Το παιχνίδι είχε ενδιαφέροντα τακτικά στοιχεία και πολλές διορθωτικές κινήσεις από τους πάγκους. Το αποτέλεσμα, όμως, διαμορφώθηκε κυρίως από τις ισχυρές προσωπικότητες των σκόρερ.
Η ανάπτυξη των «πρασίνων»
Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε σε σχηματισμό 4-3-3. Η ενσωμάτωση Κλωναρίδη και η καλή του εμφάνιση στο Κύπελλο έδωσε στον Αναστασίου εξτρά επιλογή στα εξτρέμ, για να εφαρμόσει τις επιθετικές του απαιτήσεις. Βασικά στοιχεία ανάπτυξης:
Στο επιθετικό πλάτος συμμετείχαν περισσότερο τα εσωτερικά χαφ Πράνιτς-Ζέκα και λιγότερο τα μπακ. Ο Κροάτης, όσο είχε δυνάμεις, ανταποκρίθηκε στο ρόλο πολύ περισσότερο από τον Πορτογάλο, που είχε λίγο καλύτερη παρουσία στην επανάληψη. Η επιλογή κρίνεται δικαιολογημένη λόγω της απουσίας Μαρινάκη, του πιο επιθετικογενή μπακ και της αναγκαστικής χρησιμοποίησης Τριανταφυλλόπουλου, που δεν «έχει» τη θέση. Τόσο ο νεαρός, όσο και ο Νάνο, είχαν ως πρώτο μέλημα την αντιμετώπιση των επικίνδυνων ακραίων χαφ του Αστέρα.
Στόχευση της δεξιάς αμυντικής πλευράς του αντιπάλου. Ο Αναστασίου «στοχοποίησε» τους Τσαμπούρη, Κοντοέ (κατ’ ανάγκην δεξί στόπερ) και υπερφόρτωσε την αριστερή πλευρά, ζητώντας από τον Πράνιτς να βγαίνει στη γραμμή και από τον Κλωναρίδη να επιτίθεται κατά μέτωπο σαν δεύτερος φορ. Η επιλογή απέδωσε στο πρώτο μισάωρο αφού όντως από εκεί ο Παναθηναϊκός ήταν επιθετικότερος. Παρά ταύτα δεν απέφερε ευκαιρίες για γκολ, με τον τεχνικό του «τριφυλλιού» να ζητά πλέον και από το Νάνο να ανεβαίνει για overlap.
Ο ρόλος του Ντίνα. Δεν αγωνίστηκε ως κλασικός εξτρέμ, αλλά συνέκλινε στον άξονα για να δώσει επιπλέον επιλογή πάσας στο Λαγό στην ανάπτυξη από πίσω και υπεραριθμία στο χώρο του κέντρου.
Ο Αστέρας Τρίπολης
Ο Τσιώλης βασίστηκε στο 4-2-3-1, τοποθετώντας τον Μπαράλες κοντά στα χαφ και ζητώντας από τον Γκρατσίνι διαγώνια τροφοδότηση των Ντε Μπλάσις και Ναβάρο, οι οποίοι είχαν στόχο να βγουν στην πλάτη των στόπερ. Το στήσιμο της ομάδας έδειχνε πως ποντάρει στις αντεπιθέσεις, τις οποίες όμως δεν βρήκε ποτέ γιατί έχασε τις μονομαχίες στο κέντρο και επειδή τα αντίπαλα μπακ έμεναν χαμηλά. Μοναδική εξαίρεση η φάση του 43΄, όταν οι Αρκάδες εκμεταλλεύτηκαν αποτυχημένο overlap του Νάνο και βγήκαν στην κόντρα 3V3, αλλά κόπηκαν με (πολύ σκληρό) φάουλ.
Η μηδενική επιθετική παρουσία του Αστέρα οφείλεται και στα δύο κεντρικά χαφ. Ζησόπουλος και Ουσέρο φοβούμενοι την υπαριθμία στον άξονα δεν «πήραν μέτρα» στο γήπεδο, κάνοντας ασύνδετη την εικόνα των γραμμών και αναγκάζοντας τον τερματοφύλακα να κάνει γρήγορα βολέ για να μεταφέρει τη μπάλα στο αντίπαλο μισό. Πάντως ο Αστέρας του πρώτου μέρους περιόρισε τον Μπεργκ, δεν επέτρεψε σουτ και φάνηκε να βολεύεται με το Χ.
