Μπορέλι μαγεία, Βαζέχα ευστοχία

Τέλος Νοεμβρίου 1991. Η «Αθλητική Ηχώ» γράφει ένα νούμερο σοκαριστικό για την εποχή που όμοιό του είχε γραφτεί μόνο από τη μεταγραφή του Λάγιος Ντέταρι στον Ολυμπιακό του Κοσκωτά. 900 εκατ. δραχμές για τον Μπορέλι  δίνει ο Παναθηναϊκός, έγραφε η εφημερίδα. Ο Χουάν Χοσέ Μπορέλι έφτασε στις 29 Νοεμβρίου 1991 στην Ελλάδα και μπορεί να κόστισε τα μισά σχεδόν απ’ όσα γράφτηκαν αλλά στο αεροδρόμιο στην υποδοχή του βρέθηκαν περισσότεροι από 4.000 φίλοι του Παναθηναϊκού. Έβλεπαν το νέο Μεσσία της ομάδας στο πρόσωπο του νεαρού Αργεντινού, ο οποίος θεωρούνταν ένα από τα αστέρια της τότε
πρωταθλήτριας Αργεντινής Ρίβερ Πλέιτ. Πού θυμήθηκα τον «Μπορελάκο»; Σαν σήμερα πριν από 16 χρόνια έδινε μία από τις μεγαλύτερες κατ’ εμέ παραστάσεις του, οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στην κορυφαία ευρωπαϊκή διάκριση της επαγγελματικής ιστορίας του, στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Αναφέρομαι στη ρεβάνς της προημιτελικής φάσης με αντίπαλο τη Λέγκια Βαρσοβίας.

Ο Μπορέλι μπορεί να έφτασε εν χορδαίς και οργάνοις στην Ελλάδα αλλά στον Παναθηναϊκό τα «βρήκε σκούρα». Το εντελώς διαφορετικό στυλ του ευρωπαϊκού με το λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο μπέρδευε τον Μπορέλι. Η δε σωματοδομή του δεν ενθουσίαζε (1,71 μ. ύψος και πολύ αδύνατος με μυϊκό σύστημα που «φώναζε» ότι χρειάζονταν δουλειά). Όπως ο ίδιος έχει εκμυστηρευτεί «στο πρώτο μου παιχνίδι στον Παναθηναϊκό παίξαμε με τον Πανιώνιο και δεν ακούμπησα τη μπάλα». Ο τότε προπονητής του Τριφυλλιού, Βασίλης Δανιήλ είχε σοβαρές επιφυλάξεις. Ο Αργεντινός δεν του γέμιζε το μάτι. «Πώς να το βάλω να παίξει αυτό το παιδάκι; Δεν βλέπετε πως είναι; Φυσάει και πέφτει κάτω. Ούτε να κλωτσήσει δεν μπορεί», είχε πει ο «προφήτης». Ο Δανιήλ δεν συνυπήρξε πολύ με τον Μπορέλι. Αλλά τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν για τον Αργεντινό ούτε με την αλλαγή τεχνικού. Ο Ίβιτσα Όσιμ ήταν λάτρης της τακτικής, είχε πρωτοποριακές για την εποχή απόψεις και μεθόδους. Ο Μπορέλι δεν χωρούσε σε αυτά (εδώ καλά καλά δεν χωρούσε ο Σαραβάκος!). Για δύο χρόνια ο Αργεντινός ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αφού παρότι ο Βαρδινογιάννης πίεζε τον Όσιμ να αξιοποιήσει τη μεγάλη οικονομική επένδυσή του -πενταετές συμβόλαιο είχε υπογράψει άλλωστε- ο Βόσνιος ήταν ανένδοτος. Ώσπου στο τέλος της σεζόν ήρθε η αλλαγή που ανέστησε τον Μπορέλι. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης απομάκρυνε τον Όσιμ και εμπιστεύτηκε τον Χουάν Ρότσα παρά την απειρία του στους πάγκους.

Ο Ρότσα ήξερε τον Μπορέλι ως συμπατριώτες και τον εμπιστεύτηκε άμεσα. Και τότε το «δεκάρι» που φορούσε τη «βαριά» φανέλα με το «7» που άφησε ο Δημήτρης Σαραβάκος φεύγοντας, πήρε πάνω του τον Παναθηναϊκό. Ο Μπορέλι ξεδίπλωσε όλες του τις ικανότητες. Χάρη στην εκπληκτική τεχνική του μοίραζε με τρομερή συχνότητα κάθετες πάσες ή μπαλιές – «τρύπες», χάρη στην ταχύτητά του ξεπερνούσε σαν άνεμος τους αντιπάλους, χάρη στο ταλέντο του σκόραρε. Τη σεζόν 1994-95 έβγαλε πρώτο σκόρερ τον Βαζέχα με 29 γκολ (τότε βγήκε το σύνθημα του τίτλου του άρθρου), κράτησε 7 για τον εαυτό του και ο Παναθηναϊκός πήρε ένα από τα πιο άνετα πρωταθλήματα της ιστορίας του. Τη σεζόν 1995-96 έκανε σχεδόν τα πάντα. Πέτυχε 11 γκολ, το ένα πιο κρίσιμο από το άλλο. Σκόραρε στο «Καραϊσκάκης» στη νίκη 2-1 επί του Ολυμπιακού, πέτυχε το μοναδικό γκολ του αγώνα στον… τελικό τίτλου με την ΑΕΚ στις 31 Μαρτίου (Μ. Τετάρτη), σφράγισε το πρωτάθλημα με το γκολ του στην Τούμπα που έδωσε τη νίκη με 1-0 επί του ΠΑΟΚ.

Λίγες μέρες πριν από εκείνο τον τελικό με την ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός υποδέχθηκε τη Λέγκια στη ρεβάνς του 0-0 στη Βαρσοβία. Νίκη σήμαινε πρόκριση στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Και ήρθε θρίαμβος με 3-0. Ο Μπορέλι «μάγεψε» και σε αυτό το ματς. Εκτός των άλλων σκόραρε ένα γκολ – ποίημα. Όπως είχε ανοίξει ο ίδιος με το γκολ στη Ριέκα επί της Χάιντουκ το δρόμο για τη μεγάλη πορεία, έτσι σφράγιζε μια σημαδιακή πρόκριση. Με τη λήξη εκείνης της σεζόν ο Μπορέλι απευθύνθηκε στον Γιώργο Βαρδινογιάννη για το συμβόλαιό του, το οποίο θα έληγε έξι μήνες αργότερα. «Όταν έρθει η ώρα θα τα πούμε», του απάντησε ο Καπετάνιος. Και τότε ήρθε η πρόταση της ισπανικής Οβιέδο. Ο Μπορέλι δελεάστηκε από τα χρήματα και την πρόκληση της Πριμέρα Ντιβιζιόν, φοβήθηκε ότι ο Βαρδινογιάννης θα τον «κρέμαγε» και υπέγραψε στην Οβιέδο εν αγνοία του Παναθηναϊκού. Λίγο πριν λήξει το συμβόλαιό του, ο Βαρδινογιάννης τον κάλεσε και του έκανε μια πρόταση που μάλλον ούτε στα όνειρά του θα περίμενε ο Μπορέλι. Και τότε έγινε το απίστευτο. Υπέγραψε και στον Παναθηναϊκό! Τότε αποκαλύφθηκε και η άλλη υπογραφή. Η υπόθεση πήγε μακριά, μέχρι τη FIFA, η οποία εν τέλει αναγνώρισε ως ισχύουσα την πρώτη χρονικά υπογραφή του, δηλαδή στην Οβιέδο. Το χειμώνα του 1996 ο Μπορέλι αναχωρούσε.

Στον Παναθηναϊκό οι οπαδοί μόνο που δεν έκλαιγαν με τη φυγή του ηγέτη της ομάδας. «Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ανάγκη εμένα. Έχει τώρα τον Λυμπερόπουλο», είπε προφητικά φεύγοντας από την Ελλάδα ο Μπορέλι. Ο Αργεντινός δεν είχε τύχη στην Οβιέδο αφού υποβιβάστηκε. Επέστρεψε στην Αργεντινή και στην αγαπημένη του Ρίβερ Πλέιτ. Κατόπιν μεταπήδησε στη Σαν Λορέντσο και το 2000 πήγε στην Τίγκρες ενώ το 2001 μετακόμισε στην Ουρουγουάη για τη Μαλντονάντο. Το 2002 επέστρεψε στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά για λογαριασμό του Ακράτητου. Ήταν, όμως, πια ένας αγνώριστος Μπορέλι. Αν και μόλις 32 είχε πάρει κιλά, είχε βαρύνει και βέβαια είχε χάσει όλα εκείνα τα στοιχεία που είχε στον Παναθηναϊκό. Μόλις ολοκληρώθηκε η σεζόν ανακοίνωσε το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας.

Έβγαλε μια σχολή προπονητικής και ανέλαβε προπονητής στα τμήματα υποδομής της Ρίβερ. Το 2009 πήγε βοηθός του Φερνάντο Γκαμπόα στην Τσακαρίτα Τζούνιορς ενώ το 2010 τον ακολούθησε στην Κολόν Σάντα Φε, όπου και έμεινε έως τον Απρίλιο του 2011. Έκτοτε αναζητεί στέγη. Όνειρό του είναι να γίνει προπονητής σε μια από τις δύο αγαπημένες του ομάδες: στη Ρίβερ ή στον Παναθηναϊκό.



http://matigarrida.gr/2012/03/20/mporeli-mageia-vazexa-eustoxia/