Ο Παναθηναϊκός προσέφερε την Κυριακή ακόμη μια μεγάλη πίκρα στον κόσμο του χάνοντας (από το ημίχρονο) 3-0 από τον Ολυμπιακό και έκαψε ακόμη μια χρονιά πριν καν έρθουν τα Χριστούγεννα. Στην Ευρώπη κάνουμε την μια ήττα μετά την άλλη χάνοντας (σχεδόν) όλες τις ελπίδες μας για πρόκριση, στο πρωτάθλημα είμαστε 7 βαθμούς πίσω (από αυτόν που απαγορεύεται να χάνει) και μας μένει πλέον ένα Κύπελλο όπου λογικά θα καταφέρουμε να αποκλειστούμε από κάποια Ξάνθη στις αρχές του νέου έτους.
Ακόμη μια χρονιά καμμένη δηλαδή και ο υπέυθυνος για αυτό είναι ένας. Ο Γιάννης Αλαφούζος!
Η περίοδο χάριτος που ο ίδιος είχε ζητήσει, τελείωσε έδω και καιρό, οι υποσχέσεις που είχε δώσει για πρωταθλητισμό και εξαφάνισης της εγκληματικής οργάνωσης δεν έχουν βγει αληθινές και η ιστορία του Συλλόγου συνεχίζει να γράφει μαύρες σελίδες.
Η αγιοποίηση και οι παραχωρήσεις έχουν και ένα όριο. Και επειδή το έχουμε ξεπεράσει προ πολλού καλό θα ήταν να βάλουμε ένα στοπ. Γιατί στο τέλος θα ξεχάσουμε και ποιοι είμαστε.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος εμφανίστηκε στην πιο δύσκολη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας του Συλλόγου, βγήκε μπροστά, έσωσε την ομάδα από τα Πρωτοδικεία, συμμάζεψε το "μαγαζί" και τόλμησε να κάνει το restart πριν 3 καλοκαίρια. Του δόθηκε η πίστωση χρόνου και η στήριξη του κόσμου μετά από δύσκολες στιγμές ήταν μοναδική. Πέραν της κατάκτησης του Κυπέλλου και της μεγαλύτερης εκτός έδρας νίκης επί του Ολυμπιακού, ο συγκεκριμένος άνθρωπος αγωνιστικά έχει καταφέρει το απόλυτο τίποτα.
Η ποδοσφαιρική λογική που πήγε να δημιουργήσει με το project των Νταμπίζα και Αναστασίου εγκαταλείφθηκε και πλέον φτάσαμε στο σημείο να μετράμε 100 εθνικότητες στο ρόστερ μας και να έχουμε έναν άνθρωπο στον πάγκο που είναι περισσότερο σκάουτερ παρά προπονητής.
Τον προπονητή που έχει φάει 6 γκολ από τον Ολυμπιακό σε 2 ματς και τους παίκτες που δεν μπορούν να κερδίσουν τον χειρότερο Ολυμπιακό των τελευταίων ετών, ο Αλαφούζος τους φέρνει και κανένας άλλος.
Όταν λοιπόν κατεβαίνεις στο Καραϊσκάκη και σου κάνει πλάκα ο «αιώνιος κλέφτης» και τρέμεις στην ιδέα μην διασυρθείς επειδή η ομάδα είναι ένα σκορποχώρι, δεν σου φταίει πλέον τόσο ο προπονητής που μένει μέχρι να σταματήσει να είναο ο εύκολος στόχος και όχι το κεφάλι, όπου από αυτόν ξεκινάνε όλα.
Δεν είναι κακό να είναι κάποιος άμπαλος. Είναι όμως επικίνδυνο να μην έχει πλάνο. Γιατί όπως είχε πριν 3 χρόνια και όλοι το βλέπανε, έτσι δεν έχει τώρα. Με Κολομβιανούς, Αργεντίνους, Γκανέζους και Κονγκολέζους ομάδα δεν φτιάχνεται. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να μαζεύεις ένα μάτσο μισθοφόρους που δεν νιώθουν και ο κόσμος δεν δένεται μαζί τους. Και αυτό έχεις καταφέρει.
Το σημερινό αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο μεγάλη έκπληξη. Μπορεί στην αρχή -πάλι- όλοι να πετάγαμε, αλλά πλέον κάνει μπαμ πως φέτος η ομάδα χτίστηκε για να πάρει την πρόκριση στους ομίλους του Europa και να μην χάσει τα φράγκα. Χωρίς σοβαρή προετοιμασία, χωρίς ένα πλάνο για τους επόμενους μήνες μετά τον Σεπτέμβρη.
Όμως στόχος του Παναθηναϊκού δεν είναι η πρόκριση στους ομίλους αλλά τα πρωταθλήματα και οι πορείες στην Ευρώπη.
Όλα τα άλλα είναι μια στυγνή αποτυχία. Και εσύ Γιάννη Αλαφούζο απέτυχες ξανά και είναι καλό να κοιταχτείς στον καθρέφτη και να δεις αν μπορείς. Αν όχι, δεν χάλασε ο κόσμος, ούτε ο Παναθηναϊκός θα εξαφανιστεί. Μεγαλύτερος ήταν πριν έρθεις και πολύ μεγαλύτερο θέλουμε να τον δούμε.
Ο Παναθηναϊκός στις μέρες σου δεν πρωταγωνιστεί. Παριστάνει τον κομπάρσο και ο μόνος πρωταγωνιστικός ρόλος που έχει είναι αυτός του θύματος, όταν μοιάζει ανύμπορος να πολεμήσει το σάπιο κατεστημένο.
Και ρε πούστη μου δεν είναι αυτό Παναθηναϊκός!
ΥΓ: Πριν κάποια χρόνια είχα γράψει (και είχα δεχθεί κράξιμο) πως το ρητό "για να φτιάξεις ομελέτα, πρέπει να σπάσεις αυγά" ισχύει απόλυτα και στον Σύλλογο. Η μόνη ελπίδα για να φύγει το σκοτάδι είναι μια ιστορική ξεφτίλα. Σήμερα υπήρχαν οι...προυποθέσεις αλλά δεν συνέβη. Έτσι έγινε και το 2008 όπου χρειάστηκαν δύο τεσσάρες από Ολυμπιακό και Όφη για να βγει ο κόσμος στους δρόμους. Οι τριάρες και οι ήττες από ομάδες του τίποτα μέσα στην έδρα μας πλέον δεν πονάνε, ούτε ακουμπάνε. Μπορεί να μην διαβάαζεται ωραία αυτό που λέω, αλλά...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου