Ηγέτης, ακόμη και όταν κάνει πίσω!

Μέσα στην "τρέλα" των εκλογών και της μάχης του Παναθηναϊκού Κινήματος, έγινε και ο πρώτος τελικός της Α1 Ανδρών. Το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο, όπως (δυστυχώς) και το "θέαμα", όχι όμως και
η προσέλευση. Σίγουρα έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο τελικός έγινε εργάσιμη μέρα, αργά το βράδυ και με την επόμενη να είναι πάλι εργάσιμη. Αλλά και πάλι η προσέλευση ήταν απελπιστικά μικρή για το μέγεθος του Παναθηναϊκού.

Λαμπρή εξαίρεση, φυσικά και ήταν για πολλοστή φορά η Θύρα13, που γέμισε ασφυκτικά το πέταλο της, τραγούδησε, φώναξε, δημιούργησε μια πολύ καλή ατμόσφαιρα στο κλειστό του ΟΑΚΑ και έσπρωξε την ομάδα στο 1-0, μαζί με τον Διαμαντίδη που "κρύφτηκε" και το... φάντασμα του Πεδουλάκη(!!!) το οποίο και πάλι λύγισε τον Μπαρτζώκα, για 8η φορά σε 10 παιχνίδια.

Ο αρχηγός και ηγέτης μιας ομάδας πρώτα από όλα ξέρει πότε να βγει μπροστά και πότε να ανοίξει το δρόμο για τους υπόλοιπους. Σε αντίθεση με τον Φραγκοφονούλη που δεν μπορεί να καταλάβει πόσο αρνητικός γίνετε για την ομάδα του και πέταγε τούβλα από παντού νομίζοντας πως μπορεί να πάρει το ματς, ο Διαμαντίδης την κρίσιμη στιγμή κατάλαβε ότι έπρεπε να κάνει πίσω αφήνοντας τον Ματσιούλις να πάρει ουσιαστικά το ματς με το ποστάρισμα του.

Καρμπόν επίθεση δηλαδή από την εποχή Πεδουλάκη. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα πίστωνα ένα μέρος της νίκης ποτέ στον Πεδουλάκη χωρίς να είναι καν στην άκρη του πάγκου, και να που έγινε τελικά. Όσο και να προσπάθησε ο Φράγκι, γύρισε την παλιά καλή συνταγή, που ο Μπαρτζώκας είτε ακόμη δεν την κατάλαβε, είτε ΑΚΟΜΗ δεν βρήκε λύση.

Όσο για το θέαμα εγώ προσωπικά δεν περίμενα κάτι καλύτερο, δεδομένης της εικόνας των δύο ομάδων φέτος, καθώς και το ότι δεν υπάρχει πλέον η Ευρωλίγκα και οι τελικοί θα κρίνουν τη χρονιά και για τους δύο. Στην ιστορία δεν θα γραφτεί το πόσο καλά παίξαμε αλλά η ακόμη μια κούπα στα μούτρα του γαύρου που σηκώσαμε.

Υ.Γ. Η Κυριακή πλησιάζει και το καθήκον μας σαν Παναθηναϊκοί είναι η ψήφος στο ΠΑΝ.ΚΙ. Είναι η στιγμή μας, είναι η Κυριακή μας, είναι ο φόβος, ο εφιάλτης τους, είναι η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ! Πιάνουμε αδέρφια, γυναίκες, θείους, μανάδες, πατεράδες, φίλους, γνωστούς ακόμη και ξέμπαρκους! Πάμε να κάνουμε το θαύμα μας, πάμε να τους χαλάσουμε το πανηγύρι, να σώσουμε το γήπεδο μας!