Παίκτες του Ερυθρού Αστέρα που είχαν παίξει στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τον Παναθηναϊκό αναφέρθηκαν σε εκείνους τους αγώνες και δήλωσαν ότι συνέβησαν περίεργα πράγματα στον επαναληπτικό της Λεωφόρου που έχασαν με 3-0 και αποκλείστηκαν.
Συγκεκριμένα ο Στάνισλαβ Κάρασι δήλωσε στον τύπο της Σερβίας ότι:
«Αρχικά υπήρξε η σκέψη να κοιμηθούμε στα Σκόπια και να πάμε στην Αθήνα λίγο πριν την έναρξη του αγώνα. Αλλά ο Μίλιαν Μίλιανιτς είπε ότι δεν ήθελε να μας κουράσει. Πήγαμε στην Αθήνα δύο ημέρες πριν από τον αγώνα και εγκατασταθήκαμε στο Χίλτον. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από τη δυνατή μουσική, τα τύμπανα, αντιμετωπίζαμε κάθε είδους προβολές.
Εγώ είχα αγωνιστεί με την εθνική στο Ζάγκρεμπ, στη συνέχεια, ταξίδεψα με λεωφορείο στο Βελιγράδι απ' όπου πήρα αεροπλάνο για την Ελλάδα. Είχα ένα σοβαρό κρύωμα και η συμμετοχή μου στη ρεβάνς ήταν αμφίβολη. Ήμουν όμως στην αποστολή. Με είχαν τοποθετήσει στον έβδομο όροφο, και όλοι οι άλλοι στον τέταρτ, για να μην κολλήσουν.
Έτρωγα μόνος μου και προπονιόμουν σ' ένα μακρύ διάδρομο για να διατηρήσω την κατάσταση μου. Δοκίμασα την προηγούμενη μέρα του αγώνα και είδαμε ότι ήμουν εντάξει. Μου έκανε εντύπωση η επίσκεψη στους συμπαίκτες μου κάποιων ανθρώπων που δεν γνώριζα. Επίσης, στ' αποδυτήρια και το πούλμαν – εκτός του Μίλινιτς και των ποδοσφαιριστών – κανείς άλλος δεν είχε πρόσβαση. Και όμως υπήρχαν 2 ελικόπτερα, και κορίτσια με μίνι φούστες.
Τότε είδαμε στην Ελλάδα έγχρωμες τηλεοράσεις και μας είπαν ότι θα μπορούσαν να μας τις χαρίσουν. Λίγο πριν το αγώνα πλησίασα τον Ατσίμοβιτς και του είπα: “Εσύ είσαι γρήγορος όσο μια σφαίρα, γιατί είσαι τόσο αργός”;
Δεχτήκαμε 2 γκολ στο πρώτο ημίχρονο αλλά εμένα περισσότερο με ανησυχούσε κάτι άλλο. Οι συμπαίκτες μου φέρονταν σαν φαντάσματα. Σαν να ήταν ναρκωμένοι. Δεν ξέρω ίσως στο δρόμο τους είχαν δώσει ένα αρκετά ισχυρό ηρεμιστικό και ήταν εντελώς μουδιασμένοι, σαν παράλυτοι. Δεν έχω καμιά αμφιβολία.
Το μοναδικό ερώτημα είναι ποιός το έκανε και με ποιο συμφέρον; Στο πούλμαν κυκλοφορούσαν διάφορες ιστορίες. Σύμφωνα με μια από αυτές, ο Μπράνκο Κλενκόφσκι βρήκε κάτω από το μαξιλάρι του πολλά λεφτά. Είμασταν συγκάτοικοι και ξέρω ότι κοιμόταν πάντα χωρίς μαξιλάρι».
Σήμερα πήρε σειρά ο Ζόραν Φιλίποβιτς, όπου δήλωσε στο site Gazzetta και τον δημοσιογράφο Γιάννη Γεωργόπουλο:
«Θυμάμαι πολύ καλά αυτό το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Ξέραμε τι θέλαμε για να προκριθούμε. Μετά το 4-1 στο Βελιγράδι θεωρούσαμε πως είχαμε ήδη προκριθεί.
Ήμουν μόλις 17 ετών, αλλά έπαιζα βασικός. Είχαμε καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό και δεν περιμέναμε πως θα αποκλειστούμε, κανείς δεν πίστευε πως θα μέναμε έξω.
Αυτό που θυμάμαι είναι πως ήμασταν υπερβολικά χαλαροί, πολύ ήρεμοι σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Δεν είχαμε καθόλου νεύρο στο παιχνίδι μας. Πως να το πω, παίζαμε σαν κοιμισμένοι. Δεν αντιδρούσαμε σε τίποτα, δεν καταλαβαίναμε τι γινόταν γύρω μας.
Θεωρώ, όπως είπε και ο Στάνισλαβ Κάρασι πως κάτι περίεργο συνέβη, όμως ασφαλώς δεν μπορώ να το αποδείξω αυτό.
Προετοιμαστήκαμε πολύ άσχημα για αυτό τον αγώνα. Συναντήσαμε μία απίστευτη ατμόσφαιρα στην Αθήνα. Παντού πολύς κόσμος, πολύ φασαρία, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού βοηθούσαν με κάθε τρόπο την ομάδα τους, ο διαιτητής ήταν τραγικός, ενώ ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου δεν βρισκόταν σε καλή κατάσταση.
Θυμάμαι πως ακόμα και ο προπονητής μας, ο Μίλαν Μίλιανιτς δεν είχε να μας πει και πολλά. Μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη για πολλά χρόνια. Ούτε στο ημίχρονο, ούτε και μετά την λήξη της αναμέτρησης με τον Παναθηναϊκό μας είπε κάτι ιδιαίτερο. Τι να πει άλλωστε μετά από αυτό τον αποκλεισμό.
Είχαμε εξαιρετική ομάδα με μεγάλο ταλέντο, καλό προπονητή και οι συνθήκες ήταν ιδανικές μετά το 4-1. Ήταν τρομερή εκείνη η γενιά του Ερυθρού Αστέρα. Πιστεύω πως αν προκρινόμασταν θα μπορούσαμε να νικήσουμε τον Άγιαξ και να κατακτήσουμε το τρόπαιο. Το πιστεύαμε όλοι».
Μετά από σχεδόν μισό αιώνα και αφού το παραμύθι της Χούντας κούρασε και δεν το πίστευαν πλέον ούτε όσοι το αναπαρήγαγαν, τώρα εμφανίστηκαν δύο παλαίμαχοι του Ερυθρού Αστέρα που αποκάλυψαν πως αποκλείστηκαν επειδή τους νάρκωσαν!Το περίεργο της υπόθεσης είναι για ποιο λόγο βγήκαν να το πουν μετά από 46 χρόνια. Και γίνεται ακόμη πιο περίεργο, αφού η τότε πρόκριση ήταν το highlight της ποδοσφαιρικής καριέρας τους. Πως συγκράτησαν τον θυμό και την αδικία που ένιωθαν, ένας...Θεός το ξέρει.
Ίσως κάποτε βγουν αντίστοιχες αποδείξεις που θα ξεφτιλίζουν κι αυτές τις κατηγορίες, όπως έγινε και με τους μηχανισμούς της προπαγάνδας της Ελληνικής δικτατορίας την δεκαετία του 70.
Και τότε θα πρέπει να ανακαλύψουν άλλο λόγο για να υποβαθμίσουν την πιο μεγάλη επιτυχία Ελληνικής ομάδας στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας. Βλέπετε, πονάει...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου