβο κεντρικό της Βοϊβοιντίνα να τραβάει με βίντεο τον κόσμο του Παναθηναϊκού, ενώ οι
Ισπανοί χειροκροτούσαν καθώς δεν πίστευαν πως σε μικρό τελικό, θα υπήρξαν οπαδοί που θα τα έκαναν για ακόμα μία φορά “που... όλα”, ειλικρινά δεν ξέρω τι να γράψω πλέον.
Έχω στερέψει από λόγια, από διάθεση, από ψυχολογία από τα πάντα. Δεν βγαίνει ούτε μισή λέξη, για μια ομάδα που ναι η αλήθεια είναι πως μετά τον τελικό με τους Ρώσους, δυσαρέστησε πολύ τους πάντες. Δεν κέρδισε τους τίτλους που θα μπορούσε, αλλά πάλευε γι' αυτούς, τους διεκδικούσε. Από την διεκδίκηση όμως φτάσαμε στον υποβιβασμό (όποιος δει το πρόγραμμα και είναι λίγο ψαγμένος καταλαβαίνει πως δεν υπάρχει πλέον σωτηρία), στην απόλυτη ντροπή και στο άδειασμα των συναισθημάτων.
Όσοι πραγματικά αγαπάνε αυτό το τμήμα, θα καταλάβουν το πόσο πονάει αυτός ο υποβιβασμός. Πως σε κάνε να μην έχεις όρεξη για τίποτα. Το θέμα όμως είναι το ποιοι φταίνε για την κατάντια που βιώνει συνολικά ο σύλλογος, μιας και το βόλεϊ ανδρών, ήταν, είναι και θα είναι η ναυαρχίδα του κάθε Ερασιτέχνη. Σε αυτό έχω αναφερθεί και θα το κάνω συνεχώς από εδώ και πέρα, γιατί δεν γίνεται να ακούω και να διαβάζω για αξιοπρέπεια, όταν αυτή η λέξη δεν μπορεί να υπάρχει πλέον στο λεξιλόγιο κάποιων αν όπως όλα δείχνουν πέσει η ομάδα.
Σήμερα όμως και με δεδομένο το ότι μα το Θεό δεν υπάρχει όρεξη για τίποτα, θα αφήσω τον Γιώργο Πετρέα να μιλήσει για εμένα. Ναι τον διεθνή κεντρικό που με μόλις έναν χρόνο στον Παναθηναϊκό, έδειξε με τις δηλώσεις του πως νιώθει πράγματα για την ομάδα, που άλλοι που βρίσκονται ή βρίσκονταν χρόνια, δεν τα έχουν νιώσει ούτε στο μισό.
Ο παίκτης του Ολυμπιακού πλέον, δεν πανηγύρισε όπως θα μπορούσε άλλωστε τον υποβιβασμό του Παναθηναϊκού, όντας παίκτης του αιωνίου αντιπάλου. Αντιθέτως μπροστά στις κάμερες έδειξε το πόσο πολύ τον έχει πικράνει αυτή η κατάσταση. Και δεν έμεινε μόνο στις εκφράσεις απογοήτευσης, αλλά τόνισε κιόλας: «Αυτό το παιχνίδι πρέπει να μείνει στη μνήμη των παραγόντων του Παναθηναϊκού που έφτασαν την ομάδα σε αυτό το σημείο. Δεν μου αρέσει να κρίνω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια», ενώ πριν από αυτό είχε επισημάνει: «Είναι κρίμα που υπάρχει αυτή η κατάσταση στον Παναθηναϊκό. Κυρίως για τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν μείνει να ασχολούνται, όπως ο Ρούλης Αγραπιδάκης, που προσφέρει ανιδιοτελώς. Αλλά εγώ πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός είναι Παναθηναϊκός και θα βρει το δρόμο του»!!!
Μετά από αυτά τι να πούμε εμείς; Απλά θα επισημάνουμε πως όντως ρε Γιώργαρε ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιο μέγεθος και είναι σίγουρο πως θα βρει τον δρόμο του και σύντομα θα έρθει και πάλι το χαμόγελο στα χείλη του Ρούλη, που φέτος δεν σταματά να δακρύζει με αυτά που βλέπει, αλλά και συνολικά στον κόσμο της ομάδας. Όσον αφορά τους παράγοντες όμως θα πρέπει όλοι να λογοδοτήσουν για την φετινή κατάντια. Και όχι μόνο όσοι είναι τώρα, αλλά όσοι έφεραν το τμήμα σε αυτό το σημείο. Και μόλις πάνε όλα καλά και βρει το τμήμα τον δρόμο του, καλό θα είναι να έχει παίκτες που αγαπάνε την ομάδα και το δείχνουν παρότι κάποιοι τους ανάγκασαν να παίζουν στην απέναντι όχθη...
http://www.leoforos.gr/blog/37705/ta-eipe-ola-o-petreas
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου