Όταν ο οπαδός κερδίζει τον αντίπαλο ποδοσφαιριστή..

Την στιγμή που η ομάδα δεν τραβάει και ο διαιττητής σφυρίζει πέναλτι για τον αντίπαλο. Δευτερόλεπτα πριν έχεις αρχίσει να κάνει την κερκίδα κόλαση με τις σημαίες υψωμένες, τα κασκόλ τεντωμένα, τα πλακάτ ψηλά..


"Στα αστέρια θέλω γήπεδο και με ένα τρίφυλο καλό, θα ρθω μέχρι τον ουρανό για να τραγουδώ..."

Το υπόλοιπο γήπεδο σαστίζει στην ιδέα ότι θα ισοφαριστούμε και ακόμη ένα ματς θα στραβώσει για την ομάδα μας. Εσύ επιλέγεις τον δρόμο σου και κάνεις αυτό που κανείς δεν περιμένει... καταθέτεις ψυχή και η φωνή γίνεται όλο και πιο δυνατή. Αυτό ήταν! Είσαι στην Παναθηναϊκή παράνοια. Την στιγμή που ο αντίπαλος ποδοσφαιριστής ετοιμάζει την μπάλα και παίρνει τα βήματα, εσύ τρελαίνεσαι.

"Λα λα λα λα λα λα λααα και δεν είμαστε καλαααα..."

Τα δευτερόλεπτα που έχουν περάσει από το σφύριγμα του πέναλτι μέχρι την στιγμή που θα σουτάρει ο αντίπαλος την μπάλα προς το τέρμα της ομάδας σου. Τα δευτερόλεπτα που δείχνεις την αφοσίωση σου και την λατρεία σου στο έμβλημα και στο χρώμα που έχεις μάθει από μικρός να αγαπάς. Χοροπηδάς πάνω κάτω,και φωνάζεις όλο και πιο δυνατά μέχρι να βαρέσει το πέναλτι... και να το βάλει και να χάσουμε τι; Θα πάψουμε να είμαστε Παναθηναϊκοί; Αφού έχουμε αρρωστήσει πλέον και είναι πολύ αργά...

...και κάπου εκεί χάνεται το πέναλτι!

Η στιγμή που η ρομαντικότητα και η φωνή του οπαδού κερδίζει τον επαγγελματισμό του αντίπαλου ποδοσφαιριστή.

Πετάς στον ουρανό...

Είμαστε Παναθηναϊκοί! Ευλογία!