To βράδυ μετά τον αποκλεισμό από την Λιέγη ήταν σύμφωνα με τον Νταμπίζα η στιγμή που το γυαλί ράγισε, αφού άλλα ήθελε αυτός, άλλα ο προπονητής και άλλα ο πρόεδρος.
- Αρα, ο ΠΑΟ είχε αποκτήσει Στιλ, Μπούρμπο, Μπούι, περίμενε τον Αμπέντ και έψαχνε τουλάχιστον έναν μέσο και ίσως έναν επιθετικό".
"Το μεγαλύτερο λάθος και το μεγαλύτερο σημείο τριβής μεταξύ εμού και του προπονητή ήταν το εξής. Όταν κάνεις έναν μεταγραφικό σχεδιασμό, αυτός δεν αλλάζει από ένα – δυο ματς. Οι ποδοσφαιρικές ανάγκες δεν γεννιούνται από μια ήττα, ούτε πεθαίνουν μέσα από μια νίκη, και το αντίστροφο. Είναι δεδομένες. Χρειαζόμασταν, λοιπόν, έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Αλφάρο. Πριν από τα ματς με τη Σταντάρ ήρθε ο Αλφάρο και έγινε ό,τι έγινε.
Μετά τα ματς με τη Σταντάρ, εγώ επέμενα ότι έπρεπε να πάρουμε παίκτη. Όχι γιατί το έλεγα εγώ. Γιατί το είχαμε συμφωνήσει και το είχαμε εγκρίνει όλοι μας, στον αρχικό μεταγραφικό σχεδιασμό. Εκεί, λοιπόν, ήμουν κάθετα αντίθετος με τον προπονητή, αυτό που γινόταν ήταν κατάλυση της ποδοσφαιρικής λογικής. Εκεί αντιλήφθηκα ότι πια δεν ήμασταν ‘ένα’. Αντιλήφθηκα ότι ο προπονητής με τον πρόεδρο ήταν ένα πράγμα και εγώ ήμουν απέναντι.
Είχα δει ήδη την αλλαγή συμπεριφοράς σε κάποια άλλα θέματα και τότε σκέφτηκα να αποχωρήσω, λόγω της άρνησης για ενίσχυση της ομάδας στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Γιατί είχαμε κάνει ένα συγκεκριμένο πλάνο, δεν το είχαμε υλοποιήσει και άλλαξε. Ναι, αποκλειστήκαμε από τη Σταντάρ μετά από δυο κατά τη γνώμη μου πολύ ανταγωνιστικές εμφανίσεις και μετά λέμε ότι δεν χρειαζόμαστε παίκτη; Πώς δεν χρειαζόμαστε παίκτη; Δεν θέλαμε τον Αλφάρο; Δεν θέλαμε τον Αμπέντ; Δεν είχαμε φιλοδοξία να πάμε καλά στο Europa League;"
- Και τότε βγαίνει προς τα έξω το περίφημο "θα κλείσουμε το δρόμο στα νέα παιδιά", με το οποίο όλοι καταλάβαμε τι είχε γίνει, όπως όλοι είχαμε καταλάβει και τη διαφωνία, διότι μαθαίναμε ότι εσύ έψαχνες για παίκτη, μιλούσαμε με μάνατζερς, ξέραμε ότι γίνονταν προτάσεις και τις εξέταζες.
"Οι απαιτήσεις ήταν αυξημένες πια. Και όταν θες να πας παρακάτω, πρέπει να αυξήσεις και τον συναγωνισμό μέσα στην ομάδα. Είχαμε και περισσότερα ματς και μεγαλύτερες απαιτήσεις. Με το ίδιο οπλοστάσιο να πας σε περισσότερες και πιο δύσκολες μάχες με μεγαλύτερους στόχους; Δεν γίνεται! Ήταν κατάλυση της ποδοσφαιρικής λογικής. Στο λέω, τότε σκέφτηκα πάρα πολύ σοβαρά να παραιτηθώ".
- Ήταν τότε, λοιπόν, που κατέληξες ότι έχουν αλλάξει πολλά; Τότε που διαλύθηκαν οι όποιες αμφιβολίες σου περί του αντίθετου, παρότι είχες ήδη κάποιες ενδείξεις;
"Ναι, ακριβώς. Είχα βέβαια και ένα δυνατό περιστατικό από την αρχή της σεζόν, που αφορούσε στη στελέχωση του ποδοσφαιρικού τμήματος για το ιατρικό τιμ. Ήταν επίσης ένα τεράστιο ζήτημα για μένα και ειλικρινά θα είχα φύγει από τότε αν δεν άλλαζαν τα πράγματα. Ήταν τόσο δυνατά στοιχειοθετημένη η ανάγκη αυτή από όλες τις πλευρές, που αν δεν γινόταν η αλλαγή, θα έφευγα. Είχαμε την ίδια άποψη ο κόουτς, εγώ, οι παίκτες, όλοι".
- Και οι παίκτες;
"Στο τέλος της σεζόν τους δόθηκε η δυνατότητα να γράψουν ανώνυμα σε μια λευκή κόλλα χαρτί τι θα ήθελαν να βελτιώσουμε στην ομάδα. Οι περισσότεροι είχαν αναφέρει το ιατρικό τιμ και το γυμναστήριο.
Και τους είπα ‘φεύγοντας από εδώ τώρα στο τέλος της σεζόν, αυτά που ζητήσατε, στο μέτρο του δυνατού θα τα κάνουμε την επόμενη σεζόν’. Τους το είπα και το κάναμε. Γιατί όταν θες να έχεις απαιτήσεις, πρέπει να είσαι και εσύ σωστός και αληθινός απέναντι στον ποδοσφαιριστή. Οφείλεις να δίνεις τη δυνατότητα και στους ποδοσφαιριστές να σου πουν την άποψή τους για τη βελτίωση της ομάδας".
- Και τι συνέβη με το θέμα του ιατρικού τιμ που σου δημιούργησε πρόβλημα;
"Εκεί ήταν το πρώτο σοκ του καλοκαιριού για μένα. Διότι δημιουργήθηκαν κάποιες καταστάσεις που άρχισα να ‘αδειάζω’ και αυτό το ξέρουν μέσα στο σύλλογο. Τελικά έγινε η αλλαγή, με την πρόσληψη του Νίκου Τζουρούδη, μέσα από χίλια κύματα".
- Ο κόουτς τότε ήταν σύμφωνος;
"Ναι, στην αρχή βέβαια. Αφού είχε πρόβλημα με την προηγούμενη κατάσταση. Αλλά μετά είπε ‘να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία’. Δεν είναι δυνατόν όταν μου αναφέρεις ως βασική δυσλειτουργία στο ποδοσφαιρικό τμήμα το ιατρικό τιμ και μου λες ‘πρέπει να το αλλάξουμε’, να έρχεσαι μετά και να αλλάζεις γνώμη".
- Θεωρείς ότι βασικά το πρόβλημα με την αλλαγή στο ιατρικό τιμ το είχε ο πρόεδρος;
"Δεν το γνωρίζω, αλλά σίγουρα η αλλαγή ήταν επιβεβλημένη".
- Γυρίζουμε στις μεταγραφές. Τότε είχα μάθει σίγουρα για τον Καζάνικλιτς της Φούλαμ και ότι είχες ακόμη δυο περιπτώσεις μέσων. Μετά τον Αλφάρο και τη Σταντάρ εννοώ.
"Ήταν του Καζάνικλιτς, ήταν και άλλες πολλές περιπτώσεις. Δεν θέλω να λέω ονόματα, δεν είναι αυτή η ουσία. Και ερχόταν η αντίθετη πλευρά και μου έλεγε “Όχι”, γιατί αποκλειστήκαμε. Θα συνεχίσουμε έτσι". Το ξαναλέω, για μένα αυτό ήταν κατάλυση της ποδοσφαιρικής λογικής".
- Αυτό το αποδίδεις στο ότι ο Αναστασίου φοβήθηκε τη διαχείριση στα αποδυτήρια με επιπρόσθετες μεταγραφές ή στο ότι αν ο Παναθηναϊκός αποκτούσε έναν – δύο παίκτες, θα είχαν γεννηθεί προσδοκίες για τίτλο;
"Μάλλον το πρώτο. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο".
- Και μετά είχες πει το "είναι ο πρώτος προπονητής που δεν μου ζητά μεταγραφές".
"Τι να πω τώρα… Δεν θέλω να μπούμε σε διαδικασία δημόσιων διαξιφισμών. Σημειώνω απλά ότι ένας προπονητής μπορεί να μην θέλει μεταγραφές για να μπορεί να έχει γενικά πιο ήσυχο το κεφάλι του. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος απ αυτό που είχε πει δημόσια ο προπονητής, ότι τον θεωρούσα τον πρώτο που δεν ζητά μεταγραφές".
- Και τελικά μένει ο Παναθηναϊκός με μοναδικό καινούριο χαφ τον Ουασίμ Μπούι…
"Για μένα ο Ουασίμ όπως και ο Μπερίσα ήταν συμπληρωματικοί. Έπρεπε να είναι συμπληρωματικοί παίκτες στο ρόστερ. Ο Μπερίσα ήταν κάτι αντίστοιχο με τον Μπαλμπόα της προηγούμενης σεζόν. Επειδή υπήρχε λειψανδρία και στην ακαδημία μας και γενικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο στους επιθετικούς, ήταν δυο στοιχήματα που δεν θα μας κόστιζαν. Κι αν μας έβγαιναν, καλώς ας μας έβγαιναν".
- Άρα το περυσινό καλοκαίρι υπήρξε τελικά ένα κομμάτι του μπάτζετ το οποίο έμεινε στο συρτάρι και δεν χρησιμοποιήθηκε;
"Κοίτα, ο πρόεδρος είχε πει από την αρχή ότι ήταν διατεθειμένος να κάνει μια μεταγραφή με αρκετά χρήματα, να κάνει μια υπέρβαση. Εγώ του έλεγα ότι η ομάδα χρειάζεται οπωσδήποτε ενίσχυση, αλλά το βασικό ήταν να διατηρηθεί και η συνοχή της. Και ότι πιθανώς ένας παίκτης που θα έρθει με πολύ περισσότερα χρήματα, δεν θα μας κάνει τη διαφορά. Και ότι υπήρχε ο κίνδυνος με την απόκτηση ενός παίκτη με πολλά χρήματα ή ενός παίκτη – "όνομα", να διαταραχθούν οι ισορροπίες και να χαλάσει η δομή που είχαμε στήσει.
Γιατί είχαμε στήσει μια ομάδα με πολύ συγκεκριμένα στεγανά και προϋποθέσεις. Του έλεγα ότι πρέπει να ενισχυθούμε, αλλά με παίκτες που θα έχουν την ίδια νοοτροπία με αυτούς που είχαν ήδη μπει στην ομάδα. Να τους πείσουμε ότι κάτι καλό γίνεται στον Παναθηναϊκό και θα μπορέσουμε να προοδεύσουμε και ως κλαμπ και εκείνοι ατομικά. Ήμουν σύμφωνος στο να κάνουμε μεταγραφές 1-2 παικτών με μέταλλο και πείρα και άλλων που θα ήταν του ίδιου τύπου όπως την προηγούμενη σεζόν, όχι όμως για ‘μπαμ’".
- Δηλαδή ήταν διατεθειμένος ο Αλαφούζος να πάρει έναν "Εσιέν", ας το πούμε έτσι, από πέρυσι…
"Ήταν διατεθειμένος να δώσει ένα συμβόλαιο με παραπάνω χρήματα αρκετά από τα όρια που είχαμε θέσει. Μια οικονομική υπέρβαση για τα δικά μας οικονομικά δεδομένα. Και του είπα ότι δεν θα έχει όφελος αυτό όσο νόμιζε. Ότι δεν πρέπει να παραβούμε τις αρχές που είχαμε θέσει, γιατί θα το βρούμε μπροστά μας μετά. Ότι ήταν πολύ πιο σημαντικό για την ομάδα να διατηρήσει το στήσιμο που είχαμε κάνει την πρώτη σεζόν και θα βρεθούν οι παίκτες που θα βοηθήσουν και θα μας στηρίξουν καλύτερα, με λιγότερα χρήματα".
- Άρα, αρχικά ο Αλαφούζος μετά τον αποκλεισμό από τη Σταντάρ ήθελε την ενίσχυση της ομάδας προτού πει ότι "ο προπονητής αποφάσισε να δώσουμε περισσότερο χρόνο στα νέα παιδιά".
"Ναι, ήταν πολύ ζεστός ο Αλαφούζος. Και πηγαίναμε και προς τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου και πλέον υπήρχαν πολλοί παίκτες διαθέσιμοι και σε καλές τιμές. Υπήρχε πάντα και η πίεση του χρόνου. Λέγατε πολλές φορές την πρώτη σεζόν ‘γιατί άργησε για τον Φιγκερόα’ επί παραδείγματι. Η΄ πόσο καιρό μας πήρε για να κλείσει η μεταγραφή του Πράνιτς. Γιατί πολύ απλά το κόστος του Φιγκερόα αν τον παίρναμε από την πρώτη συζήτηση αποδείχθηκε τελικά ότι θα ήταν διπλάσιο από αυτό που πληρώσαμε στο τέλος, όταν τον πήραμε!
Εμείς σκεφτόμασταν το κάθε ευρώ. Το κάθε ευρώ! Και έπρεπε σε ορισμένες περιπτώσεις να παίξουμε και ένα παιχνίδι υπομονής. Η Σπόρτινγκ Λισσαβώνας ζητούσε στην αρχή 1 εκατ. ευρώ για τον Πράνιτς. Μετά ζητούσε 700.000 ευρώ και τον Καπίνο. Και στο τέλος τον πήραμε με "μηδέν"! Αυτό ήταν μια ξεκάθαρη κατεύθυνση και πολιτική που είχαμε από την αρχή. Είναι ουτοπία να πηγαίνεις πολύ γρήγορα να κάνεις μεταγραφές όταν πρέπει να τηρήσεις πολύ συγκεκριμένο οικονομικό πλάνο με περιορισμένο μπάτζετ".
Πηγή: Sport24
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου