Να πάει η κουβέντα στα μεγάλα ψάρια...

Εδώ και κάμποσες μέρες έχει ξεκινήσει η δίκη για τα στημένα και τα όσα αποκαλύφθηκαν το καλοκαίρι του 2011 και συγκλόνησαν όλη την Ελλάδα. Όχι ότι δεν ήξερε το φίλαθλο κοινό πως ήταν -και είναι- δομημένο το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Απλά είχαμε ξαφνιαστεί όταν διαβάσαμε πως η Ελληνική Δικαιοσύνη είχε τα άντερα να θεωρήσει ως υπόπτους για σχετικά αδικήματα πρόσωπα όπως τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη.


Βέβαια σαν χώρα που αποτελείται απο πολλά χρυσόψαρα, ξεχάσαμε την υπόθεση όπως και όσους θεωρούνται ακόμη ύποπτοι. Περάσανε 3 καλοκαίρια και τουλάχιστον σήμερα μπορούμε να λέμε πως τα στημένα συζητιούνται στις αίθουσες των δικαστηρίων. Όπως και να το κάνουμε, είναι κι αυτό μια πρόοδος. Αλλά δεν θέλει και πολύ για να καταλήξει φιάσκο η υπόθεση και στο τέλος να μην γίνει τίποτα. Γιατί με τα όσα ακούγονται μέχρι στιγμής από τους μάρτυρες, δεν με κάνουν να αισιοδοξώ. Όλοι έχουν βγει καλά παιδιά της Εκκλησίας και το Ελληνικό ποδόσφαιρο στήνεται από κάποιο UFO.

Για να μην καταλήξει λοιπόν σε φιάσκο η υπόθεση, πρέπει πλέον να ακουστούν ονοματεπώνυμα και συγκεκριμένα γεγονότα. Πρέπει η συζήτηση να ακουμπήσει και τα μεγάλα ψάρια (ή και καρχαρίες, όπως θέλετε πείτε το) για να έχει νόημα. Δε γίνεται να βγαίνουν όλοι και να παραδέχονται πως στήνονται αγώνες στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, πως υπάρχουν προμελετημένες διαιτησίες, πως υπάρχουν εκβιασμοί, καμμένοι φούρνοι και ο δικτάτορας -ισόβιος πρωταθλητής- του, Ολυμπιακός, να μην έχει καμία σχέση. Πολύ απλά δε γίνεται!

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και αν οι μάρτυρες και η Ελληνική δικαιοσύνη δεν έχουν σκοπό να το κόψουν τότε ας κλείσουν μια και καλή την υπόθεση, να συνεχίζει να παίρνει ο Ολυμπιακός τα πρωταθλήματα, τα εκατομμύρια του Champions League και να μην βιάζεται άλλο και η λογική μας.

Και κάτι τελευταίο. Την Παρασκευή πάει να καταθέσει ως μάρτυρας ο Νικόλας Πατέρας. Έχει την ευκαιρία του. Αν επιλέξει τον συμβιβασμό και την απάθεια, τότε τζάμπα χαιρόμασταν με τις κασέτες πριν 3 χρόνια σαν ηλίθιοι πως κάτι επιτέλους θα άλλαζε. Απλά πράγματα.