Πιο ήρεμος απο χθες και βλέποντας πάλι τα πράγματα πιο καθαρά καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα που αναπαράγω μέσα μου τα τελευταία δύο χρόνια ,από τότε δηλαδή που τελείωσε ουσιαστικά και η πολυμετοχικότητα -το καλοκαίρι του 2010-.
Η φυγή της οικογένειας Βαρδινογιάννη μετά απο 3 δεκαετίες παραμονής στην ιδιοκτησία του Συλλόγου ,αναμφισβήτητα αποτέλεσε μια ιστορική αλλαγή για την ομάδα και για όλο τον Σύλλογο. Και αν έχετε εμπειρίες απο αλλαγές μεγάλες και ριζικές στο κάθε τι ,τότε ξέρετε και πόσο πονάει και πόση δυσκολία υπάρχει ώστε να ξεπεραστεί. Τόσα χρόνια η ΠΑΕ βρισκόταν σε μια πάγια κατάσταση και δυστυχώς ,η επόμενη μέρα και λύση δεν υπήρχε όπως νομίζαμε στο πρόσωπο του Βγενόπουλου ή κάποιου άλλου undercover επιχειρηματία. Έτσι λοιπόν ,θα χρειαστεί χρόνος ή ένα μαγικό ραβδί ή ένας Μεσσίας που θα ρίξει χρήμα και θα πάρει μόνος του την ΠΑΕ. Εγώ προτιμώ να είμαι ρεαλιστής και ποντάρω τα λεφτά μου στο πρώτο ενδεχόμενο. Υπομονή ούτε εγώ έχω ,αλλά ο Παναθηναϊκός δε γίνεται ούτε να χαθεί ,ούτε να μην ξαναμεγαλουργήσει. Εμείς που πάμε στα γήπεδα θα πονάμε ,αυτοί που αρέσκονται σε σχόλια και είναι φαντάσματα ας κρατήσουν τις απόψεις τους για την πάρτη τους.
Ότι δεν έχει βρεθεί κάποια λύση μέχρι σήμερα ,δεν αγιοποιεί ,ούτε ξεπλένει τα εγκλήματα που έκανε η οικογένεια τα τελευταία χρόνια στον Σύλλογο.
ΥΣ: Τον Αλαφούζο και τα μάτια σας... όχι για να μην μας φύγει ,αλλά για να προσέχουμε τι κάνει και με ποιους τα κάνει...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου