Tσόχο με άριστα το 10 ,πόσο μαλάκας είσαι;

M.Tσόχος ,Gazzetta

Μην παρεξηγηθείς ...δεν είναι βρισιά ,τίτλος τιμής είναι.

Γιοβάνοβιτς ,Σόλιντ και Τσιώλης βρε ζαρκάδι;

YΣ: Διαβάστε το ποίημα του..



To να τερματίσει ο Παναθηναϊκός την συνεργασία του με τον Ζεσουάλδο Φερέιρα ήταν μία απόφαση που έπρεπε να παρθεί εδώ και καιρό και εν τέλει την πήρε ο Γιάννης Αλφούζος, έστω και καθυστερημένα. Εδώ και δύο μήνες ήταν φανερό ότι ο Παναθηναϊκός δεν περπατάει και η ευθύνη έπεφτε κυρίως στις πλάτες του προπονητή.



Αν εντοπίσουμε τους λόγους για τους οποίους ο Παναθηναϊκός, δεν... περπάταγε, τότε θα εντοπίσουμε και την επόμενη απαραίτητη ανάγκη της ομάδας που είναι η συνεργασία με έναν προπονητή προοπτικής και όχι με προπονητές, τύπου “κέρδισες τον ΠΑΟΚ; μένεις και με την Μάριμπορ. Κέρδισες την Μάριμπορ; μένεις για κανά μήνα και βλέπουμε...”.



Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα είναι από τους συμπαθέστερους ανθρώπους του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Και πολύ ικανός σε ορισμένα πράγματα τα οποία σπανίως ο ΠΑΟ έχει εκμεταλλευτεί. Θα θυμίσω δύο από τις σχετικά πρόσφατες εισηγήσεις του. Την χρονιά που ο ΠΑΟ επέλεξε τον Σισέ ο Ρότσα επέμενε για την απόκτηση του Μπάριος ο οποίος εν τέλει πήγε στην Ντόρτμουντ και τα... έσπασε, ενώ δική του εισήγηση ήταν και ο Φαλκάο που εν τέλει πήγε, πρώτα στην Πόρτο και μετά στην Ατλέτικο Μαδρίτης...



Από την άλλη έχοντας 10 χρόνια να προπονήσει πρώτη ομάδα, (με εξαίρεση τον Ηλυσιακό και τον Ολυμπιακό Λευκωσίας) το να αναλάβει τον Παναθηναϊκό, όχι σε επίπεδο “προσωρινού, μέχρι να βρούμε τον κατάλληλο”, αλλά σε επίπεδο προπονητή που ήρθε για να μείνει είναι πολύ μεγάλο ρίσκο.



Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται κανονικό και ενεργό προπονητή. Και τον χρειάζεται άμεσα, για να συμμαζέψει την ομάδα, να πετύχει μαζί της το το αυτονόητο, να την βγάλει Ευρώπη δηλαδή και φυσικά να την ζήσει, ένα μεγάλο διάστημα, ώστε να μάθει τις αδυναμίες της, τα πλεονεκτήματά της και να κάνει εκείνες τις πολλές απαραίτητες αλλαγές που χρειάζονται για να φτιάξει τον ΠΑΟ της επόμενης χρονιάς.



Μάλιστα ο εν λόγω προπονητής πρέπει να έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Πρώτον να μην έχει μεγάλο κασέ και δεύτερον στην καριέρα του ως τώρα να έχει διακριθεί για τις έξυπνες επιλογές του σε μεταγραφικό επίπεδο και την διάθεση – ικανότητα του να δουλέψει με νέα παιδιά και να τα εξελίξει.



Θα έλεγα ότι θα ήταν ακόμη καλύτερο αν αυτός ο προπονητής ήταν και Ελληνας, αλλά πραγματικά επιλογές (πολλές) δεν υπάρχουν. Ο Δώνης ήταν μία τέτοια, αλλά τώρα ας τον ξεχάσουμε γιατί προπονεί τον ΠΑΟΚ. Ως τέτοια επιλογή θα μπορούσε να θεωρηθεί και ο Τσιώλης, όμως υπάρχουν δύο μεγάλα ερωτήματα. Το πρώτο, ότι στην πιο μεγάλη ομάδα που πήγε, τον Αρη, τα έκανε μούσκεμα με πολλούς να εκτιμούν ότι δεν άντεξε το βάρος και την πίεση και επίσης ότι συνήθως δούλευε σε ομάδες που οι σκάουτερ, οι τεχνικοί διευθυντές και οι πρόεδροι έκαναν τις περισσότερες επιλογές των παικτών (βλέπε Ολυμπιακό Βόλου και Αστέρα Τρίπολης).



Ορισμένοι άλλοι προπονητές δεν γίνεται να δουλέψουν στον ΠΑΟ, λόγω Ολυμπιακού παρελθόντος (δεν χρειάζεται καν να αναφέρω ονόματα) και ορισμένοι άλλοι κατά την άποψη μου έχουν ξεπεραστεί (βλέπε Αναστασιάδης).



Τι θα έπαιρνα λοιπόν εγώ στον Παναθηναϊκό; Εναν προπονητή, τύπου Λίνεν. Ικανό, που να μας έχει δείξει πέντε πράγματα και στην Ελλάδα και που να έχει δουλέψει σε δυσκολότερες οικονομικές συνθήκες από αυτές του ΠΑΟ και με μικρότερο μπάτζετ από αυτό που έχει ο ΠΑΟ. Δύο τέτοια παραδείγματα που μου έρχονται πρόχειρα είναι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς του ΑΠΟΕΛ, ή ακόμη και ο Τροντ Σόλιντ της Γάνδης. Προφανώς αυτοί που θα αποφασίσουν μπορούν να βρουν πολλά περισσότερα και καλύτερα, αλλά πάντως οφείλουν να ψάξουν για κανονικό προπονητή προοπτικής για τον Παναθηναϊκό.