Η πιο τρανή απόδειξη για το που πρέπει τελικά να επιρριπτονται οι ευθύνες για το ανοιγμα της ΠΑΕ Παναθηναικος ,βγήκε σήμερα από το δημοσίευμα της εφημερίδας Goal News και του Bασίλη Βεργη. Αθελα τους βέβαια αλλά φαίνεται γιατί η πολυμετοχικότητα προκάλεσε άνοιγμα και γιατί η τωρινή κατάσταση δεν είναι απόρροια κακοδιαχείρισης. Ή για να είμαι πιο ακριβής ,φαίνεται γιατί είναι απόροια κυρίως της απροθυμίας των μετόχων να βάλουν το χέρι στην τσέπη.
Οπως έχω γράψει και παλαιότερα ,η πολυμετοχικότητα στον Παναθηναικό πέτυχε τα δυο χρόνια που λειτούργησε -κάπως- ομαλά. Δηλαδή όταν είχαμε μια σταθερή διοίκηση και οι μέτοχοι έβαζαν το χέρι στην τσέπη. Και ότι πέτυχε ,το πιστεύω ακράδαντα και δεν το λέω απλά για να το πω. Ό,τι έγινε από το καλοκαίρι του 2010 δε γίνεται να τα ριξει κάποιος στην πολυμετοχικότητα επειδή του ένα δεν του άρεσε το όλο σκηνικό ,του αλλου του άρεσαν τα παιχνίδια και του παραλου του πονουσε το στομάχι.
Τα πάντα είναι θέμα προσδοκιών. Πως φανταζόμαστε κάτι ,τι βλέψεις έχουμε για αυτό και πόσο πρόθυμοι είμαστε να το στηρίξουμε με πράξεις. Με άλλα λόγια πως προσδιοριζουμε αυτό το κάτι. Στην πολυμετοχικότητα κάποιοι προφανώς μπορεί να πίστευαν ότι δεν είναι το κύριο ζητούμενο οι μεταγραφές και η δημιουργία μιας μεγάλης ομάδας ,αλλά οι ισοσκελισμενοι προϋπολογισμοί και τα μακροχρόνια σχέδια. Ε για αυτά είχαμε τον Τζίγγερ που εκ του αποτελέσματος απέτυχε και εκεί. Την Ανοιξη του 2008 λοιπόν ,ο κόσμος ζητούσε την αλλαγή ιδιοκτησίας για να ρίξει χρήμα και όραμα στην ομάδα φέρνοντας τους Παναθηναικους πίσω στο γήπεδο. Το καλοκαίρι έγινε εν τέλει αλλαγή τρόπου ιδιοκτησίας και νέοι μέτοχοι μπήκαν στην ΠΑΕ βάζοντας ζεστά εκατομμύρια στα ταμεία της ομάδας. Αυτοί ήξεραν καλύτερα από όλους πως δεν γίνεται να μην βάλουν κι άλλα για να στηρίξουν την δημιουργία του μεγάλου οικοδομήματος που πήγαινε να χτιστεί. Και αν δεν το ήξεραν πολύ απλά είναι ανίκανοι για να κρατάνε επιχείρησεις.
Ειδικά τα αδέρφια Γιαννακόπουλοι ποτέ δεν μπόρεσα να κατανοήσω γιατί διαμαρτυρόντουσαν για τα υπέρογκα ποσά που ξοδευόντουσαν. Είναι οι πρώτοι άνθρωποι που θα έπρεπε να ενστερνιστούν αυτήν την οικονομική πολιτική ,αφόυ κι αυτοί τον ίδιο δρόμο είχαν χαράξει για να κάνουν τον Παναθηναικό τον μεγαλύτερο αυτοκράτορα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αυτός που μπορούσε να διαμαρτύρεται ήταν ο Τζίγγερ που έπρεπε να πληρώνει τα μισά ,αλλά δικιά του επιλογή δεν ήταν να μπει στον χορό με αυτό το ποσοστό;
Τα ανοίγματα στα 2 χρόνια της πολυμετοχικότητας έφτασαν τα 65,000,000 Ευρώ ,αλλά εδώ θέλω να σας ρωτήσω κάτι. Συμφωνούμε ότι ήρθαν μεγάλοι παίκτες που προσέφεραν τα μέγιστα και μας έφεραν επιτυχίες; Συμφωνούμε επίσης ότι για να έρθουν τέτοια ονόματα χρειαζόταν να μπει το χέρι βαθιά στην τσέπη; Συμφωνούμε ότι έχουν πάρει όλες οι διοικήσεις του κόσμου ακριβοπληρωμένα παλτά; Αν όχι ,τότε δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσετε να διαβάζετε το κείμενο..
Τα πολλά έξοδα λοιπόν έφεραν και πολλά έσοδα στην ΠΑΕ και μάλιστα χωρίς να παίζουμε και τις 2 χρονιές στο Champions League. Εσοδα από τον κόσμο που πλέον γούσταρε που έβλεπε παικταραδες και επιτυχίες. Για αυτό και το ρεκόρ των διαρκείας το 2010 ,το οποίο δεν έγινε για κανέναν Τζίγγερ και για κανέναν Πατέρα ή Βγενόπουλο.
Πάμε πάλι πίσω στα ανοίγματα λοιπόν...
Ολοι εσείς που μιλάτε για καταστροφικές οικονομικές πολιτικές ,έχετε δουλεψει ποτέ σε κάποια επιχείρηση ή έχετε ακούσει ποτέ τις λέξεις ´´επένδυσή´ και ´´απόσβεσή´´; Εσάς σας φαινόταν να μην έπιανε η επένδυση της ομάδας του 2010; Αν υπήρχε ομαλότητα στα διοικητικά και όχι αλλαγές προσώπων πιστεύετε πως δεν θα υπήρχε καλύτερη τύχη στην ομάδα; Η ομάδα και πρωταθλήματα θα έπαιρνε και champions league θα έβγαινε διεκδικώντας το καλύτερο και θα στελεχονοταν κι άλλο. Ολα αυτά θα οδηγούσαν σε σταδιακή σύγκλιση εσόδων-εξόδων και δεν χρειαζόταν κάθε χρόνο να φεύγουν τρέλα ποσά και να έχουμε μεγάλα μεταγραφικά budgets. Η επένδυση έπιανε και η ομάδα θα εστρωνε. Το ένα θα έφερνε το άλλο μετά ..μπορεί να έπαιρνε 2-3 χρόνια αλλά θα ερχόταν και η σύγκλιση. Αλλά μέχρι τότε ήθελε λεφτά. Το πάρτυ τελείωσε όταν οι αμέτοχοι δεν γούσταραν να βάζουν άλλα λεφτά και εκεί τα ανοίγματα λογικό θα ήταν να εμφανιστόυν και να διογκωθουν όταν δεν υπήρχε κανείς να τα χρηματοδοτεί.
Αυτή είναι η αλήθεια και όλα τα αλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση. είπαμε.. Αν υπήρχαν μέτοχοι που πίστευαν πως θα έβαζαν μόνο μια φορά λεφτά ή θα κον´ομαγαν κιόλας τότε δεν τους φταίει κανείς άλλος εκτός από τον ίδιο τους τον εαυτό.
Θέλετε όπως και δηποτε να μιλήσουμε για κακοδιαχείριση και φαγοποτια; Αυτά τα ξέρουμε και τα έχουμε κριτικαρει μέσα από το blog. Όταν το κόστος προσωπικού της ΠΑΕ εκτινάσσεται σχεδόν κατά 2.000.000 € σίγουρα κάποιος φταίει ,όπως και σίγουρα κάποιοι κάνανε ζωάρα. Για αυτά είναι υπεύθυνη η διοίκηση. Αλλά το πραγματικά μεγάλο φαγοπότι έγινε με τους managers και τις ομάδες που εισέπραξαν σε 2 χρόνια 42.500.000 Ευρώ περίπου. Μου θυμίζει μάλιστα μια ατάκα ενός δημοσιογράφου που είχε πει το καλοκαίρι του 2008 ότι ο Παναθηναϊκός συμπεριφέρεται σαν έναν δημόσιο υπάλληλο που του έκατσε το λοττο και δεν ξέρει που να αρχίσει να πρωτοξοδεύει. Αυτό ίσχυε αλλά για το πρώτο καλοκαίρι μόνο. Στο δεύτερο η κατάσταση έστρωσε αρκετά -κι ας γίνανε μεταγραφές μεγαλύτερων ονομάτων- και επιβεβαιώνει αυτό που έλεγα παραπάνω.
Τέλος ,θέλω να δούμε και το έλλειμμα που παρουσίασε ο Τζίγγερ την σαιζόν 2007-2008. Έχει πραγματικά ενδιαφέρον να ξέραμε πως δημιουργήθηκε ,την στιγμή που είχε ρόστερ πολύ πιο χαμηλής αξίας απο ότι επί πολυμετοχικότητας ,αμοιβές σε ομάδες και managers ψίχουλα και κόστη διοίκησης λιγότερα απο τα μισά των επόμενων ετών. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό..
Το εν κατακλείδι όλων των παραπάνω είναι αυτό που σας είπα: Το άνοιγμα στην ΠΑΕ προέκυψε επειδή οι μέτοχοι σταμάτησαν να βάζουν λεφτά. Και για αυτό είναι αμέτοχοι ,για αυτό και τα χρέη δεν είναι αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης. Εκτός κι αν το 2008 θέλατε να πέσει λίγο χρήμα και να γίνονται επιλογές σε βάθος χρόνου. Εγώ πάντως σε αρχική βάση δεν ήθελα κάτι τέτοιο..
ΥΣ: Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως: Η πολυμετοχικότητα κράτησε 2 χρόνια και πέτυχε.