Nα ξέρουμε για ποιους λόγους (δεν) φωνάζουμε κάποια συνθήματα...

Όταν πρωτοακούστηκε το "σηκώστε κεφάλι πρωτάθλημα και πάλι"

Στο ματς με τον Πανθρακικό ακούστηκε στην Λεωφόρο ξανά ένα παλιό σύνθημα που συνδυάστηκε με το νταμπλ του 2004 αλλά προσωπικά ήταν ένα από αυτά που θα ήθελα να ξεχάσω γιατί πίστευα -και πιστεύω- πως κακώς το τραγουδάγαμε και πολύ πιο κακώς το ανασύραμε ξανά από το παρελθόν.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, για πρώτη φορά το
"ΠΑΟ θρησκεία Θύρα 13, σηκώστε κεφάλι πρωτάθλημα και πάλι" ακούστηκε στο φιλικό με την Βίλεμ το καλοκαίρι του 2003. Το πρώτο ματς της ομάδας μετά την Ριζούπολη μπροστά στον κόσμο. Τότε ο κόσμος έβραζε και τα επτά χρόνια χωρίς πρωτάθλημα -ούτε καν Κύπελλο- είχαν φέρει τους πάντες στο αμήν. Η κερκίδα έκραζε τους πάντες και γενικά επικρατούσε ένα μπάχαλο. Τον κόσμο τον ενδιέφερε το πρωτάθλημα και μόνο, αδιαφορώντας για τις διακρίσεις στην Ευρώπη. Και κάπου εκεί ξεπετάχτηκε και το "σηκώστε κεφάλι, πρωτάθλημα και πάλι" που για μένα συμβόλιζε την επιθυμία του κόσμου να αποβάλλει η ομάδα τα κόμπλεξ και την λουζεριά από πάνω της, διεκδικώντας το πρωτάθλημα.

Σφάλμα μεγάλο καθώς έτσι μπαίναμε στο τριπάκι του παρακράτους του Κόκκαλη που τότε είχε φτάσει στην αποθέωση του. Ήταν κάτι το πρωτόγνορο για τον κόσμο η ομάδα να μένει τόσα χρόνια χωρίς μια κούπα και είχε ως νο1 υπεύθυνους για αυτό τους παίκτες. Και μιλάω για την πλειοψηφία του κόσμου, απλού και οργανωμένου και όχι για μερίδα κόσμου που είχε ορθώς ως κύριους υπεύθυνους την οικογένεια Βαρδινογιάννη που με την απάθεια της έκανε πλάτες στα "εγκλήματα" του Σ.Κόκκαλη.

Τα "σηκώστε κεφάλι πρωτάθλημα και πάλι" συντρόφευσε την ομάδα για όλη την σαιζόν και εν τέλει αποδείχθηκε γούρικο με το τέλος της αγωνιστικής χρονιάς να μας βρίσκει νταμπλούχους. Ο στόχος επετεύχθη και μοιραία το σύνθημα αυτό μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Δυστυχώς, φέτος άρχισε δειλά-δειλά να ακούγεται ξανά με αποκορύφωμα στο προηγούμενο ματς που το τραγούδαγε όλο το πέταλο. Δεν ξέρω.. μπορεί κάποιοι να αναπόλησαν εκείνη την σαιζόν -προσωπικά καθόλου καθώς τα κατάλοιπα της Ριζούπολης ήταν πολλά για μια πληγή που δεν λέει να κλείσει- ,κάποιοι άλλοι να τους αρκούσε η λέξη "πρωτάθλημα" που έχει μέσα το σύνθημα...

Η ουσία όμως είναι πριν φωνάξουμε κάτι, να φιλτράρουμε λίγο στα γρήγορα και τις λέξεις του συνθήματος..

Ποιο κεφάλι να σηκώσει η ομάδα; Έχει δείξει πως είναι ηττοπαθής μια ομάδα που ξεκίνησε να χτίζεται από πέρυσι και μετράει νίκες σε Καραϊσκάκη, Τούμπα και ένα Κύππελο;

Ποιο κεφάλι να σηκώσει η ομάδα; Η ψυχολογία των παικτών είναι το πρόβλημα ή το σύστημα που διοικεί το Ελληνικό ποδόσφαιρο και σε "εκτελεί" ό,τι ώρα θέλει;

Ούτε τότε και πολύ περισσότερο ούτε τώρα, ήταν πρόβλημα κυρίως ο εαυτός σου -σαν ομάδα- αλλά η παράγκα που λύνει και δένει και σε στήνει στον τοίχο όποτε γουστάρει.

Απαιτούμε από την ομάδα να τα δίνει όλα σε κάθε ματς. Δεν μπορούμε να απαιτούμε κάθε φορά να είναι ικανή να κερδίζει και διαιτητές καμικάζι. Γιατί όταν αρχίζουμε και απαιτούμε κάτι τέτοιο απλά μπαίνουμε στο τριπάκι του κάθε...παραγκάρχη και χανόμαστε.

Μακάρι λοιπόν να μην ξανακουστεί αυτό το σύνθημα και να ξεχαστεί στο πέρασμα του χρόνου...