Ένα ταξίδι που ξεκίνησε με χαμηλά το κεφάλι και μαζεμένες τις προσδοκίες για ό,τι καλύτερο στις 12 Οκτωβρίου στην Μαδρίτη και ολοκληρώθηκε στις 25 Απριλίου -πάλι στην Ισπανία- στην Βαρκελώνη με την στεναχώρια ότι φτάσαμε ένα βήμα πριν το Final 4 του Λονδίνου και δεν ήπιαμε το νερό της επιτυχίας.
Μια πορεία που είχε χαρές , λύπες αλλά και μίνι-αποδοκιμασίες. Μια ομάδα που κρίθηκε πιο έντονα από κάθε άλλη χρονιά, αλλά κατάφερε να αποδείξει πως άξιζε να είναι μέσα στις τέσσερις του Final 4.
Η φετινή Euroleague σε αριθμούς; Βάζαμε κατά μ.ο όρο 71 πόντους σε κάθε ματς, μαζεύοντας κάπου στα 34 ριμπάουντ, μοιράζοντας 15 ασίστ και έχοντας 5 κλεψίματα. Με πρώτο -και με διαφορά- συμμετέχοντα τον Δημήτρη Διαμαντίδη που αγωνίστηκε 851 λεπτά, με αρχισκόρερ τον Ματσιούλις με 293 πόντους και με καλύτερο αμυντικό -τον καλύτερο της διοργάνωσης- τον Λάσμε.
3 φάσεις, 17 νίκες σε 29 ματς και ένα παράπονο. Να ήμασταν πιο σοβαροί στο Top 16 και να μην χαρίζαμε τις νίκες σε Ρεάλ και Μάλαγα. Να πλασαριζόμασταν σε καλύτερη θέση και να μην...αναγκάζαμε την Euroleague να περάσει με το ζόρι την Μπαρτσελόνα.
Το φετινό ταξίδι τελείωσε. Αναμονή για του χρόνου. Ελπίζω με τον Ζοτς και τον Ιτούδη στον πάγκο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου