Υπό τον ερχομό των εκλογών στον Ερασιτέχνη, των εξελίξεων στο ιδιοκτησιακό κομμάτι της ΠΑΕ και των όσων συνέβησαν με τις αναρτήσεις του Δ.Γιαννακόπουλου, καλό θα ήταν κάθε Παναθηναϊκός να παραμερίσει τα όσα συμβαίνουν και να κοιτάξει κατάματα το δάσος.
Ο Σύλλογος για ακόμη μια φορά στην ιστορία του πέφτει θύμα του εσωτερικού διχασμού και ο κόσμος του μοιραία χωρίζεται σε "στρατόπεδα" ξεχνώντας την πιο βασική αρχή.
Πως όλοι είμαστε Παναθηναϊκοί και αφορμή για τις εσωτερικές έριδες και τα πικρόχολα σχόλια, αποτελεί η αγάπη μας για το τριφύλλι και μόνο.
Όταν η μοίρα σας τα έφερε έτσι, ώστε η καρδιά σας να αγαπήσει το πράσινο χρώμα και ένα κομμάτι της ζωής σας να ταυτίζεται με τον Παναθηναϊκό, κανένας παράγοντας και κανένας δημοσιογράφος δεν σας υπέδειξε κάτι τέτοιο. Αν ναι, τότε μην μπείτε στον κόπο να βρείτε νόημα στα παρακάτω...
Οι ψυχολόγοι λένε πως τα πιο έντονα χρόνια της ζωής μας βρίσκονται στην παιδική μας εποχή και από εκεί διαμορφώνουμε πολλά χαρακτηριστικά του εαυτού μας. Ακόμη και μετά, με τα επόμενα βιώματα μας η συμπεριφορά μας καθορίζεται από τα ερεθίσματα που έχουμε από παιδιά...
Ο Παναθηναϊκός στις ζωές όλων -ή τουλάχιστον της συντριπτικής πλειοψηφίας- μπήκε είτε από την οικογένεια μας, είτε από κάποιο κοντινό μας πρόσωπο, είτε από τύχη, στα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Αρχίσαμε να δηλώνουμε Παναθηναϊκοί, να δεχόμαστε κάθε συναίσθημα που μας προκαλούσε το γήπεδο και μάθαμε με τα χρόνια πως είναι να κυλάει η ζωή μας παράλληλα με τον έρωτα μας για το τριφύλλι...
Άλλοι περιόρισαν την ενασχόληση τους με τον Σύλλογο, άλλοι καθόρισαν την αγάπη τους σε ένα συγκεκριμένο πεδίο και άλλοι απλά αφέθηκαν σε αυτό το "παράνομο" πάθος. Πλέον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ο ένας κρίνει τον άλλον και με την πρώτη ευκαιρία βγάζει "Παναθηναϊκόμετρα" που στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία υπόσταση. Βάζελος ο ένας, οργανωμένος ο άλλος, πατατάκιας ο τρίτος, υπάλληλος ο τέταρτος, καμμένος ο παραπέρα και πάει λέγοντας...
Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των "κατηγοριών" ο Παναθηναϊκός. Και το ξεχνάμε. Τρεφόμαστε πλέον από το μίσος που μας χαρίζει απλόχερα η κοινωνία και χάνουμε την ουσία. Αδυνατούμε να κοιτάξουμε την αλήθεια, η οποία βρίσκεται στο τριφύλλι και νιώθουμε εντάξει με το να διαχωριζόμαστε και γινόμαστε "Παναθηναϊκοί πολλών ταχυτήτων".
Μια άρρωστη κατάσταση στην οποία πρέπει εμείς οι ίδιοι να βάλουμε τέλος γιατί πολύ απλά δεν οδηγεί πουθενά.
Να σκεφτούμε, πριν δείξουμε με το δάχτυλο, τι είναι κυρίως αυτό που μας ενώνει και όχι να σκαλίσουμε για να βρούμε τι είναι αυτό που μας χωρίζει.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι κατά της οικογένειας Βαρδινογιάννη, είναι κατά γιατί πίστευουν πως η συγκεκριμένη οικογένεια είχε αφήσει έρμαιο τον Σύλλογο στις ορέξεις των εξωτερικών εχθρών και συμβιβαζόταν με μια κατάσταση που μίκραινε τον Παναθηναϊκό..
Οι Παναθηναϊκοί που είναι υπέρ της οικογένειας Βαρδινογιάννη, είναι υπέρ γιατί θέλουν την οικονομική ασφάλεια και το καράβι να βρίσκεται σε ήρεμα νερά.
Οι Παναθηναϊκοί που ήταν υπέρ του Βγενόπουλου, ήταν υπέρ γιατί είδαν στο πρόσωπο του έναν άνθρωπο που έδωσε όραμα για το μέλλον του Συλλόγου.
Οι Παναθηναϊκοί που ήταν κατά του Βγενόπουλου, ήταν κατά γιατί είδαν στο πρόσωπο του έναν άνθρωπο που έδωσε υποσχέσεις που δεν τήρησε για τον Σύλλογο.
Οι Παναθηναϊκοί που ήταν υπέρ του Πατέρα, ήταν υπέρ γιατί στο πρόσωπο του βρήκαν τον πρόεδρο που είχε την δυναμική και την θέληση να ξανακάνει το ποδοσφαιρικό τμήμα πρωταγωνιστή και οικογένεια.
Οι Παναθηναϊκοί που ήταν κατά του Πατέρα, ήταν κατά γιατί στο πρόσωπο του βρήκαν τον πρόεδρο που έφυγε στην πρώτη δυσκολία και άφησε ακυβέρνητη την ομάδα.
Οι Παναθηναϊκοί που ήταν υπέρ του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου, ήταν υπέρ γιατί ονειρευόντουσαν πως η συμμετοχή τους στο ποδοσφαιρικό τμήμα θα φέρει τις ένδοξες μέρες του μπάσκετ.
Οι Παναθηναϊκοί που ήταν κατά του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου, ήταν κατά γιατί ένιωσαν ότι προδώθηκαν με την συνάντηση στο Πεντελικόν με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι υπέρ του Αλαφούζου, είναι υπέρ γιατί βγήκε μπροστά σε μια δύσκολη στιγμή και έδειξε πυγμή να πολεμήσει το παρασκήνιο.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι κατά του Αλαφούζου, είναι κατά γιατί δεν μπόρεσε να δώσει όραμα και στις μέρες του η ομάδα βάδισε στην απόλυτη μετριότητα.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι υπέρ του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, είναι υπέρ γιατί του αναγνωρίζουν πως είναι ο μόνος άνθρωπος που βάζει εκατομμύρια στον Σύλλογο και έχει ένα τμήμα που φέρνει μέχρι σήμερα επιτυχίες.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι κατά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, είναι κατά γιατί πιστεύουν πως με την συμπεριφορά του και τις κινήσεις του ντροπιάζει τον Σύλλογο.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι υπέρ του Δημήτρη Μπαλτάκου, είναι υπέρ γιατί τρέχει το γηπεδικό και δημιουργεί εξελίξεις γύρω από το πιο σημαντικό ζήτημα του Συλλόγου.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι κατά του Δημήτρη Μπαλτάκου, είναι κατά γιατί του καταλογίζουν πως δεν διευκολύνει την είσοδο του Δ.Γιαννακόπουλου στον Ερασιτέχνη.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι υπέρ του Ομπράντοβιτς, είναι υπέρ γιατί η παρουσία του γιγάντωσε το μπασκετικό τμήμα του Συλλόγου και η υγεία που έβγαζε το τμήμα το έκανε πρότυπο στον παγκόσμιο αθλητισμό.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι κατά του Ομπράντοβιτς, είναι κατά γιατί πιστεύουν ότι το καλοκαίρι του 2012 τους πρόδωσε με την αποχώρηση του.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι υπέρ της Λεωφόρου, είναι υπέρ γιατί αυτό είναι το σπίτι του Συλλόγου και τέλος.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι κατά της Λεωφόρου, είναι κατά γιατί πιστεύουν πως είναι απαρχαιομένο γήπεδο και κρατάει πίσω τον Σύλλογο.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι υπέρ της Θύρας 13, είναι υπέρ γιατί πιστεύουν πως αποτελεί θεματοφύλακα του Συλλόγου και είναι το πιο ζωντανό κομμάτι του.
Οι Παναθηναϊκοί που είναι κατά της Θύρας 13, είναι κατά γιατί πιστεύουν πως είναι η αιτία του κακού για πολλά δεινά που ταλανίζουν σήμερα τον Σύλλογο.
Θα μπορούσα να γράφω για μέρες τους χίλιους λόγους που οι Παναθηναϊκοί έχουν διαφορετικές απόψεις γύρω από τα κοινά του Συλλόγου. Χίλιους άλλους λόγους! Και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν διαφωνίες γιατί είμαστε άνθρωποι και όχι ρομπότ. Άλλοι φιλτράρουν περισσότερο το κάθε τι, άλλοι λιγότερο. Άλλοι κρίνουν επιφανειακά μια κατάσταση, άλλοι όχι.
Έτσι πάει και είναι φυσιολογικό.
Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό και πιθανότατα δεν θα παρατηρήσατε -όση ώρα διαβάζετε τους διαχωρισμούς που υπάρχουν ανάλογα με κάθε πρόσωπο- είναι ότι όλοι είμαστε Παναθηναϊκοί!
Μπαίνουμε στην διαδικασία να διαφωνήσουμε γιατί μας ενδιαφέρει ο Σύλλογος και η εξέλιξη του.
Αυτή είναι η κοινή συνισταμένη των παραπάνω "κατηγοριών" που όμως αγνοούμε επιδεικτικά.
Γιατί; Μάλλον έτσι μάθαμε, μάλλον έτσι μας μάθανε...
Όμως δεν βγάζει πουθενά και πρέπει να κάνουμε δύο βήματα πίσω, να τραβήξουμε τα μάτια μας από το δέντρο και να κοιτάξουμε επιτέλους το δάσος.
Είμαστε όλοι Παναθηναϊκοί στο τέλος της μέρας, θέλουμε όλοι να βλέπουμε το τριφύλλι στο γήπεδο και δεν μπορεί κάθε παράγοντας/δημοσιογράφος, τον αφήνουμε να μας μολύνει την αγάπη μας για αυτήν την ιδέα.
Η μιζέρια και η διχόνοια δεν οδηγεί πουθενά. Και αν οδηγεί, τότε αυτό είναι η σταδιακή αποξένωση μας από τον ίδιο τον Σύλλογο...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου