Mετά από 2,5 χρόνια, ο Γ.Αναστασίου αποτελεί παρελθόν από τον Παναθηναϊκός αφού έλυσε κοινή συναινέσει την συνεργασία του, όπως ανακοίνωσε η ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Έτσι σήμερα είχαμε το κλείσιμο ενός ιστορικού κύκλου για το ποδοσφαιρικό τμήμα. Πετυχημένού ή όχι θα το κρίνει η χρόνος. Σίγουρα όμως έπρεπε να κλείσει νωρίτερα έτσι όπως εξελίσσονταν τα πράγματα τους τελευταίους μήνες. Πλέον η προσοχή στρέφεται στον αντικαταστάτη του, με τα ερωτηματικά να είναι πολλά.
Αν μου ζητούσε κάποιος να βάλω στην ζυγαριά το πέρασμα του Αναστασίου από τον πάγκο της ομάδας και να αποφανθώ αν εν τέλει καλώς συναντήθηκαν οι δρόμοι μας, τότε η απάντηση μου θα ήταν εύκολη και γρήγορη. Ο Γ.Αναστασίου, με βάση τις συνθήκες που δούλεψε, πέτυχε στον Παναθηναϊκό αλλά αυτό θαρρώ πως θα το καταλαβαίνουμε όλο και περισσότερο με την πάροδο του χρόνου.
Για αυτό πλέον ήθελα να φύγει και κακώς δεν το ζητούσα αμέσως μετά τον αποκλεισμό από την Καμπάλα. Από εκείνο το Αυγουστιάτικο βράδυ μέχρι και χθες, η παραμονή του στον πάγκο της ομάδας δεν έκανε καλό σε κανέναν. Ούτε στην ομάδα, ούτε στον κόσμο, ούτε και σε αυτόν. Οι αποδοκιμασίες, γίνανε πανιά και αυτά συνθήματα. Δεν το άξιζε και για αυτό έπρεπε να αποχωρήσει νωρίτερα, πριν έρθει η απομυθοποίηση του.
Το project που δημιούυργησε μαζί με τον Αλαφούζο και τον Ντάμπιζα είχε απόλυτη επιτυχία τον πρώτο χρόνο, μερική τον δεύτερο και καμία τον τρίτο. Αν και ξεκίνησε ιδανικά, αντί να υπάρξει εκμετάλλευση αυτής της κατάστασης οι λήψεις αποφάσεων ήταν λανθασμένες και η πορεία της ομάδας πτωτική, με τον κόσμο στο τέλος να νιώθει προδομένος.
Όμως πεποίθηση μου είναι πως τα κέρδη του θα τα συναντήσουμε στο μέλλον και θα είναι αρκετά. Πλέον ότι η ομάδα δεν έβγαζε υγεία κατ'εμέ ήταν θέμα ψυχολογίας. Όλες οι ομάδες έχουν άσχημα βράδια. Αν δεν είχαμε εκείνο με την Καμπάλα, τότε μπορεί να βλέπαμε μετά έναν άλλο Παναθηναϊκό. Αυτός ο αποκλεισμός σήμανε και την ανάγκη να περάσει σε επόμενο στάδιο το project.
Ο Αναστασίου έφτασε το ταβάνι του στην παρούσα φάση με τις παρούσες συνθήκες και ήταν ολοφάνερο πως κάποιος άλλος έπρεπε να τρέξει αυτό που ο ίδιος έχτισε. Έτσι κι αλλιώς όλοι θυμόμαστε τον Πετρόπουλο, τον Όσιμ, τον Κυράστα, τον Σάντος και τον Τεν Κάτε που δεν γεύτηκαν τις επιτυχίες που άξιζαν.
Το παρών project θα περάσει στο επόμενο στάδιο, μόνο αν το πλάνο δεν καταστρωθεί απόψε το βράδυ. Αν έχει δουλευτεί ένα plan b πάνω στην ίδια φιλοσοφία που έτρεχε τα τελευταία χρόνια η ομάδα, τότε υπάρχει ελπίδα να μην καεί ότι χτιζόταν από το καλοκαίρι του 2013. Αν δεν υπάρχει, τότε θα πρέπει να ελπίζουμε πως ο υπηρεσιακός προπονητής που θα έρθει μέχρι το τέλος της σεζόν δεν θα είναι ένας νέος Φάμπρι και θα καταστραφούν τα πάντα.
Κι εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα που γεννάται, γυρνώντας στην επόμενη σελίδα. Με τι σκεπτικό θα προσληφθεί ο νέος προπονητής. Για να βγάλει όπως-όπως την χρονιά ή για να ξεκίνησει την δικιά του era;
Ο Αλαφούζος και οι Φύσσας-Βόκολος δεν έχουν εύκολη δουλειά, αλλά μόνοι τους κάνανε δύσκολη την ζωή του, αφού ήταν δεδομένο πως όσο αργότερα έφευγε ο Αναστασίου, τόσο λιγότερες θα ήταν οι επιλογές που θα πληρούσαν τα κριτήρια τους.
Όπως και να έχει βρισκόμαστε εν αναμονή εξελίξεων.
Ένα αληθινό ευχαριστώ λοιπόν στον Γιάννη Αναστασίου και ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή. Ίσως με το πέρασμα του χρόνου να ανέβει κι αυτός και η ομάδα επίπεδα και να συνεργαστούν κάτω από άλλα δεδομένα.
ΥΓ: Η απομάκρυνση του δεν σημαίνει ότι πλέον ο Παναθηναϊκός θα χαίρει καλύτερης αντιμετώπισης από την διαιτησία, ούτε ότι οι παίκτες μας θα γίνουν ξαφνικά Ρεάλ Μαδρίτης. Για να τα έχουμε στο μυαλό μας, στο ματς του επόμενου Σαββάτου στο Περιστέρι.
ΥΓ2: Ο Αναστασίου είχε το θάρρος να θίγει το ζήτημα της κόκκινης παράγκας, όποτε του δινόντουσαν αφορμές. Πολλοί το μετέφραζαν αυτό σαν τακτική του για να κρύβει τις αδυναμίες του. Ξεχνάνε βεβαίως πως όποτε η ομάδα δεν αδικούταν από...ανθρώπινα λάθη, ποτέ δεν αναφερόταν στην διαιτησια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου