Aναδημοσίευση: Χτυπώντας η πράσινη καρδιά στο Λουξεμβούργο

Το ημερολόγιο στον τοίχο γράφει Κυριακή, 21 Σεπτεμβρίου 2014. Κάπου στην Κεντρική Ευρώπη τρεις φίλοι του Παναθηναικού έχουν μαζευτεί σε ένα σπίτι για να παρακολουθήσουν τον ποδοσφαιρικό αγώνα κόντρα στο παράρτημα του Πλατανιά, καθώς και το φιλικό προετοιμασίας της ομάδος μπάσκετ στα πλαίσια του τουρνουά προς τιμήν του μεγάλου Νικου Γκάλη.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι σειρές, ο ποδοσφαιρικός αγώνας έχει μόλις ολοκληρωθεί, με την ομάδα μας να περνάει νικηφόρα από τα Χανιά, κερδίζοντας για μια ακόμη φορά και τους διαιτητές. Ο Παναθηναικός είναι εδώ, περήφανος όπως πάντα, να μάχεται κόντρα σε όλους και σε όλα. Κι εμείς μαζί του, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Ως κάτοικος εξωτερικού αυτή την περίοδο, δράττομαι της ευκαιρίας που μου δίνει το Pao Abroad, το οποίο παρεπιπτόντως αποτελεί μια απο τις πιο αξιέπαινες παναθηναικές πρωτοβουλίες κι αξίζει υποστήριξης, για να αποτυπώσω κάποιες σκέψεις μου για το Σύλλογο και να τις μοιραστώ με πολλά αδέρφια. Θυμάμαι πώς ένιωθα λίγο πριν φύγω από την Ελλάδα. Αναρωτιόμουν για πόσο καιρό θα διαρκέσει όλο αυτό, πότε και πώς θα μπορέσω να επιστρέψω κλπ. Μεταξυ αλλων, αναρωτιόμουν πώς θα συμβιβαστώ πλεον με την ιδέα της τηλεόρασης στους αγώνες του Παναθηναικού...Είναι μια σκέψη που ακόμη και τωρα, δυο χρόνια μετά, δε με αφήνει σε ησυχία. Ξέρεις ότι η παρέα σου και οι φίλοι σου είναι εκει, στις ίδιες θέσεις τοσα χρονια, στο ιδιο σημείο συνάντησης...Και στο ημίχρονο σου στέλνουν φωτογραφία και σου λένε «Εισαι κι εσυ εδω». Κι όμως δεν είσαι...Το ξέρεις ότι δεν είσαι. Και στενοχωριέσαι. Και δε μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό, απλώς μετράς αντίστροφα μέχρι να επιστρέψεις, έχοντας μέσα σου και την κρυφή ελπίδα ότι αυτό θα γίνει σύντομα. Ξέρεις όμως και κάτι άλλο...

Ξέρεις ότι ο Παναθηναικός για σένα δεν είναι κάτι απλό, κάτι συνηθισμένο. Είναι κομμάτι από σένα, είναι δεύτερη φύση σου, είναι μια από τις μεγαλύτερες αγάπες. Ξέρεις πια ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Δεν έχεις αγαπήσει μια «φανελα», όπως πολύ κυνικά κι απαξιωτικά μπορεί να πει κάποιος, που σίγουρα δεν αντιλαμβάνεται αυτό το δέσιμο. Έχεις αγαπήσει μια Ιδέα με τον πιο αγνό κι ανιδιοτελή τρόπο. Είσαι οπαδός διάολε, τί πιο όμορφο και ρομαντικό από αυτό...Ο Παναθηναικός κατέχει περίοπτη θέση στη ζωή σου και κυριαρχεί στη σκέψη σου πολλές φορές κατά τη διάρκειας της ημέρας. Άρα, συμπεραίνεις αμέσως κάτι θεμελιώδες: Ο Παναθηναικός είσαι (και) ΕΣΥ. Ο Παναθηναικός εν τέλει σου προσφέρει στιγμές χαράς, δόξας κι ατέλειωτης περηφάνειας. Εσύ τι του δίνεις;

Η απάντηση που θα δώσει ο καθένας σε αυτό το ερώτημα είναι ίσως το κλειδί για το παρόν και το μέλλον του Παναθηναικού. Η φιλοσοφία αυτού του περήφανου Συλλόγου που αγαπάμε συνοψίζεται στη φράση «something more than a club». O Παναθηναικός δεν είναι απλά μια κυριακάτικη απασχόληση, που θα διαρκέσει δύο ώρες και μετά θα τελειώσει. Πάνω από όλα είναι ένα σύμβολο για την ίδια μας τη ζωή. Το δοξασμένο μας έμβλημα, το τριφύλλι, συμβολίζει την ελπίδα. Μια ελπίδα που όλοι την αναζητούμε και την επικαλούμαστε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Οι αξίες και τα ιδανικά του Συλλόγου διαμορφώνουν καλλιεργημένες συνειδήσεις ανθρώπων, που μαθαίνουν να αγωνίζονται και να παλεύουν με τις δυνάμεις τους και ΜΟΝΟ. Η αγνή αγάπη του κόσμου για τον Ερασιτέχνη δημιουργεί τις προυποθέσεις για πολλά μικρά παιδιά να γνωρίσουν τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό μέσα από το μεγαλύτερο Σύλλογο της χώρας, που εκτός από το οτι διαθέτει εξαιρετικούς προπονητές και ονόματα-μύθους, μπορεί να μεταδόσει τη φιλοσοφία του νικητή και τις σωστές αξίες στα παιδιά του. Γιατί οι αθλητές του Παναθηναικού μαθαίνουν ότι οι κορυφές κατακτώνται με σκληρή δουλειά και με θυσίες, όχι με βουτιές εκτός περιοχής, ούτε με δηλητηριασμένα νερά σε αντιπάλους, ούτε με απονομές τίτλων σε κλειστές αίθουσες επιτροπών... Και τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο και λενε «Είμαι αθλητής του Παναθηναικού». Να πάρει, το γράφω και με πιάνει ρίγος. Να έχεις δελτίο αθλητή του Παναθηναικού... Ατέλειωτη, ασύγκριτη περηφάνεια για μια ολόκληρη ζωή.

Στη Λεωφόρο, άλλωστε, πνέει ένας άνεμος αντίστασης στη γενικότερη διαφθορά του ελληνικού αθλητισμού. Αλήθεια, δεν νιώθετε περήφανοι για αυτο και διαφορετικοί; Εγω προσωπικά νιώθω ευλογημένος που ανήκω σε αυτήν την πλευρά. Σε μια κοινωνία που έχει καταρρεύσει, οικονομικά και ηθικά, ο Παναθηναικός μάχεται εναντίον πάσης φύσεως συμφερόντων και υπόδικων, εναντίον προσκυνημένων πολιτικών και διεφθαρμένων κι αγράμματων αχυρανθρώπων. Σε αυτή λοιπόν τη χρονική συγκυρία, ο Παναθηναικός ΣΕ χρειάζεται, ΜΕ χρειάζεται, ΜΑΣ χρειάζεται. Τα εκατομμύρια των φιλάθλων μας, αρκετοί εκ των οποίων βρίσκονται σε ένα παρατεταμένο λήθαργο τα τελευταία χρόνια, οφείλουν να ξυπνήσουν και να σταθούν στο πλάι του Συλλόγου. Τώρα μας θέλει ο Παναθηναικός, τώρα μας έχει ανάγκη. Όχι μόνο όταν μπορεί και φέρνει το Σισέ και το Ζιλμπέρτο...Δεν είναι θέαμα ο Παναθηναικός, είναι ΙΔΕΑ.

Να μιλησουμε για περηφάνεια; Είμαστε ο Σύλλογος με τους περισσότερους τίτλους συνολικά σε όλα τα σπορ. Κι αν δεν υπήρχε αυτό το άρρωστο ποδοσφαιρικό κατεστημένο και η εγκληματική ανοχή της διοίκησης της ΠΑΕ (πχ. Ριζουπολη), τότε να είστε σίγουροι ότι η ιστορία στο ποδόσφαιρο θα είχε γραφτεί διαφορετικά...Είμαστε ο Σύλλογος με το μεγαλύτερο ρεκόρ στις κάρτες διαρκείας, καθώς τη σεζον 2009-10 σπάσαμε το φράγμα των 30000 διαρκείας...Αν καποιος το ξανακανει, θα ειμαστε εμεις. Ειμαστε ο Σύλλογος που, αν και το βρωμερό καθεστώς που λυμαίνεται το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει διορίσει μόνιμο εκπρόσωπο στο Τσαμπιονς Λιγκ το γαύρο, διατηρούμε ακόμη και σήμερα με μεγάλη διαφορά τις σημαντικότερες, ποιοτικά και ποσοτικά, διακρισεις στην Ευρωπη. Και θα τις ξανακάνουμε...Είμαστε ο Σύλλογος με τη σπουδαιότερη ομάδα όλων των εποχών στον ελληνικό αθλητισμό, την ομάδα μπάσκετ. Την ομάδα του μυθικού Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης 6 φορές και κυριαρχεί στην Ελλάδα από το 1998 μέχρι και σήμερα...Και θα συνεχίσει να κυριαρχεί. Είμαστε ο Σύλλογος που ανέδειξε το Μίμη Δομάζο, το Δημήτρη Σαραβάκο, τον Κριστόφ Βαζέχα και καλλώπισε κάπως το ξεραμένο και γεμάτο κουφάλες δέντρο του ελληνικού ποδοσφαίρου με μοναδικά στολίδια, όπως ο Τζιμπριλ Σισέ και ο Ζιλμπέρτο Σίλβα. Είμαστε ο Σύλλογος με σημαίες ανθρώπους όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης...Μοναδικοί αθλητές, ιστορικές μορφές, παίκτες-νικητές και σπάνιοι χαρακτήρες. Από που να αρχίσεις και πού να τελειώσεις...Το μεγαλείο δεν έχει τελειωμό. Για αυτά και για πολλά άλλα αξίζει να αγαπάς τον Παναθηναικό.

Κι ακριβώς επειδή αγαπάς το Συλλογο και είσαι βαθιά μπολιασμένος με τα ιδανικά και τις αρχές του, οφείλεις να κατανοήσεις πλήρως το περιβάλλον γύρω από αυτόν. Κι επειδή τίποτα δεν είναι όπως κάποιοι εχθροί του Συλλόγου θέλουν να φαίνεται, πρέπει να ψάξεις και να αναζητήσεις. Η αλήθεια που ψάχνεις δεν κρύβεται ούτε στα πρωτοσέλιδα ξεπουλημένων μέσων ενημέρωσης, ούτε στους πηχαίους τίτλους ιστοσελίδων που εξυπηρετούν άλλου είδους συμφέροντα, ούτε σε ύπουλες τοποθετήσεις αρθρογράφων, που παριστάνουν τους παναθλητικούς ειδήμονες, αλλά μοναδικό σκοπό έχουν να μπερδέψουν το μυαλό των οπαδών με ασυναρτησίες και ψέμματα. Ειδικότερα στα θέματα του Παναθηναικου η προσπάθεια για καλλιέργεια διχόνοιας, μιζέριας και γκρίνιας είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Το ερώτημα, όμως, είναι το εξης: Αφού το ξέρεις, γιατί πέφτεις στην παγίδα; Γιατί δεν απορρίπτεις όλες αυτές τις φωνές, που μοναδικό σκοπό έχουν να δηλητηριάσουν αυτό που αγαπάς;

Αλήθεια, ποιος δημοσιογράφος μπορεί να κατανοήσει την ηθική δικαίωση και τα αισθήματα που σε πλημμύριζαν το βράδυ του 0-3 στο Φαληρό; Ποιος μπορεί να καταλάβει γιατί ο σφυγμός σου χτύπησε κόκκινο σε εκεινα τα τελευταία δευτερόλεπτα, μέχρι να χάσει ο Σισκάουσκας το σουτ στον τελικο του Βερολίνου το 2009; Ποιος μπορεί να νιώσει πόσο περήφανος και γεμάτος ένιωσες όταν σήκωσες το 1ο Ευρωπαικό στο Παρίσι (κερδίζοντας και το χρονόμετρο), το 3ο Ευρωπαικό στη Μπολόνια μέσα στο σπίτι του φαβορί, το 6ο στη Βαρκελώνη ή όταν απέκλεισες τη Γιουβέντους, όταν πέρασες με διπλό από την έδρα του Αγιαξ, όταν ανάγκαζες όλα τα ευρωπαικά μεγαθήρια να σε προσκυνήσουν, όταν απέκλειες τη Ρόμα με δυο νίκες, όταν κέρδισες τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιντερ μέσα στην έδρα της, όταν, όταν, όταν...

Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες πράγματα ακόμη. Η ουσία όμως συνοψίζεται στο εξής: Μαχητική ψυχή. Αυτό το μότο είναι εξαιρετικά σημαντικό, τόσο για τη νοοτροπία που πρέπει να έχει ο Σύλλογος, όσο και για τη νοοτροπία που πρέπει να έχει ο καθένας στη ζωή του, όπου απαιτούνται δύσκολες μαχές και καθημερινός αγώνας για την επιβίωσή τη δική σου και της οικογένειάς σου, καθώς και για ένα καλύτερο και πιο ελπιδοφόρο μέλλον για τα παιδιά σου. Ο Παναθηναικός αυτή τη στιγμή δε χρειάζεται ούτε εν δυνάμει δημοσιογράφους (χορτάσαμε από δαυτους), ούτε κριτικούς ποδοσφαίρου, ούτε αναλυτές του 4-4-2 και του pick and roll. Χρειάζεται ανθρώπους μαχητές, που θα τον στηρίξουν και θα είναι στο πλευρό του συνεχώς. Δε χρειάζεται τόσο την άποψή μας για το ποιος θα παίζει εσωτερικός χαφ, αλλά χρειάζεται πιο πολύ από ποτέ την προσφορά μας. Όπως μπορεί και θέλει ο καθένας, μιας και οι εποχές είναι δύσκολες...Οι οπαδοί του Συλλόγου άλλωστε είναι εκατομμύρια. Άλλος με ένα εισιτήριο, άλλος με δύο, άλλος με πέντε, άλλος με αγορές από τις μπουτίκ, άλλος με διαρκείας στο ποδοσφαιρο, στο μπάσκετ, στον Ερασιτέχνη, άλλος με εγγραφή στη Συμμαχία και στον Ερασιτέχνη, άλλος με τα ταλέντα του, τη δουλειά και τις ιδέες του, άλλος με το να εντάξει τα παιδιά του στα τμήματα του Ερασιτέχνη του Παναθηναικού.

Κλείνω αυτές τις σκέψεις μου με κάποια τελευταία υστερόγραφα...

Υ.Γ.1: Μα τι άλλο; Γήπεδο μόνο στη Λεωφόρο.

Υ.Γ.2: Ας βάλουμε καλά στο μυαλό μας όλοι, ότι στο ποδόσφαιρο γίνεται μια συγκεκριμένη και υγιής προσπάθεια μέσα σε ένα άρρωστο περιβάλλον. Με το να αναμασάμε και να αναπαράγουμε πρόστυχα επιχειρήματα του τύπου «βάζε 4 γκολ και μη μιλάς για διαιτησια, εισαι Παναθηναικός», το μόνο που καταφέρνει κάποιος είναι να ρίχνει νερό στο μύλο της προπαγάνδας τους. Ας συσπειρωθεί όλος ο κόσμος γύρω από τον Αναστασίου και τα παιδιά του, γιατί ο πόλεμος που δέχονται είναι πρωτοφανής.

Υ.Γ. 3: Στηρίζουμε τον Παναθηναικό παντού, είμαστε δίπλα στην προσπάθεια στο ποδόσφαιρο, στη νέα ομάδα στο μπάσκετ με σκοπό να συνεχιστεί η κυριαρχία στην Ελλάδα και να έρθει το 7ο στην Ευρώπη, τον Ερασιτέχνη και το Pao Abroad.

Greenlegend

http://www.paoabroad.com/index.php/green-corner/335-green-legend-luxembourg