Σε ελεύθερη πτώση

27 Αυγούστου 2010: Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας του Champions League και μαθαίνει τους αντιπάλους του για τους ομίλους.

27 Αυγούστου 2015: Ο Παναθηναϊκός, μετά τον αποκλεισμό του από τα προκριματικά του Champions League, αποκλείεται και από τα play off του Europa League από την 3η ομάδα του Αζερμπαϊτζάν, την Καμπάλα.


Η πορεία είναι
πτωτική και η πτώση την τελευταία πενταετιά είναι συνεχόμενη, ραγδαία και δίχως κάτι να φαίνεται στον ορίζοντα ικανό να την σταματήσει. Η Ευρωπαϊκή ταυτότητα που είχε τις προηγούμενες δεκαετίες ο Παναθηναϊκός έχει χαθεί και πλέον οι συμμετοχές του λιγοστεύουν χρόνο με τον χρόνο.

Πριν 5 χρόνια όπου και ξεκίνησε ο αγωνιστικός κατήφορος της ομάδας, ο Παναθηναϊκός συγκαταλεγόταν μέσα στις 30 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης (29η θέση), αφήνοντας πίσω του ομάδες όπως η Τότεναμ και ο Άγιαξ. Σήμερα δεν βρίσκεται ούτε στις πρώτες 100 (123η θέση) με την πτώση να είναι μεγαλύτερη μέχρι το τέλος της σεζόν.

Ονόματα ομάδων όπως οι Κοπεγχάγη, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Οντένσε, Μάριμπορ, Εστορίλ και Καμπάλα, πριν λίγα χρόνια ήταν άγνωστα στους Παναθηναϊκούς. Πλέον τα έχουμε μάθει από...την ανάποδη και τους έχουμε προσφέρει μερικές από τις πιο ένδοξες -αν όχι τις πιο ένδοξες- βραδιές της ιστορίας τους.

Οι δεδομένες Ευρωπαϊκές πέραν των ομίλων, αντικαταστάθηκαν σε απλές συμμετοχές και αυτές κατέληξαν σε υπέρβαση ύστερα από μάχες στα προκριματικά. Το συνηθισμένο Champions League έχει γίνει όνειρο απατηλό και το σεντόνι έχει να κουνήσει σε γήπεδο του Συλλόγου χρόνια τώρα.

Δυστυχώς τον πάτο δεν τον έχουμε συναντήσει ακόμα. Θα τον αισθανθούμε μόλις οι εύκολες κληρώσεις που δεν εκμεταλλευτήκαμε -και φέτος- θα μας ρίξουν κι άλλα επίπεδα δυναμικότητας στις βαθμολογίες της Uefa και θα γίνουν δύσκολες. Και τότε με τα λεφτά που δεν θα έρχονται και εκείνα που δεν θα έχουμε, η μεταγραφική ενίσχυση θα γίνεται όλο και πιο περιορισμένη και θα περιοριζόμαστε στην απλή συμμετοχή των προκριματικών γύρων.

Στην ιστορία του ο Παναθηναϊκός ίσως άλλη μια περίοδο μπορεί να συγκρίνει με την τωνρινή Ευρωπαϊκή του κατάντια. Στα τέλη της δεκαετίας του 70 και στα πρώτα χρόνια των Βαρδινογιάννηδων, όπου η απλή συμμετοχή στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν επιτυχία.

Μόνο που τώρα υπάρχει μια βασική διαφορά. Η κατάκτηση του Ελληνικού πρωταθλήματος που οδηγεί στο Champions League φαντάζει από τα πιο δύσκολα κατορθώματα του σύγχρονου παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Τότε -και υπό αρκετές προυποθέσεις- θα μπορούσε να βάλει ένα stop ο Παναθηναϊκός στον Ευρωπαϊκό του ξεπεσμό.

Επειδή όμως το παραπάνω σενάριο μοιάζει ουτοπικό, επανερχόμαστε στην πιο λογική οδό. Η αγωνιστική αποκατάσταση θα επανέλθει μόνο με την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ από έναν πραγματικά οικονομικά ισχυρό άνθρωπο ο οποίος θα έχει διάθεση να ξοδέψει χρήμα και χρόνο για την ομάδα. Η λαϊκή βάση -με την συμμετοχή έστω και του 20% των Παναθηναϊκών- θα αποτελούσε την ιδεατή λύση, αλλά ο κόσμος για τον έναν ή τον άλλο λόγο γύρισε την πλάτη του σε αυτό το μοντέλο ιδιοκτησίας.


ΥΓ: Τον Σεπτέμβρη του 2010 ήταν ισχυρό χαστούκι και μεγάλη ντροπή, η εντός έδρας ήττα από κάποια Κοπεγχάγη. Τον Αύγουστο του 2015 θεωρείται μεγάλη ντροπή ο αποκλεισμός από κάποια Καμπάλα. Ελπίζω να καταλαβαίνετε...