Ανθρώπινη κατάντια...

Κάτι άσχετο με τον Σύλλογο αλλά σχετικότατο με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Βρεθήκανε το απόγευμα της Κυριακής οι αεκτζήδες με τους γαύρους στην Ηλιούπολη και γίνανε.

"Όλα καλά". Βγαίνανε μετά και οι μεν και οι δε και λέγανε πως πήρανε το σκηνικό. Όλα αναμενόμενα.

Ξεπερνώντας το γεγονός πως
πολλοί από αυτούς που πάνε σε τέτοιες φάσεις δεν αντιλαμβάνονται καν ότι δεν είναι νορμάλ να βγάζουν τόσο μίσος, είναι δεδομένο πως δεν σέβονται καν την ίδια τους την υγεία. Το πιο σημαντικό πράγμα που έχουν σε αυτήν την ζωή. Πως αλλιώς να εξηγηθεί όταν πετάνε μολότοφ, στιλό και ό,τι άλλο πολεμοφόδιο μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στον απέναντι;

Ποια χέρια και ποιο ξύλο...

Και μέσα σε αυτές τις φάσεις που γίνονται σε χώρους που μπορεί να περνάνε ακόμη και παιδιά, κινδυνεύουν και άκυροι. Γιατί πάνε να γίνουν αλλά δεν τους καίγεται καρφί ότι η μπάλα μπορεί να πάρει και κάποιον τρίτο.

Έτσι για την αξιοπρέπεια μας. Έτσι για να τιμήσουμε τα χρώματα. Έτσι γιατί έχουμε κάψει όλοι πλέον τους εγκέφαλους μας...


ΥΓ: Πάντα γινόντουσαν τέτοιες φάσεις. Όχι, δεν γινόντουσαν,έτσι, πάντα τέτοιες φάσεις. Και γενικά τέτοιες φάσεις δεν είναι παιχνίδια ακίνδυνα. Είναι "παιχνίδια" από ανεύθυνα άτομα. Και προφανώς αυτό αφορά όλους όσους "ειδικεύονται" σε αυτά. Η υγεία είναι πάνω από όλα και δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν την σέβονται. Ούτε καν την δική τους!