Ο Παναθηναϊκός στο πρωτοδικείο λοιπόν. Κανένας δεν θέλει να αναλάβει τον Ερασιτέχνη και τα χρέη του. Ούτε κανένας δεν θέλει να μαθαίνει νέα του. Ακόμη και τα λίγα μέλη του.
Αυτή είναι η πραγματικότητα κύριοι. Ή μάλλον, ένα μέρος της. Γιατί το υπόλοιπο θα το νιώσουμε στο πετσί μας από εδώ και πέρα που θα δούμε να είναι ορατό το ενδεχόμενο να κλείσουν και να υποβιβαστούν τμήματα ή στην καλύτερη να ξεφτιλίζονται κάθε Σαββατοκύριακο στις εγχώριες διοργανώσεις.
Θα έλεγα πως πιστεύω ότι δεν θα αντέξουμε να δούμε ένα τέτοιο σενάριο, αλλά θα έλεγα ψέμματα στον εαυτό μου. Μια χαρά θα αντέξουμε, αφού κανένας μας δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά.
Διαχρονικά γεμίζαμε τα κλειστά όπου έπαιζαν τα ομαδικά (ακόμη και ατομικά) τμήματα μας και είχαμε έντονες παρουσίες εντός κι εκτός Ελλάδας. Μάθαμε να αγαπάμε τον Ερασιτέχνη εδώ και δεκαετίες, πριν οι απέναντι μάθουν ποια...έδρα έχουν για τα ερασιτεχνικά τους.
Κι όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Και δεν είναι προσωπική εκτίμηση, αλλά η μόνη πραγματικότητα.
Φωνάζαμε χρόνια να ανοίξουν οι πόρτες στον Ερασιτέχνη για να μπουκάρει ο κόσμος και να προχωρήσει στην νέα εποχή. Τελικά οι πόρτες ανοίξαν και η νέα εποχή ήρθε. Μόνο που ο κόσμος...ξέχασε να μπουκάρει.
Για μένα πλέον η λύση είναι μια.
Να βάλει όλος ο Παναθηναϊκός οργανισμός ως προτεραιότητα τον Ερασιτέχνη.
Όχι στα λόγια, αλλά ουσιαστικά.
Καλά τα κιόσκα έξω από το ποδόσφαιρο, τα ταμεία ενίσχυσης στις θύρες του μπάσκετ και οι συναυλίες, αλλά έτσι ούτε χρήματα μαζεύονται, ούτε (το πιο σημαντικό) αλλάζει η νοοτροπία του μέσου Παναθηναϊκού.
Πρέπει επιτέλους να βάλουμε προτεραιότητα μας τον Ερασιτέχνη. Με ουσιαστικό τρόπο. Χωρίς πολλά-πολλά. Με άμεσες και κατανοητές αλλαγές, χωρίς εξηγήσεις.
Να καταλάβει ο καθένας μας ότι ο Ερασιτέχνης είναι πάνω από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.
Θα επαναλάβω κάποιες σκέψεις που όλες τους οδηγούν στο αυτονόητο: Να είναι όλοι οι Παναθηναϊκοί μέλη στον Ερασιτέχνη.
- Όταν θες να αγοράσεις εισιτήριο διαρκείας στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ ή στον Ερασιτέχνη, να είσαι μέλος στον Ερασιτέχνη. Αλλιώς δεν θα μπορείς.
- Όταν θες να αγοράσεις απλό εισιτήριο αγώνα στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ ή στον Ερασιτέχνη, να είσαι μέλος στον Ερασιτέχνη. Αλλιώς δεν θα μπορείς.
- Όταν θες να γραφτείς σε σύνδεσμο του Συλλόγου (Θύρα 13 ή Παλεφιπ), να είσαι μέλος στον Ερασιτέχνη. Αλλιώς δεν θα μπορείς.
- Όταν θες να βρεις εισιτήρια για εκτός έδρας ματς σε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, να είσαι μέλος στον Ερασιτέχνη. Αλλιώς δεν θα μπορείς.
Με τις παραπάνω "κατηγορίες" σχετίζονται πάνω από 100.000 Παναθηναϊκοί. Ακόμη κι αν η απαραίτητη εγγραφή στον Ερασιτέχνη θα είναι ένα επιπλέον έξοδο, θα ήταν δυνατό να μειωθεί κάτω από 60 ευρώ το κόστος της, ώστε να μην είναι τόσο μεγάλη. Και 30 ευρώ να ήταν το ποσό εγγραφής, ο Ερασιτέχνης θα ξεχρέωνε μόνο από τις εγγραφές.
Δεν είναι ούτε πυρηνική φυσική, ούτε καμία δύσκολη διαδικασία.
Βάζει όλος ο Παναθηναϊκός οργανισμός σαν προαπαιτούμενο την εγγραφή κάθε Παναθηναϊκού στον Ερασιτέχνη.
Δηλαδή, το αυτονόητο.
ΥΓ: Από την στιγμή που ο Ερασιτέχνη επιτρέπει στις ανώνυμες εταιρίες (ΠΑΕ και ΚΑΕ) να χρησιμοποιούν το όνομα και το σήμα του Συλλόγου, μπορεί να είναι δυνατό (από την στιγμή που δεν θα θέλουν οι ΑΕ) να επιβάλλει και την απαραίτητη εγγραφή για την πώληση εισιτηρίων τους.
YΓ2: Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να απαρνηθεί την ιστορία του, ούτε να μετατραπεί σε...κάτι άλλο...μονοδιάστατο.
ΥΓ3: Αν δεν υπήρχε εκατομμύρια κόσμος που δηλώνουν έστω Παναθηναϊκοί, τότε με όσα συμβαίνουν τις τελευταίες δύο δεκαετίες και την αδυναμία να χτίσει νέο δικό του αθλητικό κέντρο, θα φοβόμουν μήπως ο Σύλλογος μικραίνει και η σμίκρυνση του παγιωθεί με το πέρασμα του καιρού. Όμως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον όταν έχεις τόσο λαό από πίσω σου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου