Μπαίνουμε Δεκέμβρη και σας είχα πει πως τέλη Οκτώβρη θα έβγαζα τα πρώτα μου συμπεράσματα για την ομάδα. Από τότε σας γράφω πως η ομάδα βελτιώνεται παιχνίδι με παιχνίδι. Όμως δεν είναι αυτό το συμπέρασμα που έχω βγάλει από αυτήν την ομάδα. Είναι πως την γουστάρω!
Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά με καμία άλλη ομάδα του Πανναθηναϊκού δεν έχω δεθεί τόσο πολύ και τόσο γρήγορα. Νόμιζα πως ήμουν συναισθηματικά δεμένος με την ομάδα της Ριζούπολης, αλλά δεν είναι το ίδιο. Εδώ αυτούς τους τύπους τους γουστάρω πολύ περισσότερο. Όσα χρόνια βλέπω μπάλα δεν έχω ξαναδεί ομάδα μας να αγωνίζεται με τέτοιο πάθος και να βγάζει τόσο συναίσθημα στο παιχνίδι της. Δεν έχω χειροκροτήσει άλλη ομάδα μας τόσο πολύ. Νιώθω ότι αυτά τα παιδιά δίνουν το 101% των δυνατοτήτων τους ώστε να καλύψουν με το πάθος τους τα όσα αρνητικά μπορεί να έχουν. Νιώθω ότι σέβονται την φανέλα που φοράνε. Πότε ξανά είχαμε ΤΟΣΟ ομάδα; Να είναι όλοι μια γροθιά; Πότε ξανά είχαμε τόσο καλά αποδυτήρια;
Ξέρω πως αυτά που λέω είναι και συναισθήματα άλλων. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από γκέλες της ομάδας στην Λεωφόρο πάντα τους χειροκροτάμε. Κάτι βλέπουμε για να το κάνουμε. Νιώθουμε κι εμείς κομμάτι της ομάδας. Περισσότερο από ποτέ.
Είμαι πολύ αισιόδοξος για αυτήν την ομάδα. Μου βγάζουν Παναθηναϊκά συναισθήματα. Μακάρι να συνεχίσουν με το ίδιο πάθος και σιγά-σιγά αρχίζουμε να βλέπουμε και ωραία μπαλίτσα.
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΓΚΕΣ!