Πονάει αλλά βήμα-βήμα..

Το αγαπημένο τμήμα που έχουμε κάνει ύμνο το σύνθημα "όσο με πληγώνεις, τόσο με πορώνεις" σήμερα έκανε την υπέρβαση του στην Κυψέλη και κοίταξε στα μάτια τον πολύ ανώτερο ποιοτικά στο ρόστερ Ολυμπιακό. Αν και ήταν κοντά, δεν κατάφερε να κάνει το ολικό come back (από 0-2 σε 2-2) και έτσι χάσαμε το ματς στο πέμπτο σετ.

Όπως και να χει, το τμήμα φέτος έχει ανοδική πορεία και βήμα-βήμα χτίζεται και εκεί κάτι. Μπορεί να
πονάνε πολύ οι ήττες από τον Ολυμπιακό και να μην αρέσει σε κανένα κάθε φορά στα ερασιτεχνικά ομαδικά να θεωρούμαστε το outsider, αλλά ο τίμιος δρόμος που έχει διαλέξει η διοίκηση του Ερασιτέχνη απαιτεί και θυσίες. Σε αντίθεση με τον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό που έχει τα εκατομμύρια-δώρα από τις βρωμιές του ποδοσφαίρου...


ΥΓ: Για την κερκίδα δεν χρειάζεται να πούμε κάτι... απλά σαν την Θύρα 13 κανείς! Η φάση με τα σημαιάκια έκανε την εμφάνιση της και σήμερα και μακάρι να γίνει κι άλλες αρκετές φορές στο μέλλον γιατί δίνει χρώμα στην κερκίδα.