Σαν σήμερα: Οι τίτλοι τέλους του Οικονόμου

Στις 26 Μαϊου του 1999, ο Νίκος Οικονόμου παραχωρούσε συνέντευξη τύπου ανακοινώνοντας την απόφαση του να βάλει τέλος στην 8χρονη πορεία του στον Παναθηναϊκό και να δοκιμάσει την τύχη του στην Ιταλία, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο με την Κίντερ Μπολόνια.

Σε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα ο 28χρονος power forward δήλωνε μπροστά στις κάμερες Παναθηναϊκός, μη μπορώντας να αποφύγει κι αυτός τα μεγάλα λόγια πως σε περίπτωση επιστροφής του στην Ελλάδα η καρδιά του θα διάλεγε πάλι Παναθηναϊκό.

Συγκεκριμένα οι δηλώσεις του:

«Θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους με τους οποίους συνεργαστήκαμε στον Παναθηναϊκό. Την οικογένεια Γιαννακόπουλου, όλους τους ανθρώπους της ομάδας, τους συμπαίκτες μου, μα πάνω από όλα τον προπονητή μου, τον Λευτέρη Σούμποτιτς. Ήταν αυτός που μας ένωσε μετά τα ματς με την Τίμσιστεμ, όταν η ομάδα βρισκόταν σε μια πολύ δύσκολη καμπή. Γενικά ήταν μια άσχημη χρονιά με εντυπωσιακό φινάλε. Ούτε ο καλύτερος σεναριογράφος του κόσμου  δεν μπορούσε να γράψει τέτοια ιστορία. Φεύγω στο εξωτερικό γιατί χρειάζομαι ανανέωση. Ελπίζω από εκεί να σας κάνω υπερήφανους».

Έπειτα αναφέρθηκε στην στιγμή που δεν θα ξεχάσει ποτέ από την πορεία του στον Σύλλογο, λέγοντας «Η στιγμή που θα μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη μου είναι η μέρα που υπέγραψα στον Παναθηναϊκόκαι πήγα στο σπίτι του κ.Γιαννακόπουλου. Ήξερα πως θα άλλαζε η μοίρα μου. Ο Παναθηναϊκό θα είναι κομμάτι της ζωής μου. Εγώ φεύγω στο εξωτερικό σαν Παναθηναϊκός και αν ξαναγυρίσω στην Ελλάδα σε αυτήν την ομάδα θέλω να ξαναπαίξω».



Τελικά το πέρασμα του από την Ιταλική ομάδα δεν στέφθηκε από επιτυχία, έμεινε μόλις ένα χρόνο και το επόμενο καλοκαίρι αναίρεσε τις δηλώσεις πίστης του, αποδέχθηκε τα εκατομμύρια του Σ.Κόκκαλη και φόρεσε τα κόκκινα, όπου κι εκεί αγωνίστηκε μόλις μια σεζόν.

Οι "ερυθρόλευκες" δηλώσεις του σε περιοδικά και εφημερίδες, το σβησμένο τατουάζ με το τριφύλλι, οι πανηγυρισμοί στο Τελ Αβίβ που δεν έγιναν ποτέ και η γενικότερη ασεβής συμπεριφορά του απέναντι στον Σύλλογο και τον κόσμο, τον μετέτρεψαν τον Οικονόμου σε Υπονόμου και τον "έσβησαν" από την ιστορία του Παναθηναϊκού.

Η μετέπειτα πορεία του απέδειξε πως το καλοκαίρι του 1999, όταν και αποφάσισε να αποχωρήσει από την ομάδα αλλά πολύ περισσότερο η επιλογή του ένα χρόνο μετά να πάει στον Ολυμπιακό, ήταν ένα μεγάλο λάθος που δεν θα μπορούσε να διορθωθεί ποτέ. Πιθανότατα η παράλληλη πορεία που θα είχε με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη στον Παναθηναϊκό δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και επέλεξε να μην γίνει με το πέρασμα του χρόνου κι αυτός σημαία και να λατρευτεί -πολύ περισσότερο από όσο λατρευόταν- από τον κόσμο που εν τέλει τον μίσησε και δεν ξέχασε ποτέ το ατόπημα του τα επόμενα χρόνια, με όποια φανέλα κι αν τον συναντούσε στο ΟΑΚΑ σαν αντίπαλο.

Τα τελευταία χρόνια της καριέρας του προσπάθησε να ρίξει γέφυρες με την ομάδα και με δημόσιες δηλώσεις του όπως ότι «η μίση μου ζωή είναι πράσινη», να μαλακώσει τον κόσμο του Συλλόγου, όμως ήταν πολύ αργά.

Αλλιώς τους ονειρευόμασταν την δεκαετία του 90... 

Πλέον, 15 χρόνια μετά, στην μνήμη των περισσότερων Παναθηναϊκών η εξέλιξη αυτής της ιστορίας χαρακτηρίζεται ως "μια μεγάλη μαλακία". Ο Παναθηναϊκός μπορεί να στερήθηκε μια ακόμη πιθανή σημαία του, όμως έζησε τα πιο ένδοξα χρόνια της ιστορία του. Αντιθέτως ο Οικονόμου "χαντάκωσε" την καριέρα του και έκλεισε για πάντα την πόρτα του Συλλόγου.



ΥΓ: Ένας αστικός μύθος λέει πως πριν πάρει την μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, ο Νίκος Οικονόμου είχε πάει στα γραφεία της ΒΙΑΝΕΞ και συγκεκριμένα στον Θανάση Γιαννακόπουλο προσπαθώντας να τον πείσει να ματσάρει την πρόταση του Σωκράτη Κόκκαλη για να μην πάει στον Πειραιά. Η αντίδραση του Θανάση ήταν να του δείξει την πόρτα της εξόδου, χωρίς καν να μπει στην διαδικασία να του κάνει πρόταση.

ΥΓ2: Ο γλυφαδιώτης Ολυμπιακός στον ουρανό του ΟΑΚΑ και ο Νικαιώτης Παναθηναϊκός στα αζήτητα. Επιλογές...

ΥΓ3: Μαζί με του Χατζηαντωνίου και του Κωνσταντίνου, οι προδοσίες που δεν χωνεύτηκαν ποτέ.