H πρώτη πρόκριση σε Final 4

Πέμπτη 17 Μαρτίου 1994 και ο Παναθηναϊκός έχει ραντεβού με την ιστορία του. Η ομάδα του Κώστα Πολίτη καλείται να ζευγαρώσει τις νίκες της απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Λιμόζ, του Μ.Μάλκοβιτς, και ο σούπερ σταρ της Νίκος Γκάλης δεν αφήνει την ευκαιρία αναξιοποίητη στέλνοντας τον Παναθηναϊκό στο πρώτο Final 4 της ιστορίας του και τον κόσμο στους 13 ουρανούς.

Θριαμβευτικά τα πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας

Ο Παναθηναϊκός είχε περάσει ως δεύτερος από τους ομίλους πίσω από την Εφές Πίλσεν και στα προημιτελικά δεν αναμενόταν να έχει καθόλου εύκολο έργο απέναντι στην Λιμόζ, με την πρόκριση να έρχεται στις δύο νίκες και τους αγώνες να ξεκινάνε από την ομάδα με το μειονέκτημα της έδρας. O πρώτος διεξήχθη στην Γαλλία όπου ηττηθήκαμε 75-68 και ο δεύτερος στην Αθήνα με την σειρά να έρχεται στο 1-1, ύστερα από την νίκη μας με 59-48.
Ο τρίτος και καθοριστικός αγώνας διεξήχθη σε μια "κολασμένη" ατμόσφαιρα στο κλειστό της Γλυφάδας με τον κόσμο να έχει καλύψει κάθε γωνία με τον Παναθηναϊκό να μην αφήνει περιθώρια στην Γαλλική ομάδα και να την διαλύει με 87-73, με τον Νίκο Γκάλη να δίνει ένα προσωπικό show σταματώντας στους 30 πόντους, διαλύοντας κάθε σύστημα που προσπάθησε να εφαρμόσει πάνω του ο Μάλκοβιτς.

Άξιοι συμπαραστάτες του οι Αλβέρτης, Βολκώφ και Μυριούνης που πετυχαίνουν κι αυτοί από διψήφιο αριθμό πόντων.

Oι Γιαννακόπουλοι τον κάνουν Panathinaikos

Με αυτήν την πρόκριση ο Παναθηναϊκός συστήνεται ξανά στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και τα αδέρφια Γιαννακόπουλοι βλέπουν να πιάνουν τόπο για πρώτη φορά τα υπέρογκα ποσά που ξόδευαν τα προηγούμενα 6 χρόνια.

Μέχρι τότε ο Παναθηναϊκός είχε σαν παράσημο του στην Ευρώπη τον χαμένο ημιτελικό από την τότε πανίσχυρη Βαρέζε το 1972 και την πρόκριση στην τελική φάση 1982.

Κατορθώματα ασήμαντα, μπροστά στα όνειρα του Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου που στην Γκάλης, ο Βράνκοβιτς και ο Βολκώφ!

Παύλος και Γκάλης αγκαλιά γιορτάζουν την πρόκριση

προσπάθεια τους να κάνουν τον Παναθηναϊκό πρώτο όνομα στην Ευρώπη είχαν στελεχώσει την ομάδα με παίκτες παγκοσμίου κλάσσης όπως ο

Εκείνη την Πέμπτη η Ευρωπαϊκή ανυπαρξία του τμήματος έλαβε μια και καλή τέλος (είχε να αγωνιστεί στο Κύπελλο Πρωταθλητριών σχεδόν μια δεκαετία) και ο κόσμος μας ετοίμαζε βαλίτσες για να ζήσει την πρωτόγνωρη για αυτόν εμπειρία ενός Final 4.






Πανηγυρικές δηλώσεις

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος μετά το τέλος του νικηφόρου αγώνα τόνιζε πως ήταν η μεγαλύτερη του χαρά από τότε που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας και "απειλούσε" πως παρά τα δεκάδες εκατομμύρια που είχε ξοδέψει, δεν θα φρέναρε τις "άγριες" διαθέσεις του με την πρόκριση το Τελ Αβίβ.

Ο Νίκος Γκάλης μετά τις συνεχείς ανεπιτυχείς προσπάθειες με τον Άρη για ένα Ευρωπαϊκό τρόπαιο, παρά τα 37 του χρόνια, έδειχνε πιο πεινασμένος από ποτέ επαναλαμβάνοντας στους δημοσιογράφους πως ήθελε να ζήσει και σε συλλογικό επίπεδο, αυτό που είχε πετύχει το καλοκαίρι του '87 με την Εθνική ομάδα.

Ο Κώστας Πολίτης παραδεχόταν πως δεν περίμενε τόσο εύκολη την πρόκριση απέναντι στους σκληροτράχυλους Γάλλους και επεσήμανε πως η ομάδα του έχει μοναδικό στόχο την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και όχι την απλή συμμετοχή στους τελικούς.

Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, έξω από τα αποδυτήρια των θριαμβευτών, δήλωνε έτοιμος να κατακτήσει κι αυτός το Ευρωπαϊκό.

Ενώ ο Φραγκίσκος Αλβέρτης λίγα δευτερόλεπτα μετά την λήξη του αγώνα έδειχνε χαμένος μέσα στην γενική τρέλα που επικρατούσε μέσα στο κλειστό, ευχαριστώντας τον κόσμο για την στήριξη του και υποσχόμενος πως θα πάνε για τα καλύτερα στο Ισραήλ.


Η δόξα άργησε δύο χρόνια

Ήττα από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό

Τελικά το πρώτο Final 4 δεν συνοδεύτηκε με όμορφες αναμνήσεις (εντός αγωνιστικού χώρου) αφού η ομάδα μας δεν μπόρεσε να περάσει το εμπόδιο του "αιώνιου" και κατέκτησε την 3η θέση κερδίζοντας στον μικρό τελικό την Μπαρτσελόνα.

Όμως ο Παύλος Γιαννακόπουλος κράτησε την υπόσχεση του, συνέχισε να ξοδεύει εκατομμύρια για την ομάδα και εν τέλει "το πρώτο Ευρώπαϊκό" ο Παναθηναϊκός το πήρε δύο χρόνια αργότερα στο Παρίσι, υπό την καθοδήγηση του...Μπόζινταρ Μάλκοβιτς και με την μετέπειτα συνέχεια γνωστή και τον Panathinaikos να γίνεται σημείο αναφοράς σε όλο τον μπασκετικό κόσμο.


Δεν δήλωσε απών στην ιστορική συγκυρία

Με την εμφάνιση του Γκάλη και την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού το 1987, το μπάσκετ γνώρισε ιστορική αναγνώριση από το Ελληνικό κοινό και σε πολλές περιπτώσεις το ενδιαφέρον ξεπερνούσε και το ποδόσφαιρο. Σε αυτήν την ιστορική συγκυρία ο Παναθηναϊκός, έστω και ετεροχρονισμένα, δεν δήλωσε απών και κατάφερε την ερχόμενη δεκαετία να αρχίζει να γράφει με πιο χρυσά γράμματα την ιστορία του μπάσκετ στην Ελλάδα, δημιουργώντας και τροφοδοτώντας τους παίκτες της Εθνικής ομάδας που έφεραν στην χώρα μας ξανά το Ευρωπαϊκό και την δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Η "τρέλα" των Γιαννακκόπουλων βοήθησε τον Σύλλογο να μην λείπει από τον μπασκετικό χάρτη στα χρόνια της δόξας του με τα αποτελέσματα να μοιάζουν σαν παραμύθι.


Από εκείνο το απόγευμα στην Γλυφάδα ξεκίνησε να αλλάζει άρδην η ιστορία του πιο πετυχημένου τμήματος στην ιστορία του Ελληνικού αθλητισμού...