Υπάρχουν κάποιες ειδήσεις που θες δεν θες σε σοκάρουν μόλις τις πρωτοακούσεις. Σε παγώνουν και κάνουν το μυαλό σου να σταματήσει για δευτερόλεπτα.Μια από αυτές ήταν και η ξαφνική είδηση της πώλησης του Φιγκερόα σε ομάδα της Μαλαισίας.
Ο Λούτσο ήταν ένας παίκτης που σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα αγαπήθηκε από τους οπαδούς του τριφυλλιού,όπως και οι περισσότεροι Αργεντινοί παίκτες που έχουν φορέσει την πράσινη φανέλα. Από τον Βερόν μέχρι τον Ρότσα και τον Μπορέλι,και από τον Έκι μέχρι τον Λέτο οι παίκτες που προέρχονταν από την χώρα του ταγκό και του Θεού Μαραντόνα ξεσήκωναν του πράσινους οπαδούς.
Αυτή η ξαφνική αποχώρηση του Λούτσο μου θύμισε έντονα την επίσης σοκαριστική έξοδο από την Παιανία του μεγάλου Μπορέλι στα μέσα της σαιζόν 1996-'97 όταν έφυγε για την Οβιέδο.Ήταν η χρονιά της μεγάλης αποδήμησης από τον Βαρδινογιάννη της ομαδάρας του 1996 που έφτασε στα ημιτελικά του Champions League.Αυτή τη φορά στη περίπτωση του Φιγκερόα ο λόγος ήταν οικονομικός. Από τη μία η μεγάλη ανάγκη της ομάδας για χρήματα και από την άλλη η επιθυμία του ίδιου του παίκτη για την σύναψη ενός τελευταίου στην καριέρα του συμβολαίου,μιας και είναι ήδη 32 χρονών,με ευνοϊκούς οικονομικούς όρους.
Σίγουρα θα μας λείψει,σίγουρα τον ευχαριστούμε για αυτά που πρόσφερε ωστόσο όμως το τριφύλλι παραμένει εδώ και πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει πάση θυσία.Ο ρομαντισμός ισχύει μόνο για εμάς τους φιλάθλους.Οι παίκτες είναι επαγγελματίες και κοιτάνε το οικονομικό τους συμφέρον,και μεταξύ μας καλά κάνουν από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο είναι το επάγγελμα τους. Από εκεί και πέρα επειδή η ζωή συνεχίζεται και οι άνθρωποι της ομάδας είναι υποχρεωμένοι να καλύψουν το κενό στην επίθεση στις μεταγραφές του Γενάρη,είμαι σίγουρος ότι θα κάνουν καλύτερο και θα βρουν μια επιλογή αξιόπιστη που θα βοηθήσει την ομάδα και θα αντικαταστήσει επάξια το κενό του Λούτσο.....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου