.jpg)
Mε τον αποκλεισμό από την Ξάνθη να ανήκει στο παρελθόν και το ματς με τον Πλατανιά να είναι προ των πυλών, ο κόσμος οφείλει από δω και στο εξής να δείξει μια σοβαρή στάση απέναντι σε ζητήματα που είναι πολύ πιθανό να προκύψουν.
Η σαιζόν έχει
τσουλήσει και έχουμε μπει στο δεύτερο της μισό με μόνο στόχο πλέον το πρωτάθλημα. Πριν 3 μήνες, μετά το διπλό στην Τούμπα, είχα γράψει πως ο Παναθηναϊκός δεν πάει για πρωτάθλημα γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπήσει το κατεστημένο που υπάρχει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Εν μέρει έπεσα έξω, αφού η ομάδα δεν επεδίωξε να βάλει ζόρια στον Βαγγέλη ώστε να ξεφτιλιστεί για ακόμη μια φορά το σάπιο σύστημα.
Την Κυριακή που παίζαμε στην Τρίπολη είχαμε την ευκαιρία, σε συνδιασμό με τις γκέλες Ολυμπιακού και Πάοκ, να πατήσουμε κορυφή βγάζοντας μια πολύ δύσκολη έδρα. Τελικά, εκείνο το ματς ήταν η αφετηρία συνεχόμενων γκελών με την ομάδα να δείχνει πως δεν μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Είτε λόγω απειρίας, είτε λόγω φόβου, είτε λόγω πίεσης, είτε λόγω αδυναμίας στο ρόστερ, είτε λόγω διαιτητών-καμικάζι, είτε είτε είτε...
Με εξαίρεση τα Γιάννενα και την Ν.Σμύρνη (που αν παίζαμε τα στοιχειώδη κανένας Μάνταλος δεν θα έφτανε για να γλιτώσει τον τραγικό Πανιώνιο από την ήττα), δεν αφήσαμε στα υπόλοιπα ματς την διαιτησία να...επιτελέσει έργο αφού η αγωνιστική μας κατάσταση ήταν τραγική και βοηθούσε το εγχείρημα τους.
Όπως και να χει, η ουσία είναι πως πλέον μόνο το πρωτάθλημα μας έχει μείνει και για ένα μήνα και κάτι παίζουμε την τελευταία μας ζαριά. Αν βγάλουμε αλώβητοι τα ματς μέχρι και εκείνο με τον Πάοκ στην Λεωφόρο, τότε μπορούμε να ελπίζουμε στο θαύμα του πρωταθλήματος. Αλλά θα μιλάμε για ΘΑΥΜΑ, αφού πρέπει να γίνουν πάρα πολλά για να αντέξουμε. Αν απωλέσουμε βαθμούς μέχρι τότε, το παραμύθι τελείωσε και θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε στόχους και να επιστρέψουμε ξανά στην...αγαπημένη μας συνήθεια, να είμαστε το φαβορί της 2ης θέσης.
Για αυτό σαν κόσμος πρέπει να έχουμε και ανάλογη συμπεριφορά.
Άποψη μου;
ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ.
Υπάρχουν αρκετά κακώς κείμενα στην ομάδα, αλλά υπάρχουν και αρκετά καλά. Το να πας να χτίσεις μια νέα ομάδα, με έναν νέο προπονητή και γενικότερα να προσπαθήσεις να βγάλεις στην επιφάνεια ένα νέο ...πρότζεκτ δεν σημαίνει πως θα έχει και μόνο επιτυχίες. Πέρυσι είχε μόνο επιτυχίες και κέρδη πολλά, αλλά όπως φάνηκε ήταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Η ομάδα είχε φτάσει το ταβάνι της και για να ψηλώσει ήθελε μεταγραφές ποιοτικές που δεν έγιναν. Όλα αυτά είναι η πραγματικότητα. Όπως πραγματικότητα είναι πως και ο Αναστασίου έχει ευθύνες για την φετινή πορεία, όπως και ο Αλαφούζος και η ομάδα. Αυτό είναι δεδομένο. Όμως η ισοπέδωση των πάντων απέχει πολύ της λογικής.
Δεν γίνεται μετά από κάθε ήττα να φωνάζουν κάποιοι (όσο γίνεται να φωνάξει κάποιος μέσα από έναν υπολογιστή) πως πρέπει να φύγει ο Αναστασίου. Όταν και πέρυσι πάλι υπήρχαν οι ίδιες γνώμες. Μέχρι να αρχίσουν οι νίκες και να θαφτούν προσωρινά τα φτυάρια. Κανένας προπονητής στον κόσμο δεν έχει μόνο επιτυχίες. Καμία ομάδα στον κόσμο δεν έχει μόνο νίκες και καλές εμφανίσεις.
Δεν γίνεται μετά από κάθε ήττα να ζητάνε την απομάκρυνση του Αλαφούζου, όταν κόσμος βαριέται να πάει να γραφτεί στην Συμμαχία για την ομάδα και επενδυτές για να την πάρουν δεν εμφανίζονται. Είναι φαντάζομαι αρκετοί από αυτούς, οι ίδιοι που κράζουν τον Γιαννακόπουλο ότι δεν βάζει λεφτά στην ομάδα, ενώ αν ο τελευταίος τους ζητούσε να συνδράμουν με ένα 10ευρο τότε για την ομάδα με τα 6 ευρωπαϊκά και τις τόσες επιτυχίες πάλι...κάτω από 10.000 ...σύμμαχοι θα μαζευόμασταν.
ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΤΥΦΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ
Εδώ που φτάσαμε, ο καθένας έχει βγάλει τα συμπεράσματα του για την ομάδα, τον κόουτς και την διοίκηση. Μετά το ματς με την Ξάνθη, κόσμος μαζεύτηκε έξω από τα αποδυτήρια (τα ΜΜΕ ξεχάσαν να το γράψουν) για να φωνάξει στην ομάδα. Όχι να πάρει κεφάλια, αλλά να τους τα κουνήσει. Όχι για να ισοπεδώσει την όποια προσπάθεια έχουμε δει και να βρίζει αγνοώντας την πραγματικότητα, αλλά για να ασκήσει κριτική σε αυτά που βλέπει μήνες τώρα και δεν αρέσουν.
Η τυφλή στήριξη και το χειροκρότημα στο auto δημιουργεί οπαδούς-μαλάκες και κοινό χωρίς κριτική σκέψη και προσωπική άποψη. Όταν ο παίκτης έρχεται να χειροκροτήσει μετά από εμφάνιση-αποκλεισμό-ξεφτίλα και εσύ τον χειροκροτάς, τότε αυτό λέγεται μαλακία. Όταν ο προπονητής σου μιλάει Φλεβάρη μήνα για το ίδιο πρόβλημα και εσύ συμφωνείς χωρίς να σκέφτεσαι πως 7 μήνες λέει τα ίδια, τότε αυτό είναι μαλακία. Όταν η διοίκηση κάνει κινήσεις που αυτοαναιρείται και εσύ κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι τότε κι αυτό είναι μαλακία.
Εκεί που πρέπει να πέσει το χειροκρότημα, εκεί που πρέπει να πέσει και η γιούχα. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι νηπιαγωγείο για να φοβόμαστε να κράξουμε την ομάδα όταν βλέπουμε ότι δεν προσπαθεί και με την εμφάνιση της ντροπιάζει το τριφύλλι. Δεν είναι παιδάκια που έχουν ασυλία. Λεφτά παίρνουν και πιθανότατα αρκετοί από αυτούς -κακώς- βλέπουν τον Παναθηναϊκό ως σκαλοπάτι για την καριέρα τους.
Άλλο λοιπόν η στήριξη και άλλο η τυφλή που σε οδηγεί σε μαλακισμένες συμπεριφορές και δηλώσεις.
Να έχουμε την παιδεία να κριτικάρουμε όσο πιο αντικειμενικά και ρεαλιστικά γίνεται, αυτά που βλέπουμε και να μην τα βάζουμε όλα στο μίξερ και ισοπεδώνουμε τα πάντα.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ..
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΤΕ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΣΤΕ.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΜΠΛΟΥΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΣΚΟΛ ΠΑΝΕ ΣΤΡΑΦΙ.