Δυστυχώς καλομάθαμε τόσα χρόνια που το μπασκετικό τμήμα ήταν στον αυτόματο (με ή χωρίς υψηλό μπάτζετ) και πλέον δυσκολευόμαστε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Ήμασταν η εξαίρεση τότε και δεν το αντιλαμβανόμασταν.
Αν κάποιος έτρεχε μια ομάδα και μέσα σε
3 χρόνια είχε σηκώσει 2 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα, σε συνδυασμό με προκρίσεις στα προημιτελικά της Euroleague, σίγουρα δεν θα τον χαρακτήριζες αποτυχημένο και είναι δεδομένο πως θα ήξερες πως το καράβι πάει καλά. Όμως δυστυχώς στον μπασκετικό Παναθηναϊκό έχουμε μάθει αλλιώς. Τα standards αυτού του τμήματος ξεπερνάνε κατά πολύ τις εγχώριες κούπες και τις απλές προκρίσεις στα προημιτελικά της Euroleague.
Αλλά και πάλι δεν είναι αυτό το θέμα. Και σε αυτήν την περίπτωση μπορείς να τα ρίξεις στον χρόνο. Τα πάντα κάνουν τον κύκλο τους και είναι άρρωστο να μην πέφτεις ποτέ.
Αυτό που φοβίζει -εμένα τουλάχιστον- είναι πως δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πλάνο στο τμήμα.
Το καλοκαίρι του 2012 που ήρθαν οι ιστορικές αλλαγές στο τμήμα, έμειναν μόλις 2 παίκτες. Παρόλα αυτά η ομάδα δούλεψε, προσπάθησε και τα πήγε πολύ καλά. Την δεύτερη σεζόν στηρίχτηκε στον ίδιο κορμό, στον ίδιο προπονητή και παρά τις αναταράξεις που υπήρξαν άφησε στο τέλος μια γλυκιά γεύση με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Το προηγούμενο καλοκαίρι αποφασίστηκε από τον Δ.Γιαννακόπουλο εκ νέου ξήλωμα της ομάδας με βασικούς παίκτες όπως οι Λάσμε και Ματσιούλις να τους αφήνει ελεύθερους και παρουσιάστηκε ένα μακροπρόθεσμο πλάνο Ελληνικό με τους τίτλους να μην είναι αυτοσκοπός και τους καιρούς δύσκολους οικονομικά. Εν τέλει το πλάνο αυτό δεν δούλεψε. Παρά την κατάκτηση του Κυπέλλου, η ομάδα δεν τράβαγε, η διοίκηση πέταγε μπηχτές στον προπονητή μέχρι που τον έδιωξε, οι τραυματισμοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, οι πιτσιρικάδες γινόντουσαν μέρος του show της Cska στην προημιτελική σειρά και οι ξένοι ήταν οι χειρότεροι των τελευταίων 2 δεκαετιών.
Τελικά το πρωτάθλημα χάθηκε με άσχημο τρόπο και η διοίκηση ψάχνει να κάνει την ρελάνς, σύμφωνα πάντα με όσα η ίδια διαρρέει.
4.000.000 ευρώ στον Σλούκα, επιστροφή Καλάθη, δημιουργία ομάδας για Final.
Και όλα αυτά χωρίς ακόμη να έχουμε κλείσει τον προπονητή της νέας σεζόν.
Το πλάνο μακράς διάρκειας πήγε περίπατο, οι οικονομικά δύσκολοι καιροί ξεχάστηκαν και η ανάγκη για τίτλους επανήλθε στο προσκήνιο. Και δεν λέω ότι είναι λάθος. Αντίθετα έτσι πρέπει να τρέχει ο Παναθηναϊκός. Με στόχο τους τίτλους.
Αλλά γιατί έπρεπε να κάνουμε restart το προηγούμενο καλοκαίρι;
Στην ομάδα αυτή την στιγμή της λείπει πλάνο. Και κάτι άλλο το οποίο είναι πιο αναγκαίο αλλά δεν ήθελα να το βάλω στον τίτλο γιατί θα χτύπαγε άσχημα...
Σοβαρότητα.
Από τα πρωτοσέλιδα, μέχρι τις δηλώσεις και από την επιλογή προσώπων μέχρι την συμπεριφορά εντός γηπέδου.
Είπαμε...αν υποστηρίζαμε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, δεν θα έτρεχε κάστανο. Καλώς ή κακώς όμως μάθαμε αλλιώς και τώρα πονάει...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου