Περπερίδη, μόνο ο ψυχίατρος σου θα σε κάνει καλά

Δημοσιογράφος Παναγιώτης Περπερίδης

Δεν ξέρω γιατί βγάζει τόσο κόμπλεξ για τον Παναθηναϊκό. Μπορεί να κουβαλάει παιδικά τραύματα από το τριφύλλι, μπορεί να του έπεσε βαριά και η ανακοίνωση που είχε βγάλει για πάρτη του η διοίκηση του ερασιτέχνη για ένα γελοίο άρθρο που είχε ανεβάσει περί των διακανονισμών στο ανδρικό βόλεϊ.

Τώρα τον ενόχλησε και η ίδρυση του τμήματος Rugby. Ήταν λογικό να ενοχλήσει αλλά όχι και καλά αντικειμενικούς δημοσιογράφους. Για να καταλάβεται για τι κόμπλεξ μιλάμε, ο τίτλος του άρθρου του ήταν "Ράγκμπι" και καμιά δεκαριά ερωτηματικά να τον συνοδεύουν.

Ανναρωτιέται πως ο οικονομικά σχεδόν κατεστραμένος ερασιτέχνης μπορεί και ιδρύει κι άλλα τμήματα. Προφανώς αυτός θα ξέρει καλύτερα από τους διοικούντες και χαραμίζεται στην θέση του δημοσιογράφου.

Βέβαια ο άνθρωπος απαλλάσσεται λόγω χαζομάρας. Αρκεί να διαβάσετε τα υπογραμισμένα στην εικόνα πάνω. Ο τυπάς αναιρεί μόνος του τον εαυτό του.

Δεν θα το έκανα θέμα αλλά ορισμένες καταστάσεις με ξεπερνούν.


Αναλυτικά το άρθρο που δημοσίευσε:


Ειλικρινά δεν έχω καμία διάθεση να μπω εκ νέου σε αντιπαράθεση με τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό και τη νέα διοίκηση που προσπαθεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Αλλά ,βρε αδελφέ, κάπου σταματάει το μυαλό.


Αν δεν με απατά η μνήμη μου, μέχρι το καλοκαίρι ο σύλλογος ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση, ή για να ακριβολογούμε, ήταν στο χείλος του πλήρους αφανισμού. Δέχομαι ότι η νέα διοίκηση κατέβαλε τιτάνιες προσπάθειες να ρυθμίσει χρέη (τον τρόπο τον έχω σχολιάσει και δεν επανέρχομαι), να πάρει πιστοποιητικά συμμετοχής, να βρει χορηγούς για να διασφαλίσει τα μπάτζετ των τμημάτων και γενικότερα να νοικοκυρέψει το απόλυτο οικονομικό χάος. Κουτσά-στραβά τα κατάφερε και μπράβο της. Βρήκε έναν κάποιο δίαυλο επικοινωνίας (αν υποθέσουμε ότι δεν τον είχε) με την ΠΑΕ, άρα όλα καλά.


Φυσικά, τα λεφτά δεν τους τρέχουν από τις τσέπες, δεν τους περισσεύουν και οι εκκρεμότητες είναι ακόμα πολλές. Όπως επίσης και τα χρέη. Έστω κι αν από δικαστικής πλευράς οι εκκρεμείς υποθέσεις πήγαν... στον καιρό, που λένε κι οι ναυτικοί. Επίσης, τα τμήματα εξακολουθούν να θέλουν περισσότερη «βενζίνη» για να είναι -τουλάχιστον- ανταγωνιστικά και τα μέλη τους να ζουν αξιοπρεπώς και να πληρώνονται μέχρι τέλους τα συμφωνηθέντα. Δε λέω ότι η κατάσταση μοιάζει με την περσινή, διότι πράγματι έχουν γίνει άλματα προόδου. Είμαι όμως βέβαιος ότι παραμένει οριακή.

Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον λοιπόν, μου προκάλεσε έκπληξη και γέλιο η δημιουργία τμήματος ράγκμπι. Αναρωτήθηκα ,λοιπόν, όπως και κάθε άνθρωπος που γνωρίζει κάποια βασικά δεδομένα, το εξής: Μα καλά, έλυσαν όλα τους τα προβλήματα και τώρα θα φτιάξουν και ράγκμπι; Θα μου πείτε ότι μπορεί κάποιος τρελός να έδωσε ένα ποσό γι' αυτόν τον σκοπό και μόνο. Ωραία, αλλά δεν μπορεί να ζητάς διακανονισμούς ως σύλλογος, να περικόπτεις δραματικά τα μπάτζετ σου και την ίδια στιγμή να δημιουργείς τμήμα ράγκμπι!!! Ο φερετζές του έλειπε, δηλαδή.

Μα ποιο ράγκμπι ρε παιδιά; Σέβομαι την αγάπη που μπορούν να έχουν στο άθλημα κάποιοι άνθρωποι. Καλώς ή κακώς όμως ζούμε στην Ελλάδα κι εδώ το ράγκμπι ούτε υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Όπως το ίδιο ισχύει για το μπέιζμπωλ, το σοφτμπωλ, το μπάντμιντον και άλλα ανύπαρκτα Ολυμπιακά αθλήματα που ευδοκίμησαν σε τούτη τη χώρα μόνο το ιστορικό 2004.  Βέβαια, υπάρχει και το κράτος που επιχορηγεί τα βίτσια της μειοψηφίας. Ποιος είπε όμως ότι στο κράτος υπάρχουν κανονικοί άνθρωποι να αποφασίζουν;

Ασφαλώς τα χρήματα δεν βγαίνουν από τη δική μου τσέπη, άρα τι με κόφτει...
Εντούτοις, δεν μπορώ να σας κρύψω ότι η ανακοίνωση της δημιουργίας τμήματος ράγκμπι μου προκάλεσε γέλιο. Και πολλές απορίες. Δεν είναι δουλειά μου όμως.
Είμαι άνθρωπος που αγαπώ τον αθλητισμό στο σύνολό του. Τον αγαπώ και τον στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις. Ορισμένες καταστάσεις όμως με ξεπερνούν.


Για την ιστορία και μόνο: Εμένα μου αρέσει το μπιλιάρδο...

Υ.Γ: Το αγωνιστικό δράμα τμημάτων όπως το ανδρικό βόλεϊ φαντάζομαι το γνωρίζετε. Μηδέν εις το πηλίκον. Εντάξει, στο ράγκμπι θα πρωταγωνιστήσει...