Μπάλα εμείς, άστρο (φωτεινό) αυτοί!

   

Ένας τρομερός Χάρης Μαυρίας, σε ένα τρομερό derby!

         Η Ομάδα έπαιξε καλύτερα από τον ολυμπιακό, κυρίως γιατί είχε καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, πατάγαμε περιοχή με πολύ καλό passing game και σε αντίθεση με πολλά ντέρμπι των προηγούμενων ετών εξαλείφθηκαν σε μεγάλο βαθμό οι μπαλιές-καμινάδες! 

       Για να μην τα βλέπουμε μονόπλευρα, ο ολυμπιακός είχε μεγάλες ευκαιρίες κι εκείνος, μας έδωσε μέτρα για να βγει σε φαρμακερές αντεπιθέσεις, αλλά εκμεταλλεύτηκε κυρίως τα δικά μας λάθη πίσω από τη γραμμή του κέντρου και το πόσο εύκολα "πουλούσαμε" τη μπάλα σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις. 

      Στην τελική όμως ήμασταν καλύτεροι γιατί είχαμε ψυχή και το θέλαμε πολύ περισσότερο το ματς! Κάτι πολύ δύσκολο να μετουσιωθεί σε υπεροχή, μιας και ο Παναθηναϊκός κυνήγησε με αξιώσεις τη νίκη  2 μέρες πριν σε ένα ματς πολύ πιο δύσκολο από αυτό, σε ένα παγωμένο γήπεδο του Λονδίνου. Κι εκεί είναι που αξίζει να δώσεις σε αυτό το σύνολο το πρώτο ΜΠΡΑΒΟ. Κι ας τον αδικεί το αποτέλεσμα, κι ας έκανε δώρο χριστουγεννιάτικο ένα βαθμό και το δικαίωμα να φύγει όρθιος από το Μαρούσι ο αιώνιος. Τα υπόλοιπα;

1)       Μπράβο στον Χάρη Μαυρία που αποδεικνύει κάθε μέρα ότι με σκληρή δουλειά μπορείς να φτάσεις ψηλά. Σημείωσε το πιο ωραίο γκολ του αγώνα, έκανε ό,τι ήθελε στη δεξιά πλευρά και έσβησε αμυντικά τον Χολέμπας. Ειλικρινά δε θέλω να αναφέρω κάτι παραπάνω για εκείνον, όλοι απολαύσατε το αποψινό του ρεσιτάλ στο βρεγμένο χορτάρι. Εύχομαι πραγματικά να δουλέψει κι άλλο και να πάρει σπίτι του φανέλα βασικού στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική.

2)       Μπράβο στον Carlos Zeca που για μένα μετά τον Χάρη ήταν ο κατ' ακολουθίαν καλύτερος μας παίκτης. Απίστευτες βοήθειες στους ακραίους μας, δημιούργησε πολλά ρήγματα στην κόκκινη άμυνα και αν ήταν πιο προσεκτικός θα είχε χρηστεί σκόρερ σε πάνω από μια φάσεις, φτιάχνοντας μια μίνι παράδοση απέναντι στον ολυμπιακό.

3)       Πέραν από αυτούς τους 2 θα μπορούσα να δώσω εύσημα και σε άλλους παίκτες, αλλά νομίζω ότι μπορώ πιο εύκολα να τα συνοψίσω σε ένα άτομο: Μπράβο στον Juan Ramon Rocha. Δε θα πω κι εδώ πολλά, τα αποτελέσματα τα βλέπετε όλοι κάθε Κυριακή (ή και Πέμπτη μέχρι πρότινος) στο γήπεδο. Είναι εμφανές ότι για να πάρεις το κέντρο από την καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος και να φτάνεις άνετα στην περιοχή του.. θέλει δουλειά πολλή, που λέει και το τραγούδι. Του έλειπε ο γκολτζής για να κερδίσει απόψε το ματς. Θα σταθώ όμως σε μια λεπτομέρεια:

"Αυτά τα τρία ματς που παίξαμε τις τελευταίες ημέρες έδωσαν ελπίδα στον κόσμο. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το παρελθόν. Ξέρω ότι μπήκα σε ένα δύσκολο και ανηφορικό δρόμο, αλλά δεν θέλω άλλοθι. Σε δέκα μέρες τελειώνει ο Γολγοθάς και μπορούμε να χτίσουμε μία ανταγωνιστική ομάδα και να κοιτάξουμε το μέλλον"


Απλά συγκρίνετέ τα με τις δηλώσεις του Zesualdo Ferreira τους 2 προηγούμενους μήνες. Και σας το επισημαίνω ενώ συμπαθούσα πολύ, και εξακολουθώ, τον Πορτογάλο..


Υ.Γ.1) Το κείμενο δεν είναι πανηγυρικό, όπως κάθε ολυμπιακός θα ήθελε να πιστεύει. Γνωρίζουμε όλοι καλά ότι αν η νίκη απόψε ήταν αναγκαστική, εμείς θα φτάναμε σε αυτή. Απλά δε μπορώ να παραβλέψω κατ' αρχάς την προσπάθεια που έγινε και κατά δεύτερον κάτω από ποιες συνθήκες. Οτιδήποτε άλλο είναι μάλλον ερυθρόλευκες δικαιολογίες για τη διαφορά της "γεύσης" που άφησε στον κάθε οπαδό του ολυμπιακού το αποψινό ματς: Ήμασταν καλύτεροι αλλά φέραμε ισοπαλία.

Υ.Γ.2) Ευθύνεται στο πρώτο γκολ του Djebbour, αλλά η παρουσία του στο υπόλοιπο ματς ήταν εξαιρετική. Για τον Κώστα Τριανταφυλλόπουλο δε θα ήταν εξ' αρχής εύκολο το έργο της επιτήρησης του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος στο πρώτο του derby, κι όμως τα πήγε περίφημα.

Υ.Γ.3) Χωρίς να λέω ότι η διαιτησία του Μάνταλου ήταν άριστη, δικαιολογούνται οι αντιδράσεις του Γιάννη Αλαφούζου μετά το ματς; Μη με κάνει να πιστέψω αυτά που είπε για εκείνον ο αντιπαθής κατά τα άλλα Σ. Θεοδωρίδης. Λίγη σοβαρότητα..