Ο Φερέιρα έφυγε, τα προβλήματα μένουν

Έπειτα από αρκετή «φαγωμάρα» εντός κι εκτός ΠΑΕ, ο Ζεσουάλδο Φερέιρα αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Ο Πορτογάλος τεχνικός στο πέρασμά του από το «τριφύλλι» αγαπήθηκε όσο λίγοι προπονητές, παρόλο που τα δύο σχεδόν χρόνια που έμεινε στην Παιανία εκτός από φίλους είχε και πολλούς εχθρούς. Εχθρούς οι οποίοι σίγησαν μόνο στο περσινό, «μαγικό» τρίμηνο και μετά συνέχισαν το «φάγωμά» του και φίλους που τον υποστήριξαν μέχρι τέλους, παρόλο που η ομάδα το τελευταίο διάστημα δεν παίζει ποδόσφαιρο.


Κάπου εδώ λοιπόν θα ήθελα να γράψω ορισμένα πράγματα. Καταρχάς, όλοι οι υγιείς φίλαθλοι του Παναθηναϊκού πρέπει να ευχαριστήσουν αυτόν τον άνθρωπο όχι μόνο για το έργο που παρουσίασε πέρυσι, αλλά και για το ότι πάλεψε μόνος του στα δύσκολα χωρίς καμία διοικητική βοήθεια, αγωνίστηκε μέχρι τέλους και παραλίγο να κατακτήσει το πιο μάγκικο πρωτάθλημα της ιστορίας του συλλόγου. Εκτός αυτού, λειτούργησε σαν τεχνικός διευθυντής επιλέγοντας παίκτες χαμηλού μπάτζετ, αλλά και σαν πρόεδρος, προστατεύοντας τους ποδοσφαιριστές του όταν όλος ο τύπος είχε στραφεί εναντίον τους. Τέλος, προσπάθησε να «ξεσκεπάσει» την παράγκα πηγαίνοντας κόντρα σε ολόκληρο το σύστημα.


Όλα αυτά, όμως, ανήκουν στην περσινή χρονιά. Φέτος ο Πορτογάλος τεχνικός ξεκίνησε πολύ καλά, πετυχαίνοντας τον αρχικό στόχο της ομάδας. Να μπει σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Στόχος ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ζωτικής σημασίας, αφού χωρίς τα λεφτά της UEFA η χρονιά θα ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Στη συνέχεια, όμως, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν το ίδιο καλά. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε σαν ένα σύνολο ποδοσφαιριστών που έπαιζαν για πρώτη φορά μαζί, μη μπορώντας να κάνουν ούτε τα βασικά στο γήπεδο. Οι γκέλες σε Ελλάδα έρχονταν η μία μετά την άλλη, καθώς και ήττες στην Ευρώπη από κάποια... Μάριμπορ και τα... δεύτερα της Λάτσιο. Αποτέλεσμα η ομάδα να μείνει από τον Οκτώβρη εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος και οι πιθανότητες για πρόκριση στον επόμενο γύρο του Europa League να είναι μόνο... μαθηματικές, χωρίς να έχουμε παλέψει καθόλου. Αυτά στο αγωνιστικό κομμάτι.


Όσον αφορά στον σχεδιασμό, τα αποτελέσματα δεν δικαιώνουν και πάλι τον Πορτογάλο. Όχι τόσο για τους παίκτες που επέλεξε (ό,τι πληρώνεις παίρνεις άλλωστε), που σίγουρα κι εκεί θα μπορούσε να προσέξει περισσότερο τις επιλογές του, αλλά κυρίως για τις εισηγήσεις του να απομακρυνθούν οι πιο έμπειροι παίκτες της ομάδας (Καραγκούνης, Κατσουράνης). Παίκτες που λείπουν πάρα πολύ αυτή τη στιγμή σε γήπεδο και αποδυτήρια. Παίκτες-δάσκαλοι, άρα και απαραίτητοι όταν θες να προωθήσεις μικρά παιδιά.


Εδώ, λοιπόν, τίθεται το εξής ερώτημα: έπρεπε ή όχι να φύγει ο Ζεσουάλδο; Γνώμη μου είναι πως ο Αλαφούζος έπραξε σωστά. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο δεν ήταν η εικόνα της ομάδας (η οποία εννοείται πως δεν ήταν εικόνα ομάδας), αλλά οι δηλώσεις του Πορτογάλου μετά από κάθε ματς. Δε γίνεται προπονητής του Παναθηναϊκού να χαρακτηρίζει τον ΟΦΗ πιο έμπειρη ομάδα, να δηλώνει ότι μετά το 3-0 κατά της ομάδας το ματς ισορρόπησε καθώς και ότι η ομάδα βελτιώνεται, ενώ όλοι μας βλέπουμε ότι κατηφορίζει σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Σίγουρα τα προβλήματα δεν λύθηκαν. Είναι πολύ πιο βαθιά και χρειάζονται πιο ριζικές αλλαγές για να λυθούν κάποια από αυτά. Η ομάδα την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ δεν πρόκειται να παίξει μπαλάρα και ο -φιλότιμος μεν, αλλά όχι παίκτης επιπέδου Παναθηναϊκού- Τοτσέ δεν πρόκειται να γίνει Ρονάλντο. Χρειαζόταν όμως αυτή η αλλαγή. Και χρειαζόταν γιατί φάνηκε ότι ο Φερέιρα ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. Επίσης το κλίμα στην Παιανία ήταν και είναι βαρύ κι ασήκωτο και αυτό αποτυπώνεται στον αγωνιστικό χώρο. Έτσι, με την αλλαγή προπονητή σίγουρα θα υπάρξει και αλλαγή κλίματος και ίσως ψυχολογίας.


Τέλος, η αγωνιστική εικόνα της ομάδας «φώναζε» ότι χρειαζόταν αλλαγή προπονητή. Σε ένα πρωτάθλημα σαν τη φετινή Σούπερ Λιγκ ο τίτλος έπρεπε να κριθεί στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Όσο κακό κι ελλιπές κι αν είναι το ρόστερ, σίγουρα δεν είναι χειρότερο από αυτό του Πανιωνίου, του Ατρόμητου, του Πλατανιά, του ΠΑΣ, του Αστέρα κτλ. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν παίζουμε καλά, είναι ότι δεν παίζουμε ποδόσφαιρο. Κάπως αλλιώς λέγεται αυτό που βλέπουμε φέτος. Δεν επιτρέπεται ο Παναθηναϊκός να κάνει μία ευκαιρία στην Κέρκυρα, να κινδυνεύει να χάσει βαθμούς από τη φετινή ΑΕΚ, να φέρνει Χ με τον Άρη στο ΟΑΚΑ, να χάνει από τον Πανθρακικό. Αν γινόταν μία φορά, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Λογικό είναι να γίνει κάποια γκέλα. Τα αποτελέσματα όμως αυτά ήταν συνεχόμενα και η νίκη με την ΑΕΚ αποτελεί την εξαίρεση κι όχι τον κανόνα.


Αυτά λοιπόν από εμένα. Αντίο Ζεσουάλδο, σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το έργο που παρουσίασες πέρυσι αλλά πάνω απ' όλα σε ευχαριστώ γιατί έβαλες πλάτες, έβαλες την ομάδα πάνω από τον εαυτό σου και έκανες τον κόσμο μετά από χρόνια να αποθεώσει προπονητή από το πέταλο. Δυστυχώς όμως, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Και τα δικά σου τα ωραία δεν τελείωσαν σήμερα με την απομάκρυνσή σου, αλλά είχαν τελειώσει καιρό τώρα...


Επιμέλεια: Νικόλας Φλωράτος