Για ακόμη μια φορά γίναμε μάρτυρες άδικων πράξεων κατά αθώων ανθρώπων. Χθες η πινέζα καρφιτσώθηκε στο Παρίσι, προχθές στην Συρία, αύριο ποιος ξέρει που...
Αν κάποιος κάτσει και διαβάσει την ιστορία της ανθρωπότητας τότε θα αντιληφθεί πως τα πάντα είναι κύκλος. Επαναλαμβανόμενα γεγονότα και λαοί καθοδηγούμενοι από
εκτελεστές τρώνε μεταξύ τους τους, τις σάρκες τους. Είτε αυτό λέγεται τρομοκρατία, είτε πόλεμος κατά της τρομοκρατίας. Είτε αυτό γίνεται για το όνομα κάποιου Θεού, είτε για την υπερηφάνεια ενός λαού.
Ο κόσμος τούτος είναι καταδικασμένος να ζει -και- στον φόβο, να κάνει πολέμους, να αδιαφορεί για τον συνάνθρωπο του και αντίστροφα να βγαίνει μετά στους δρόμους για την ειρήνη, να πουλάει ανθρωπιά και να ζει με την ελπίδα. Πάντα έτσι γινόταν, πάντα έτσι θα γίνεται.
Δεν χάλασε τώρα ο κόσμος. Ανέκαθεν ο φανατισμός και το μίσος κυριαρχούσαν σε μεγάλες χρονικές περιόδους. Απλά τώρα βιώνουμε αυτήν την φάση. Λένε πως πολλοί φοβούνται την κόλαση, αλλά ανάθεμα κι αν ξέρανε ότι η ζωή αυτή είναι η ίδια κόλαση...
Πόνος και θλίψη για αυτές τις ψυχές που χάθηκαν χθες άδικα στο Παρίσι. Όπως πόνος και θλίψη για αυτούς που χάνονται στην Μέση Ανατολή, στις θάλασσες και στο πεζοδρόμιο δίπλα από το σπίτι μας. Μακάρι κάποτε να διαφέρουμε σαν άνθρωποι, κατανοώντας πως δεν διαφέρουμε...
ΥΓ: Να αλλάξουμε τον κόσμο είναι λίγο δύσκολο. Άλλοι καθορίζουν την πορεία του και αυτό δεν αλλάζει. Οπότε ας κοιτάμε ο καθένας ξεχωριστά να αλλάξουμε λίγο τα "εγώ' μας και να βοηθάμε για αρχή τον διπλανό μας, εμπνέοντας παράλληλα κι άλλους να κάνουν το ίδιο μπας και ομορφύνουμε την καθημερινότητα κι άλλων ψυχών. Οι τρόποι να δίνεις αγάπη είναι άπειροι. Μην επικεντρωνόμαστε στους άπειρα ανούσιους λόγους να μισούμε...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου