Ο Παναθηναϊκός με την χθεσινή του νίκη βρίσκεται ένα βήμα πριν τους ομίλους του Europa League και ο κόσμος με την χθεσινή του συμπεριφορά έδειξε ότι διψάει περισσότερο από ποτέ για την Ευρώπη. Μετά από 6 χρόνια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ο Παναθηναϊκός ψάχνει να βρει τα αυτονόητα που έχασε από τον "σεισμό" που προκάλεσε ο πόλεμος μεταξύ της οικογένειας Βαρδινογιάννη και των πολυμετοχικών.
Λένε πως μόνο όταν χάνεις κάτι καταλαβαίνεις την αξία του. Έτσι γίνεται και με την Ευρώπη. Στις αρχές του 2000 η επιστροφή του Συλλόγου στην κορυφή της Ελλάδας ήταν το νο1 ζήτημα για τον κόσμο και έδειχνε ικανός να θυσιάσει ακόμη και Ευρωπαϊκές πορείες που θα τον οδηγούσαν σε ιστορικές αποτυχίες. Με αποκορύφωμα την εποχή μετά την Ριζούπολη όταν άπαντες στον Σύλλογο κοιτούσαν την Ελλάδα και μόνο, αδιαφορώντας για το τι ήμασταν ικανοί να κάνουμε εκτός συνόρων. Βλέπετε τα 7 χρόνια μακριά από τίτλους ήταν πάρα πολλά για τον Σύλλογο αλλά λογαριάζαμε χωρίς τους ...ξενοδόχους (Βαρδινογιάννηδες και Κόκκαλη) και όχι μόνο δεν επιστρέψαμε στην κορυφή (παρά μόνο το νταμπλ του 2004) αλλά χάναμε σταδιακά και την Ευρωπαϊκή μας αίγλη.
Κάμποσα χρόνια μετά λοιπόν η πλειοψηφία του κόσμου του Συλλόγου βλέποντας πως στην Ελλάδα δεν φαίνεται να υπάρχει γιατρειά με την εγκληματική οργάνωση και δίχως να έχει άλλη ψυχική δύναμη να περιμένει τα φαντάσματα της δικαιοσύνης, δείχνει πως θέλει να γεμίσει ξανά τις εβδομάδες του με Ευρωπαϊκά παιχνίδια, εκδρομές, αγωνία και προκρίσεις.
Όταν ακούστηκε στο γήπεδο το «Ελλάς-Ευρώπη-Παναθηναϊκός» και το «Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ» ξύπνησαν μνήμες και ήρθαν εικόνες από το ένδοξο παρελθόν. Θυμηθήκαμε όλοι τα ole, τις χορογραφίες και τους ανοιξιάτικους αγώνες.
Δεν τα φωνάξαμε επειδή χθες ζούσαμε ένα βράδυ όπου κάναμε κάτι μεγάλο και ήμασταν Panathinaikos. Αλίμονο...
Το φωνάξαμε γιατί έχουμε ανάγκη να ξαναζήσουμε μεγάλες προκρίσεις τους επόμενους μήνες...για να είμαστε έτοιμοι...για να μην ξεχάσουμε ποιοι είμαστε...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου