Με νίκη –και μάλιστα πολύ σημαντική- ξεκίνησε ο Παναθηναϊκός τις επίσημες αγωνίστηκες του υποχρεώσεις για τη σεζόν 2012-2013. Τις μέτριες εμφανίσεις των φιλικών προετοιμασίας διαδέχθηκε μια αρκετά μεστή και σοβαρή εμφάνιση απέναντι στους Σκωτσέζους που σαφώς υστέρησαν σε ποιότητα απέναντι στους πράσινους. Οι πράσινοι είχαν και τον αστάθμητο παράγοντα της τύχης με το μέρος τους, με αποτέλεσμα να καταφέρουν να προηγηθούν νωρίς στο σκορ, επιτρέποντας στον Φερέιρα να “εξετάσει” το ματς- μισή χρονιά με πολύ πιο ψύχραιμο μάτι.
Στην αντίπερα όχθη, το επιθετικό πλάνο του Στιούαρτ ΜακΚολ έχασε νωρίς τον προσανατολισμό του με το γκολ του Λάζου. Το 0-1 δημιούργησε συνθήκες πίεσης στους γηπεδούχους, που ανέδειξαν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις ποιοτικές αδυναμίες της ομάδας τους.
Το 4-4-2 του ΜακΚολ
- Συχνό σήκωμα της μπάλας“από πίσω”
- Αργό τέμπο ανάπτυξης
- Τοποθέτηση του Χίγκντον σε ρόλο target man στις σέντρες με στόχο –σχεδόν αποκλειστικά- το κεφάλι του
- Προσπάθεια εκμετάλλευσης της ταχύτητας και της εκρηκτικότητας του Ογιάμα
Το 0-1 του πρώτου ημιχρόνου δεν άφηνε πολλά περιθώρια στον ΜακΚολ που –λογικά- ρίσκαρε ακόμα περισσότερο. Η έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου δημιούργησε προβλήματα στην αμυντική λειτουργία του ΠΑΟ. Τα μπακ της Μάδεργουελ πήραν μέτρα και οι Λέσλεϊ και Λόου έτρεξαν πολύ περισσότερο μεταφέροντας το παιχνίδι πιο κοντά στην περιοχή του Καρνέζη. Επιπλέον, ο Χάμφρεϊ έγινε πολύ πιο κινητικός και Χίγκτον “κόλλησε” κοντά στον Βελάσκεζ . Το παραπάνω τακτικό ρίσκο του ΜακΚολ όμως “άνοιξε” τις γραμμές της Μάδεργουελ που μοιραία δέχτηκε δεύτερο γκολ τελειώνοντας την υπόθεση πρόκριση από το πρώτο ματς.
Σχόλιο: Η γενικότερη ποδοσφαιρική συμπεριφορά της Μάδεργουελ θύμιζε σε πολλά τυπική Αγγλική ομάδα της προηγούμενης 20ετίας, με δυνατό αργό και άτεχνο ποδόσφαιρο, που βασίζει πολλά στο physical κομμάτι του παιχνιδιού
Το 4-2-3-1 του Φερέιρα
Ο Πορτογάλος παρέμεινε πιστός στις εφαρμογές των φιλικών προετοιμασίας και κατέβασε την ομάδα του με ένα τυπικό 4-2-3-1 με τον Λάζο να αναλαμβάνει σύνθετο ρόλο. Κατά τη φάση της επίθεσης ήταν ο προτελευταίος αποδεκτής της μπάλας και ο παίκτης που πήρε τις περισσότερες ατομικές προσπάθειες, ενώ όταν η ομάδα αμυνόταν πατούσε ανάμεσα στους Βιτόλο/ Μαρίνο ώστε να δίνει τον παίκτη παραπάνω στην μεσοαμυντική γραμμή, αυξάνοντας παράλληλα και το ύψος που λείπει από τους 2 αμυντικούς χαφ του ΠΑΟ. Το πλάνο του Φερέιρα περιελάμβανε:
- Εναλλαγές θέσεων μεταξύ τον Ζέκα/ Σισοκό
- Αυξημένα αμυντικά καθήκοντα του τελευταίου που δεν άφησε σχεδόν ποτέ τον Χέιτλι από τα μάτια του
- Συχνά ανεβάσματα των μπακ
- Pressing στη δεύτερη μπάλα της Μάδεγουελ στον χώρο του κέντρου
- Συχνές οπισθοχωρήσεις του Τοτσέ μπροστά από του Βιτόλο/ Μαρίνο/ Λάζο όταν η ανάπτυξη των Σκωτσέζων ανέβαζε τη μπάλα κάτω απ’ το κέντρο
Επιπλέον, ο Φερέιρα ζήτησε από τον Σισοκό να μην κρατάει τη μπάλα και να “σπάει” το παιχνίδι σε ελεύθερους παίκτες, γυρίζοντας πολλές φορές τη μπάλα στην άμυνά του. Το τελευταίο ήταν και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ΠΑΟ την προηγούμενη χρονιά αφού μετά τον τραυματισμό του Λέτο δεν υπήρχε στην ομάδα παίκτης που να μπορεί να προσδώσει ηρεμία στο παιχνίδι του ΠΑΟ. Μοναδική εξαίρεση στον συγκεκριμένο τομέα αποτελεί ο Κατσουράνης που υστερεί εμφανώς όμως σε τρεξίματα.
Ο Φερέιρα διαχειρίστηκε το ματς αρκετά σωστά. Η πρώτη αλλαγή (67’) ξεμπλόκαρε τον ΠΑΟ, που πιέστηκε αρκετά στο πρώτο 15λεπτο της επανάληψης, και ο Κατσουράνης μπόρεσε να βοηθήσει αρκετά στη διατήρηση του αργού τέμπο που ήθελε από την αρχή του ματς ο Φερέιρα.
Η έξοδος του Τοτσέ όμως ήταν το σημείο- κλειδί του ματς αφού ο Λάζος μεταφέρθηκε πιο κοντά στην περιοχή του Ράντολφ με το Σισοκό να συγκλίνει κοντά στα χαφ του ΠΑΟ. Το παραπάνω είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη επικράτηση του ΠΑΟ στον νευραλγικό χώρο του κέντρου και την αισθητή μείωση των ατομικών λαθών στο συγκεκριμένο χώρο, αφού τα περισσότερα “ένας εναντίον ενός” που επιχείρησε ο Λάζος είχαν ατυχή κατάληξη. Ο Ιβοριανός όμως μπόρεσε να διαχειριστεί τη μπάλα πολύ καλύτερα από τον Χριστοδουλόπουλο που φάνηκε κάπως επιπόλαιος στις τελικές του αποφάσεις.
Συμπέρασμα
Οι Σκωτσέζοι είχαν την ατυχία να πάθουν αυτό που κάθε προπονητής απεχθάνεται: Δέχτηκαν γκολ εντός έδρας σχετικά χωρίς. Στις νοκ- άουτ αναμετρήσεις, ειδικότερα μέσα στο καλοκαίρι- είναι εξαιρετικά σημαντικό να μπορέσεις να διατηρήσεις ανέπαφη την εστία σου εντός έδρας. Επιπλέον, το σύνολο του ΜακΚολ δεν διαθέτει ούτε τη… φανέλα, ούτε –πολύ περισσότερο- την ποιότητα να μπορέσει να διαχειριστεί ένα τόσο άσχημο ξεκίνημα.
Ο Φερέιρα επέλεξε το 4-2-3-1 της προετοιμασίας και εκμεταλλεύτηκε όλα τα πλεονεκτήματα που του δίνει η εν λόγω διάταξη απέναντι στο 4-4-2 – ειδικότερα σε εκτός έδρας αναμετρήσεις. Με το 0-2 στο χέρι και την πρόκριση σχεδόν σίγουρη, άπαντες μπορούν να ηρεμήσουν στην ομάδα και να δουλέψουν ώστε να βγει η χρονιά όσο πιο καλά γίνεται. Βασική προϋπόθεση να δείξουν την πρέπουσα σοβαρότητα στη ρεβάνς.
http://www.overlap.gr/madergouel-panathinaikos-0-2-argo-tempo-ke-pinelies-fereira/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου