«Το μπάσκετ χρειάζεται τον Διαμαντίδη. Δεν θέλω να δεχθώ πως ο Δημήτρης σταμάτησε. Το να μην τον βλέπω να παίζει είναι πολύ σκληρό, ιδιαίτερα για μένα. Δεν ξέρω πως νιώθουν οι άλλοι, αλλά για μένα είναι κάτι πάρα πολύ σκληρό. Δεν θέλω και δεν μπορώ να το σκέφτομαι.
Στο ξεκίνημα δεν ήταν έτοιμος να είναι σημαντικός παίκτης. Αυτή ήταν η δική μου δουλειά, όπως και του επιτελείου μου. Του είπαμε ότι δεν έχουμε χρόνο και πρέπει να γίνει ηγέτης αμέσως. Κάθε νέος παίκτης που ερχόταν στην ομάδα, ήξερε ότι αυτός ήταν στον οποίο έπρεπε να μιλήσει αν είχε κάποιο πρόβλημα. Η μεγαλύτερη του κληρονομία είναι η ικανότητα του να καταλαβαίνει το παιχνίδι. Αμυντικά κι επιθετικά.
Η αγκαλιάς μας στον τελικό του 2011 κόντρα στην Μακάμπι δεν ήταν σχεδιασμένη, αλλά δεν έγιννε τυχαία. Ήταν μια απόδειξη για τον προσωπικό δεσμό που έχουμε και για μένα, κάτι τέτοιο είναι πιο σημαντικό από κάθε τρόπαιο.»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου