Άποψη: "Όσο υπάρχει το γαυροσύστημα κανένας δεν θα μένει όρθιος"

Μια διαφορετική άποψη -σε σχέση με το κλίμα των ημερών- για τον Αναστασίου, όπως την βρήκα στο panathinaikosforum...

Είναι προφανές ότι πρέπει να φύγει ο προπονητής, διότι τόσα χρόνια, όποτε διώχναμε τον προπονητή, η ομάδα πήγαινε καλύτερα και τελικά παίρναμε το πρωτάθλημα. Και μερικές φορές και νταμπλ. Άσε που χτίζαμε και για την επόμενη χρονιά. Αφού το έχουμε ζήσει τόσες φορές, πώς να μην το ζητάμε και τώρα;

Επίσης, είναι προφανές ότι έπρεπε να φύγει ο προπονητής από τη δεύτερη αγωνιστική της πρώτης χρονιάς. Τότε που χάσαμε ντροπιαστικά από τον Πανιώνιο. Τότε που είχαμε κάνει προετοιμασία με 20 αμούστακα, μετά από χρονιά που είχαμε τερματίσει πίσω από τα Γιάννενα στη βαθμολογία.Αν είχε φύγει τότε, όχι μόνο κύπελλο, θα παίρναμε και πρωτάθλημα κι όχι μόνο θα βγαίναμε Ευρώπη σε χρονιά που μας είχαν για φούντο, αλλά θα παίζαμε Ch.L την επόμενη και θα ξεχρεώναμε.

Εκτός αυτών, είναι προφανές ότι πρέπει σε κάθε κρίση κάποιος να θυσιάζεται, για να βγαίνει το αίμα που θέλει να ρουφήξει η αρένα.

Για να μην κουράζω με την ειρωνεία, την ομάδα αυτή τη στήριξα από την πρώτη μέρα κυρίως λόγω Αναστασίου. Τον είχα συνδυάσει στο μυαλό μου με τον τεν Κάτε και κυρίως με εκείνη τη συνέντευξη-τσιμπούκωμα στους ΑΡΔ. Έκανα υπομονή και με δικαίωσε. Δημιουργήθηκε μια ομάδα που δεν την πλάκωσε η φανέλα εντός συνόρων, αντιθέτως, συνδύασε το ωραίο ποδόσφαιρο με τον πρωταθλητισμό. Εκτός συνόρων, είναι σαφές ότι υπάρχει πρόβλημα και πρέπει εσωτερικά, να βρει η ομάδα τρόπο να χτίσει. Όπως γίναμε, δυστυχώς, θα πάρει χρόνο. Πρέπει βήμα βήμα, γι' αυτό και το φετινό είναι πισωγύρισμα και πραγματική κρίση.

ΟΜΩΣ, ένας αποκλεισμός κι ένα κακό αποτέλεσμα θα υπάρχουν πάντα στο ποδόσφαιρο. Δε διώξαμε το Βαρδινογιάννη γιατί χάσαμε από την Κέρκυρα κι από τον Ακράτητο στα Λιόσια ή γιατί παραλίγο να μας αποκλείσει η Ζαπορίζιε. Το Βαρδινογιάννη τον διώξαμε για άλλους λόγους, οι οποίοι αυτή τη στιγμή εκλείπουν. Αγωνιστικά προβλήματα πάντα θα υπάρχουν. Δε γίνεται σε κάθε κρίση να τρώμε και κάποιον. Γιατί όσο υπάρχει το γαυροσύστημα, πάντα θα υπάρχουν κρίσεις, πάντα θα πρέπει κάποιον να τρώμε, κανένας δε θα μείνει όρθιος.

Καταλήγοντας, θεωρώ ότι η πρώτη πραγματική κρίση που αντιμετωπίζουμε στην τριετία του ριστάρτ, είναι η συγκεκριμένη, με τον αποκλεισμό από την Καμπάλα. Μιλάμε ίσως για τη δεύτερη ντροπιαστικότερη στιγμή στην ευρωπαϊκή ιστορία μας. Και λέω η δεύτερη, γιατί η πρώτη ήταν πριν δύο χρόνια. Όταν δεν πήραμε αδειοδότηση. Και τη χρονιά που δεν πήραμε αδειοδότηση, πήραμε το πιο αρχιδάτο κύπελλο, στη χώρα του Χακουέ και του Ξιάνγκ. Ε, την ομάδα που κατάφερε κατευθείαν, χωρίς τριετίες και πενταετίες, να υπάρχει κρίση στα άτυχα αποτελέσματα και να μην είναι έρμαιο της ανυποληψίας, εγώ δεν θα τη χαρίσω σε κανένα μπόγια. Όπως κι αν λέγεται. Ό,τι κι αν πρέπει να διορθωθεί εντός αυτής, από τους εντός αυτής.

Την Τρίτη και ώς το τέλος της χρονιάς θα είμαι εκεί για να στηρίξω την πρώτη ομάδα που εδώ και 28 χρόνια, γούσταρα να βλέπω από το 1'-90'. Θα την στηρίξω και γιατί δεν αντέχω αυτό το σίχαμα με το αίμα σε κάθε κρίση. Λες και ο Φέργκιουσον ήταν ο καλύτερος προπονητής του κόσμου από την αρχή, λες και δεν αποκλείστηκε ποτέ, λες και δεν έκανε λάθος μεταγραφές, λες και δεν ξεκίνησε ποτέ άσχημα, γι' αυτό κι έκατσε 30 χρόνια εκεί.