Τα πρώτα σχόλια

     Κατ' αρχάς να συμφωνήσουμε ότι κυρίως λόγω δυναμικότητας αντιπάλου ασφαλή συμπεράσματα δε μπορούμε να βγάλουμε ακόμα. Ήταν ολοφάνερο και στα 2 παιχνίδια ότι στοιχειώδη σοβαρότητα να δείχναμε, μπορούσαμε να περάσουμε εύκολα το εμπόδιο των Σκωτσέζων. Στον αντίλογο βέβαια, θα μπορούσε να πει κάποιος στην Ευρώπη τα ματς κρύβουν (δυσάρεστες συνήθως) εκπλήξεις ειδικά Αύγουστο μήνα, ή ότι και η Οντένσε ομάδα παρόμοιας εμβέλειας με τη Μάδεργουελ είναι..

Παρ' όλα αυτά 2-3 πρόχειρα σχόλια μπορούν να γίνουν νομίζω. Ξεκινώντας από την προετοιμασία, θεωρώ ότι για κάθε ομάδα είναι ο
καθρέπτης του τι θα δείξει στο γήπεδο όλη τη σεζόν. Αν κάνει κάποιος μια μικρή αναδρομή του τι γινόταν τα τελευταία χρόνια στην Ομάδα κάθε καλοκαίρι, θα βρει αρκετές διαφορές με φέτος. Πρόπερσι με Νιόπλια και έτοιμο κορμό παρουσιάσαμε ένα απρόσμενα καλό πρόσωπο στα φιλικά, μάλλον αρκετά νωρίς και μάλλον επειδή είχε να κάνει με τα ταξίδια μας στην Αμερική. Σημειωτέον ότι είχαμε εξασφαλίσει την απευθείας είσοδο στους ομίλους του ΤσΛ. Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα λίγο πριν από το ντέρμπι με τον ολυμπιακό (ΟΑΚΑ 2-1) και λίγο μετά την έλευση του Φερέϊρα να μη βλέπεται στο γήπεδο. Πέρυσι πρώτη προετοιμασία με Φερέϊρα και ο βασικός κορμός αλλάζει αρκετά. Στη μετα-Σισέ εποχή πρέπει η ομάδα να σταματήσει να ψάχνει στο γήπεδο τον Γάλλο και με 2-3 καλές προσθήκες να αλλάξει σύστημα, αφού παίκτες που είτε υπήρχαν για rotation είτε βρίσκονταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας, συγκυριακά "αναγκάζονται" ξαφνικά να πρωταγωνιστήσουν. Αποτέλεσμα, χαμένες προκρίσεις στην Ευρώπη κι από κει και πέρα όσο τα πρώτα βιολιά μπορούσαν να τραβήξουν κουπί, ο Παναθηναϊκός ήταν θεαματικός και αποτελεσματικός.

      Φέτος η προετοιμασία λόγω των play-offs στην Ευρώπη ξεκίνησε νωρίς, όπως και οι μεταγραφικές κινήσεις. Σημαντικό επίσης ότι μετά από καιρό ο ίδιος προπονητής δηλώνει παρών και σε 2η προετοιμασία, λεπτομέρεια για κάποιους, αλλά μια ομάδα που αλλάζει προπονητές κάθε χρόνο πώς περιμένουμε να βρει σταθερότητα στα αγωνιστικά της θέματα; Ο Ζεσου, αν εξαιρέσουμε τους διεθνείς, τον Κουίνσι και το δημιουργικό χαφ που ακόμα περιμένουμε, είχε όλο το υπόλοιπο υλικό που χρειαζόταν για να δουλέψει, σίγουρα όμως θέλουμε ακόμα 1-2 μήνες για να δέσουν οι παίκτες μεταξύ τους. Δε θέλω να προϊδεάσω για ομάδα που θα παίζει μπαλάρα ή θα χτυπήσει πρωτάθλημα, απλά για φέτος θέλω να τονίσω ότι κάποια πράγματα μέχρι στιγμής αν μη τι άλλο έγιναν σωστά.

Φτάνοντας λοιπόν στα 2 παιχνίδια με τη Μάδεργουελ, παρατηρούμε ότι οι παίκτες που ξέραμε από πέρυσι κινούνται πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα. Εξαιρέσεις αποτελούν ο Λάζαρος που δείχνει ότι θέλει όσο τίποτα να καλύψει τον χαμένο χρόνο που προκλήθηκε από τον περυσινό τραυματισμό του, αλλά και ο Βύντρα που φαίνεται να κάνει πιο επιθετικογενείς κινήσεις μέσα στο γήπεδο, πράγμα που προέρχεται επίσης και από το γεγονός ότι ο δεξιός εξτρέμ (Σισοκό ή Ζέκα) τον κάλυπταν κάποιες φορές αμυντικά. Οι γνωστές σέντρες βέβαια παραμένουν σήμα κατατεθέν του, αλλά τουλάχιστον ξεφεύγει από το μονοδιάστατο παιχνίδι του να τρέχει μέχρι τη γραμμή του κόρνερ και να βγάζει σέντρα όπως να ναι. Θα συμφωνήσω πως είναι νωρίς και πως στο πρωτάθλημα θα συναντήσουμε δυσκολότερες ομάδες από τη χθεσινή, μένει λοιπόν να δούμε αν όντως άλλαξε τρόπο παιχνιδιού ή απλά είναι αρχή και τα πόδια είναι ξεκούραστα.
Άλλος ένας παίκτης που ξεχώρισα είναι ο Μαυρίας, που στα 2 χρόνια που μπήκε στη ζωή μας, αποτελεί τρανό παράδειγμα του τι πρέπει να γίνεται όταν ένας νεαρός παίκτης δουλεύει υπομονετικά για να πάρει τις ευκαιρίες του. Στην αρχή δεν εντυπωσίαζε με το που έμπαινε στο γήπεδο, όμως σιγά σιγά βελτίωνε το παιχνίδι και αυτό θα συνεχίσει να κάνει.
Στον αντίποδα, ακόμα περισσότερο αρνητική εικόνα προκαλεί ο Τοτσέ που ουσιαστικά δεν υπήρχε στα 2 ματς και μάλλον κατέστρεφε το παιχνίδι και τις ευκαιρίες του Παναθηναϊκού παρά βοηθούσε. Έχω την εντύπωση ότι μόλις ενσωματωθεί ο Κουίνσι (αν τελικά κλείσει, γιατί πολλά έχουμε δει να γίνονται στα προηγούμενα καλοκαίρια) ή τέλος πάντων όποιος έρθει στη θέση του, στη κορυφή της επίθεσης ή θα τον αντικαταστήσει ο Λάζος (ελλείψει Λέτο, το κλασσικό σύστημα δηλαδή χωρίς καθαρόαιμο φορ) ή ο Φορναρόλι (για τον Πετρόπουλο αν και τον πάω σαν παίκτη δεν έχω μεγάλες ελπίδες γιατί θα μπορούσε να είχε γίνει από πέρυσι και δεν έγινε).

Σχετικά με τους παίκτες που ήρθαν φέτος, ο Βελάσκες φαίνεται γρήγορος και αρκετά σταθερός αμυντικά αν και δεν είδαμε ακόμα αυτό που όλοι έλεγαν για τις ακριβείς μπαλιές του και γενικά τη μπάλα που ξέρει. Επίσης άλλο ένα χαρακτηριστικό του παιχνιδιού του είναι ότι επειδή φοβάται να μην εκτεθεί, διστάζει να κάνει την προβολή στον επιθετικό που έρχεται προς το μέρος του, κάτι στο οποίο ο Μπουμσόνγκ έχει πάρει μάστερ.. Νομίζω ότι αν κερδίσει παιχνίδια και αυτοπεποίθηση, μαζί με τον Πίντο που στα χαρτιά αποκτήθηκε ως βασικός θα δώσουν τελικά μεγάλη μάχη για τη θέση δίπλα στον Μπουμ κι εκεί είναι που περιμένω ο Παναθηναϊκός να έχει μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με πέρυσι.
Και φτάνουμε στο άλλο φετινό απόκτημα που μέχρι στιγμής είναι ο παίκτης που συζητείται περισσότερο και δίκαια αν προσέξει κανείς την απόδοσή του. Ευχή όλων είναι ο Σισοκό να αποδειχθεί τελικά παίκτης που θα βοηθήσει να ξεκλειδώνονται πιο εύκολα οι κλειστές άμυνες του ελληνικού πρωταθλήματος. Δεν ξέρω αν τελικά κρατήσει αυτή την απόδοση για πολύ καιρό, προσωπικά προτιμώ να είμαι αισιόδοξος και να τολμήσω να εκτιμήσω ότι φέτος θα αποτελέσει βαρόμετρο επιθετικά για την Ομάδα. Άλλωστε και οι Κουίνσι-Ζέκα πέρυσι έκαναν το ξεπέταγμά τους από νωρίς, όμως πήραν περισσότερα παιχνίδια πάνω τους απ' ότι μπορούσαν να αντέξουν και πολύ απλά από το Δεκέμβρη και μετά έκανε μπαμ ότι έπαιζαν και οι 2 σκασμένοι..

Αφήνοντας κατά μέρους αυτά που έγιναν και κοιτώντας αυτά που έρχονται, έχουμε προσεχώς ένα φιλικό με μια ομάδα σαφώς πιο δυνατή από τη Μάδεργουελ (χωρίς ωστόσο να είναι το ίδιο δυνατή με 3 χρόνια πριν). Πάντως πιο ασφαλή συμπεράσματα στο ματς με την Ανόρθωση μπορούν σίγουρα να βγουν.
       Κι έπειτα θα πρέπει να ξεπεράσουμε και το τελευταίο εμπόδιο για την είσοδο στους "Χρυσοφόρους Ομίλους της Κορυφαίας Διασυλλογικής Διοργάνωσης" (πρέπει να είμαι ο νο12352145341 που το λέει!) απέναντι σε ομάδες που κατά τη γνώμη μου όχι μόνο δεν τρομάζουν, αλλά ένας συγκεντρωμένος Παναθηναϊκός που δε θα παίξει μόνο για τη χαρά της συμμετοχής αλλά για να περάσει, ΜΠΟΡΕΙ να περάσει και με μεγάλη πιθανότητα. Καθεμιά ομάδα από αυτές έχει σαν κι εμάς τα θετικά και τα αρνητικά της, σίγουρα δεν είναι ανίκητες και ανάλογα με το ποια θα μας τύχει, μπορεί η Πανάθα να βρει εύκολα αδυναμίες και να τις χτυπήσει. Κι αν θέλετε να κάνουμε μια πρώιμη συζήτηση, μπορεί οι περισσότεροι να θέλουν να αποφύγουμε τη Μάλαγα, λογω Αράβων ή λόγω της ισοπαλίας που έφερε σε ένα φιλικό ο ολυμπιακός. Εγώ πάλι θα προτιμούσα να αποφύγουμε τη Λιλ γιατί γαλλική ομάδα=άπειρο τρέξιμο και γιατί έχουν δυνατό κέντρο. Αμέσως μετά έρχεται η Φενερ..