Β΄ημίχρονο
Στην επανάληψη η «εμφάνιση» του Ζέκα στο παιχνίδι και η επιτάχυνση του ρυθμού έδωσαν αρκετές τελικές φάσεις για τον Παναθηναϊκό. Το γκολ, όμως, δεν ήρθε από συνδυασμό των μέσων, αλλά από μακρινή μπαλιά του Σίλντεφελντ που έδωσε την ευκαιρία στον Μπεργκ να στοπάρει και να γυρίσει, εκμεταλλευόμενος τα σωματικά του προσόντα και την απελπιστικά αργή αντίδραση του στόπερ. Ο Αστέρας στάθηκε τυχερός ισοφαρίζοντας αμέσως, χάρη στο εξαιρετικό πλασέ του Ντε Μπλάσις.
Από εκείνο το σημείο οι τεχνικοί των δύο ομάδων αναδιέταξαν τα πλάνα τους με ορθότατες αλλαγές. Ο Τσιώλης πέρασε τον Εντό ως κλασικό anchorman μπροστά από τα στόπερ. Ο Γάλλος κέρδισε πολλές μονομαχίες, έβγαλε ενέργεια και έδωσε ανάσες στα χαφ. Κυρίως απελευθέρωσε τον Ουσέρο, που ανέλαβε επιτελικό ρόλο και συνέδεσε τις γραμμές. Σε συνδυασμό με το ανέβασμα των ακραίων μπακ, οι Αρκάδες βελτίωσαν αισθητά το επιθετικό transition, κέρδισαν μέτρα στο γήπεδο και έδειξαν θέληση να χτυπήσουν το ματς. Όμως ακριβώς σε αυτό το σημείο δέχτηκαν το γκολ του Φιγκερόα.
Ο Αναστασίου πέρασε τον Αργεντίνο στη θέση του «σκασμένου» Κλωναρίδη, γύρισε σε 4-4-2 και τον είδε να σημειώνει γκολ στην πρώτη επαφή. Στη συνέχεια, με την τοποθέτηση του Μέντες δίπλα στο Λαγό «κλείδωσε» την ανασταλτική λειτουργία, χωρίς να επιτρέψει φάσεις στον αντίπαλο, παρά το 4-4-2 που εφάρμοσε και ο Τσιώλης στο τέλος με την είσοδο Χουάνμα και Καράσκο.
Συμπέρασμα
Κλωναρίδης και Φιγκερόα αποδεικνύονται καθοριστικές προσθήκες για τον Παναθηναϊκό, αφού η ατομική τους ποιότητα ανεβάζει και την συνολική. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν δικαιολογούνται διθύραμβοι, όπως δεν δικαιολογούνταν τα αναθέματα των πρώτων εμφανίσεων. Η ομάδα δουλεύει και αυτό γίνεται εμφανές πλέον και στους μη ειδικούς, αλλά χρειάζεται περισσότερα στοιχεία στην ανάπτυξη της και ανέβασμα ατομικής απόδοσης περισσότερων παικτών.
Ο Αστέρας φάνηκε άτολμος και δεν πήρε πολλά από τους μεσοεπιθετικούς του, η αντικατάσταση του Τσιώλη όμως δεν δικαιολογείται εκ πρώτης όψεως.
http://www.overlap.gr/panathinaikos-asteras-tripolis-2-1-vimata-proodou-me-piotikoterous-podosferistes/
Εμπεριστατωμένη ανάλυση , όπως σχεδόν όλες που έχετε γράψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι λειτούργησε η ομάδα , όπως το δείχνετε στο σχεδιάγραμμα και το περιγράφετε στο κείμενο. Κάνω μια επιπλέον παρατήρηση , ότι ο Πράνιτς δούλευε και σαν κρυφό εξτρέμ στο α΄ημιχρόνιο στη θέση του Κλωναρίδη και λίγο πιο αριστερά.
Επειδή , γράφετε κατά κόρον ότι ο Παναθηναικός έπιασε την καλύτερή του απόδοση στο ματς με τον Αστέρα , νομίζω ότι εν γένει ισχύει , αν και νομίζω ότι έκανε μια εξίσου καλή εμφάνιση στο ματς με τον ΟΦΗ. Μην παραγνωρίζουμε ότι γκολκήπερ του ΟΦΗ , ήταν ο Σήφης Δασκαλάκης , που είναι μακράν ο καλύτερος γκολκήπερ της Σούπερ Λίγκα και καθαρίζει κάθε φάση , κυρίως τις ψηλές σέντρες που προέρχονται από κόρνερ ή φάουλ. Στο συγκεκριμένο ματς , ο Παναθηναικός είχε κατοχή μπάλας 70% , αλλά δεν μπορούσε να φτιάξει εύκολα φάσεις στην περιοχή του ΟΦΗ. Όμως είχε τριγωνάκια , πασούλες μεταξύ των παικτών του και πολλές ατομικές ενέργειες.
Το χαρακτηριστικό σημείο που παρατήρησα σε όλα τα ματς που παρακολούθησα φέτος στη Λεωφόρο , ήταν ότι ο αντίπαλος έκανε διπλή ζώνη άμυνας και χτύπαγε στις αντεπιθέσεις , εκμεταλλευόμενος τις αδράνειες των παικτών του Παναθηναικού , πίσω.
Ο Παναθηναικός μόχθησε και στα τρία ματς , για να βάλει γκολ , και όταν το έβαλε , πολύ γρήγορα έφαγε την ισοφάριση , ή έφτασε με την ψυχή στο στόμα για να κρατήσει την νίκη. Βέβαια δεν είμαι ειδικός , ούτε προπονητής για να μαντέψω τι φταίει , φαίνεται όμως ότι η "υπερπροσπάθεια" που γίνεται ώστε να μπεί το γκολ , αμα την επίτευξή του , οι παίκτες χαλαρώνουν και χάνουν την αυτοσυγκέντρωσή τους με αποτέλεσμα σχετικά γρήγορα ο αντίπαλος να ισοφαρίζει.
Πρέπει , γενικά το γκολ να μπαίνει εύκολα , γρήγορα και χωρίς "υπερπροσπάθεια". Η περίπτωση του Φιγκερόα που έβαλε ένα γκολ που για πολλούς σεντερ φορ , θα ήταν χαμένο , είναι το σωστό παράδειγμα για το πως πρέπει να μπαίνουν τα γκολ. Απλά , χωρίς περιττές ενέργειες.
Αυτό νομίζω ότι λείπει στον φετινό Παναθηναικό , η απλότητα χωρίς να γίνονται οι περιττές ενέργειες. Όμως λόγω του ότι το σύνολο των παικτών του είναι , ή νέοι ηλικιακά , ή καινούργιοι , -πλήν Ζεκα- , δεν έχουν την εμπειρία και την γνώση να τελειώνουν την κάθε ενέργεια που κάνουν με απλότητα και χωρίς το κατιτίς περιττό. Για να φτάσουν σε αυτό θέλουν 2 πράγματα: α. ή πολλούς αγώνες με αντίπαλες ομάδες ή β. πολλή δουλειά στις προπονήσεις (σχέδον διπλάσια από τις άλλες ομάδες). Σκοπός , οι παίκτες να εξοικιωθούν μεταξύ τους και να γνωρίζει ο ένας το παιγνίδι του άλλου.
Δεν λέω ότι αν επιτευχθούν τα παραπάνω , θα γίνουμε η ομάδα που θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει για φέτος. Όμως , την 3η θέση είναι καλό να την διεκδικήσουμε από τις άλλες ομάδες , αλλά για να γίνει αυτό , πρέπει οι παίκτες μας και το τεχνικό επιτελείο να δουλέψουν πολύ περισσότερο από το συνηθισμένο επίπεδο μιας ομάδας.