Aς περιοριστούμε στα βασικά

Επειδή έχει γίνει πολύς ντόρος με το πανί που κρεμάστηκε στο μνημείο αυτών που χάσανε το 1981 την ζωή τους στο Καραϊσκάκη και επειδή ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του, ας μείνουμε στα βασικά. Ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω από όλα και κανένας δεν χαίρεται όταν ένας συνάνθρωπος χάνει την ζωή του. Πόσο μάλλον όταν αιτία είναι μια καψούρα της ζωής του.


Όπως όλοι, έτσι και γω έχω την άποψη μου αλλά δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει πως αυτό το γεγονός που συνέβη πριν δύο δεκαετίες, δεν έχει λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγή. Πάρα πολλές περιπτώσεις υπάρχουν σε γήπεδα (και δυστυχώς σε δικά μας όπως πέρυσι στα ματς με την Μπαρτσελόνα) που κινδυνεύει η ανθρώπινη ζωή είτε από πάρα πολύ κόσμο στιβαγμένο σε θέσεις και σκαλοπάτια, είτε από προκλητικά επικίνδυνη στάση της Ελληνικής Αστυνομίας.

Τέλος, θα αναφέρω λόγια μητέρας ενός εκ των θυμάτων που κατ εμέ αποτελούν τροφή για σκέψη:

Κι όταν ακούω τους φιλάθλους να λένε για τους νεκρούς του Θρύλου, αναρωτιέμαι δεν έχει βρεθεί ένας εισαγγελέας, ένας αστυνομικός, ένας διαιτητής να σταματήσουν αυτά που λένε για τα παιδιά μας. Είναι ντροπή τους να λένε τέτοια. Εγώ τους αγαπάω όλους, είτε είναι Παναθηναϊκοί, είτε ΑΕΚ, είτε ΠΑΟΚ. Είναι φίλαθλοι, είναι παιδιά, με οικογένειες, με μανάδες... Γιατί αυτό να γίνεται στην Ελλάδα που είμαστε τόσο υπερήφανος λαός; Γιατί ξεχάσαμε τα αισθήματά μας;