Όλα στο Top 16 θα κριθούν. Αράξτε...

To πιο σωστό και ρεαλιστικό άρθρο που έχω διαβάσει από χθες για την κακή εμφάνιση της ομάδας μας. Άποψη που κοιτάει το δάσος και όχι το δέντρο. Κανένας δεν έπεσε στον γκρεμό από την πρώτη φάση της Euroleague και κανένας δεν την σήκωσε από τον Νοέμβρη. Περνάμε στην επόμενη φάση και τότε θα κριθεί η τύχη μας. Αυτές οι ήττες μπορεί να μην σημαίνουν και τίποτα για την συνέχεια..

Διαβάστε το πολύ πετυχημένο άρθρο από το πράσινο μπασκετικό μπλογκ Doubleteam:


Το συγκεκριμένο κείμενο θα μπορούσε να είχε αναρτηθεί την επομένη οποιασδήποτε από τις τέσσερις προηγούμενες αγωνιστικές.. Ο λόγος είναι απλός. Είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα..

Κοιτώντας τι έχει συμβεί την τελευταία πενταετία στην Ευρωλίγκα, διαπιστώνει κανείς ότι οι νίκες ή οι ήττες του Νοέμβρη δεν παίζουν απολύτως κανένα ρόλο. Ο Παναθηναϊκός του 2009 ψαχνόταν και χρειάστηκε το ηλεκτροσόκ της ήττας στο ΟΑΚΑ από τη Σιένα για να παίξει μπάσκετ αντίστοιχο των δυνατοτήτων του. Το ίδιο συνέβη και το 2011, όπου ο Ελ-Αμίν έμοιαζε να μας καταδικάζει αλλά…Φυσικά, μην ξεχνάμε τα πεπραγμένα της τελευταίας διετίας… Σημασία για ομάδα την περίοδο αυτή είναι «χτίζεται» βήμα – βήμα, θέτοντας αρχές στο παιχνίδι της, μοιράζοντας ρόλους, δουλεύοντας τις λεπτομέρειες, ώστε την κατάλληλη στιγμή να αποδώσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της. Μπορεί αυτή τη στιγμή οι Φενέρμπαχτσε και Ρεάλ να εντυπωσιάζουν, αλλά στη φάση του τοπ16 ξεκινούν όλοι από την ίδια αφετηρία.

Θεωρώντας λοιπόν άστοχο να προδικάσουμε οποιοδήποτε αποτέλεσμα, η μόνη ασφαλής προσέγγιση που μπορεί να γίνει είναι η καταγραφή των δεδομένων μέχρι αυτή τη στιγμή, περιμένοντας την ομάδα να βρει το ρυθμό της.

- Ο Πεδουλάκης είχε δηλώσει πέρυσι ότι κυριότερη αιτία για τον αποκλεισμό από την Μπαρτσελόνα ήταν οι περιορισμένες λύσεις στο ρόστερ. Φέτος, η προσπάθεια του να μεγαλώσει το rotation, δίνοντας χρόνο σε όλους τους παίκτες, δείχνει να μπερδεύει τόσο τον ίδιο, όσο και τους παίκτες του. Ανακατεύει διαρκώς την τράπουλα, δοκιμάζει σχήματα (μέχρι και τον Μπράμος στο ‘4’ είδαμε) αλλά προς το παρόν δεν βλέπει αυτά που θέλει. Οι συνεχείς αυτές αλλαγές έχουν ως συνέπεια να είναι εμφανής η έλλειψη διακριτών ρόλων στο παιχνίδι μας.

- Εξάρτηση από τον Διαμαντίδη. Ο Διαμαντίδης θέλουμε δεν θέλουμε έχει πατήσει τα 33 και πρέπει σιγά σιγά το παιχνίδι μας να πάψει να εξαρτάται σε αυτό το βαθμό από τον αρχηγό του. Τα 32:30 λεπτά σε αυτή τη φάση της ευρωλίγκας είναι υπερβολικά και πιθανώς να εξηγούν τα άσχημα ποσοστά του. Ένας ρόλος αντίστοιχος εκείνου που είχε ο Παπαλουκάς την τριετία 2006 – 2008 στην ΤΣΣΚΑ, του παίκτη δηλαδή που θα έρθει από τον πάγκο και θα αλλάξει το ρυθμό του παιχνιδιού, διατηρώντας τον ταυτόχρονα φρέσκο, ενδεχομένως να είναι μία λύση.

- Απουσία παιχνιδιού στο low post. Πέρυσι τέτοια εποχή ο Πεδουλάκης διαρκώς σημάδευε στο «ζωγραφιστό», είτε με τον Σχορτσιανίτη, είτε τον Ματσιούλις, είτε τον Ούκιτς. Το κενό του πρώτου προσπάθησε να το αναπληρώσει με τους Μπατίστ – Μαυροκεφαλίδη αλλά δυστυχώς αμφότεροι δεν είναι σε καλή κατάσταση.

- Παίκτες «κλειδιά» εκτός ρυθμού. Με τον Διαμαντίδη άστοχο, τον Λάσμε μία ταχύτητα κάτω σε σχέση με πέρυσι, τον Γκιστ να (ξανα)ψάχνεται στις περιστροφές, τον Ούκιτς επηρεασμένο από τον τραυματισμό του αλλά και την παρουσία του Παππά, είναι λογικό να παρουσιάζουμε την αστάθεια αυτή στο παιχνίδι μας αδυνατώντας, έστω για πεντάλεπτο, να επιβάλουμε το ρυθμό μας.

Δικαιολογίες και απαντήσεις για την άσχημη (όχι όμως και «τραγική») μέχρι σήμερα εικόνα της ομάδας υπάρχουν πολλές. Τα ταξίδια, οι τραυματισμοί, οι αλλαγές στο ρόστερ, σίγουρα έχουν επηρεάσει. Παρόλ’ αυτά, οι τρεις ήττες είναι μία πραγματικότητα και πρέπει σιγά σιγά η ομάδα να βρει το ρυθμό της εξασφαλίζοντας το συντομότερο δυνατό την πρόκριση στην επόμενη φάση. Το τοπ16 μετά, θα είναι μία άλλη ιστορία..

υ.γ: Γνωρίζοντας εκ των προτέρων τις διασταυρώσεις στην επόμενη φάση και θεωρώντας δεδομένη την αποφυγή ισπανικού «εμφυλίου» (Μπαρτσελόνα τερματίσει 3η για να αποφύγει Ρεάλ) υπάρχουν δύο σενάρια.

Σενάριο πρώτο (τερματίσουμε τρίτοι ή πρώτοι): Ρεάλ/ Μακάμπι ή Κούμπαν/ ΤΣΣΚΑ/ Μπάγερν

Σενάριο δεύτερο (τερματίσουμε δεύτεροι ή τέταρτοι): Φενέρμπαχτσε/ Μπαρτσελόνα/ Ολυμπιακός/ Εφές / Μάλαγα ή Γαλατασαράϊ/ Μακάμπι ή Κούμπαν.

Καμιά προτίμηση;

υ.γ2: Ο Πεδουλάκης πέρυσι εξασφάλισε το δικαίωμα να κριθεί φέτος στο τέλος.

υ.γ3: Η Ευρωλίγκα είναι ένα γκραν πρι μίνιμουμ 29 γύρων. Είμαστε μόλις στον 5ο..

http://doubleteam.gr/2013/11/15/%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85/#respond