ΤΑΞΙΔΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ EUROPA...
.jpg)
Έβαλα για τίτλο ,την πρώτη ατάκα που μου ήρθε στο μυαλό μου με την λήξη του ματς. Είναι τόσα πολλά αυτά που σκεφτόμουν με την αποκαρδιωτική εξέλιξη και κατάληξη του ματς και άλλα τόσα αυτά που άκουγα απο τις συζητήσεις του κόσμου ,που πραγματικά το κεφάλι μου είναι καζάνι και οι σκέψεις αραδιασμένες παντού.
Ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε απο την Μάλαγα. Κατάφερε να μην φάει γκολ ,αλλά δεν κατάφερε και να βάλει τα τουλάχιστον δύο που χρειαζόταν. Κάτι που το περιμέναμε ότι θα συμβεί απο την πρώτη στιγμή που έληξε το ματς της προηγούμενης Τετάρτης στο Ροσονέρα. Ξέραμε ότι πηγαίναμε για ένα θαύμα ,όπως και ξέραμε ότι θα αντιμετωπίζαμε πάλι μια καλύτερη ομάδα και λογικά θα βγαίναμε ηττημένοι απο αυτήν την μάχη. Και αυτό είναι
εν τέλει που κρατάω απο αυτόν τον αποκλεισμό. Ότι δεν υπάρχει ούτε γκρίνια ,ούτε εύκολη κριτική προς προπονητή και παίκτες ,αλλά ούτε και μιζέρια. Φέτος αποκλειστίκαμε απο μια καλύτερη ομάδα που δεν μπορούσαμε να την κοιτάξουμε στα μάτια. Ας το "απολαύσουμε" λοιπόν.
Και κάπως έτσι κατέβηκε ο Παναθηναϊκός σήμερα στο γήπεδο. Γνωρίζοντας ότι κυνηγάει ένα θαύμα και ότι έχει να αντιμετωπίσει ένα καλύτερο σύνολο. Για αυτό και πήγε να ισοσκελίσει την αγωνιστική του κατωτερότητα με το πάθος και την ψυχή που έβγαλε στα πρώτα λεπτά. Και ήταν αρκετό για να ζεστάνει τον κόσμο ,αλλά όχι και για να πετύχουμε ένα γκολ. Και όσο περνούσαν τα λεπτά ,τόσο έπεφτε και η απόδοση... Ο Παναθηναϊκός σήμερα μου έδωσε την εντύπωση πως κατέβηκε για να κρατήσει το μηδέν (όπως έπρεπε) ,αλλά δεν είχε την απάντηση για να κυνηγήσει το γκολ και να μην μείνει και ο ίδιος επιθετικά στο μηδέν. Γιατί η μόνη περίπτωση να βάζαμε γκολ σήμερα ήταν μόνο αν οι Ισπανοί μας κερνούσαν κάνα αυτογκόλ ,μιας και εμείς σουτ εν κάναμε. Και όταν κάνεις το πρώτο σου σουτ προς το τέρμα ,στο 57' τότε δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά.
Για μένα η ομάδα μετά απο κάποια φάση (65'-70') έπρεπε να κυνηγήσει την πρόκριση και να διεκδικήσει ό,τι μπορούσε απο το ματς. Σύμφωνοι πως θα ήταν ρίσκο ,σύμφωνοι και πως αν ανοίγαμε και βγαίναμε μπροστά ,πιθανότατα θα μετράγαμε γκολ. Αλλά θα είχε τόση διαφορά αν χάναμε με 0-2; Θα μας χάλαγε το πρεστίζ; Σιγά τα ωά... προσέξτε! Αυτά που λέω δεν είναι ούτε κριτική προς τον Φερέϊρα ,ούτε και προς την ομάδα. Σκέψεις είναι που γνωρίζω ότι ποδοσφαιρικά είναι λάθος ,μιας και επιθετικά δεν είχαμε τις λύσεις. Ο Πελεγκρίνι σήμερα έκανε το μοναδικό βασικό που χρειαζόταν και κάλυψε την άμυνα του. "Κλείδωσε" τον Σισόκο και δεν του άφησε ούτε λεπτό διαδρόμους προς το τέρμα. Έτσι εμείς αυτομάτως γινόμασταν δύο επίπεδα πιο ακίνδυνοι.
Μάγκες ,αυτός δεν είναι ο Παναθηναϊκός που θέλουμε και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Αλλά πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές. Πρέπει και να μάθουμε να χάνουμε απο καλύτερους (γιατί σε όλον τον πλανήτη θα υπάρχουν και καλύτεροι) ,αλλά και να βλέπουμε την πραγματικότητα κατάματα. Και τι λέει η πραγματικότητα; Πως απο την στιγμή που δεν εμφανίζεται ο λεφτάς να ανεβάσει επίπεδα την ομάδα ,στηριζόμαστε στο πλάνο της λαϊκής βάσης και βήμα βήμα το χτίζουμε ,με σκοπό μόνο αυτή η χρονιά να είναι μεταβατική και πειραματική. Πιθανότατα ούτε φέτος θα κατακτήσουμε κάτι ,αλλά η ουσία είναι να μπουν βάσεις για κάτι που να μην έχουμε σκοπό να το γκρεμίσουμε μετά απο λίγο. Δεν λέω να συμβιβαστούμε με τις δεύτερες θέσεις κτλ ,αλλά να γίνουμε ορθολογιστές. Γιατί αν μείνουμε με τα "θέλω" μας ,τότε κλάφτα Χαράλαμπε...
Ποιοι μου άρεσαν σήμερα; Βιτόλο ,Καρνέζης ,Βύντρα ,ο Φορναρόλι αν και δεν απείλησε ούτε στο ελάχιστο μου άρεσαν κάποιες κινήσεις του και ο Πίντο.
Ποιοι δεν μου άρεσαν; Ζέκα που το παλικάρι μάλλον δεν έχει γυρίσει απο τις διακοπές και Χριστοδουλόπουλος που ώρες-ώρες μου επιβεβαιώνει αυτό που πιστεύω μέσα μου ,ότι είναι δηλαδή απλά λίγος για τον Παναθηναϊκό και ότι περιμένουμε να γίνει ηγέτης ενώ δεν μπορεί ούτε για αστείο.
Οι υπόλοιποι αδιάφοροι...
Τώρα έχουμε το europa ,το οποίο αλίμονο αν το σνομπάρουμε. Με καλές κληρώσεις ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει...