Δεν είναι το παν τα λεφτά..

Πρέπει κάτι να γράψω για την σημερινή Παναθηναϊκή μέρα..
Φαντάζομαι κυρίως για την νίκη μας επί του Πλατανιά και σαν δεύτερο θέμα για την κοπή της πίτας στον κεντρικό..
Όμως αυτό εδώ το blog είναι Παναθηναϊκό, οπότε ότι έχει να κάνει με την προάσπιση της Παναθηναϊκής ιδέας μπαίνε σε προτεραιότητα..


Είναι τυχερός ρε μάγκες ο Σύλλογος που έχει αυτόν τον κόσμο στο πλάϊ του. Μπορεί σε αυτήν την δύσκολο περίοδο να μην είμαστε τόσοι πολλοί, όσοι αρμόζουν στο όνομα του Συλλόγου αλλά είναι πάρα πολύ τυχερός ο Σύλλογος που έχει αυτόν τον ισχυρό πυρήνα δίπλα του. Να είναι θεματοφύλακας της Παναθηναϊκής ιδέας και να μάχεται κάθε μέρα για το καλό του.

Αν έπρεπε να βγάλω ένα συμπέρασμα από τα σημερινά που ζήσαμε, είναι ο τίτλος του κειμένου. Ότι τα λεφτά δεν είναι το παν. Ότι η ρομαντικότητα και τα πραγματικά αισθήματα κερδίζουν εν τέλει τα πάντα. Αυτό να έχουμε όλοι σαν στάση ζωής και θα πάμε πολύ μπροστά τον Σύλλογο. Είμαστε αρκετοί που έτσι λειτουργούμε σε ότι έχει να κάνει με το τριφύλι, να γίνουμε οπότε ακόμα περισσότεροι! Κανένας λεφτάς, κανένα ακριβό συμβόλαιο και καμία παχιά χορηγία δεν μπορεί να συγκριθεί με τον έρωτα μας για το τριφύλι! Αυτό προσπαθούσα να εξηγήσω όταν έλεγα ότι κανένας Αλαφούζος δεν πρέπει να αποτελεί κριτήριο μας για να συμμετάσχουμε στην οποιαδήποτε Συμμαχία, αλλά τέλος πάντων..

Μάζεμα κόσμου κάτω από την βροχή στην Λεωφόρο μας με συνεχές τραγούδι, νίκη για την ομάδα μας που βγάζει τόσο πάθος όσο καμιά άλλα σαιζόν και γιορτή στον Κεντρικό για την κοπή της πίτας. Με το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και τον υπόλοιπο ερασιτέχνη παρών στον σύνδεσμο. Ενωμένοι με τους αθλητές, τις αθλήτριες και τους προπονητές μας να νιώθουν τι πάει να πει Παναθηναϊκή τρέλα.

Μπορεί σήμερα ο Γκιστ και ο Μτσιούλις να μας έβλεπαν κάπως που χοροπηδάγαμε με συνθήματα για το τριφύλι σαν τρελοί... όμως θα ένιωσαν κάτι.
Μπορεί ο Αλαφούζος πριν λίγα χρόνια να μην ήξερε ότι η Θύρα 13 είναι κάτι το μοναδικό και αποτελείται από εθελοντές-στρατιώτες της Παναθηναϊκής ιδέας.. όμως πλέον σίγουρα ξέρει.
Μπορεί οι καρεκλοκένταυροι του Ερασιτέχνη που τόσα χρόνια με τόσα διαθέσιμα λεφτά δεν κάνανε κάποια δεδομένα...απαραίτητα, να αναρωτιούνται πως με τόσα χρέη ο ερασιτέχνης εκπέμπει υγεία... πλέον καταλαβαίνουν..
Μπορεί οι ποδοσφαιριστές μας να ψάχνουν ένα καλύτερο συμβόλαιο και να χρησημοποιούν τον Σύλλογο για το μετέπειτα βήμα τους. Όμως όταν σηκώνουν το κεφάλι τους να κοιτάξουν προς το πέταλο, θα καταλαβαίνουν..

Τι; Πως η πραγματική αγάπη που δεν μετριάζεται, ούτε φουσκώνει από ευρώ είναι πιο σημαντική από το κάθε τι. Ο κόσμος του Συλλόγου που στέκεται κοντά σε κάθε τμήμα, σε κάθε γήπεδο, σε κάθε στιγμή, υπό οποιαδήποτε περίσταση ...πάσχει από Παναθηναϊκό ...έρωτα, αρρώστεια, αγάπη, κόλλημα...όπως θέλετε πείτε το. Σημασία έχει πως είναι αγνό. Και όταν κάτι είναι αγνό, τότε να είστε σίγουροι πως κάποια μέρα θα μεγαλουργήσει. Και ο Παναθηναϊκός θα μεγαλουργήσει και θα ξαναγίνει πρωταθλητής σε όλα τα σπορ παντοτινός. Με τον κόσμο ασπίδα του και εγγυητή πως αυτά τα συναισθήματα που νιώθουμε για τον Σύλλογο, θα μεταφερθούν με απόλυτη ευλάβεια και στις επόμενες Παναθηναϊκές γενιές ώστε ποτέ να μην σβήσει αυτή η φλόγα. Και δεν θα σβήσει, να είστε σίγουροι...


ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ Α.Ο. - 1908