Κυριακή βράδυ: Ο κόσμος έχει "πλημμυρίσει" το ΟΑΚΑ και ένα κομβόι από μηχανάκια και αμάξια κάνει τον γύρο της Αθήνας μαζί με την ομάδα μπάσκετ του Συλλόγου.
Κυριακή απόγευμα: Χίλιοι και πλέον οπαδοί του Συλλόγου έχουν πάει στο ΟΑΚΑ να ντοπάρουν την ομάδα μπάσκετ για τον πέμπτο τελικό πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ. Την ίδια ώρα 50 οπαδοί του Συλλόγου μόνο βρίσκονται στον Τάφο του Ινδού για να δουν τι θα γίνει με τον Ερασιτέχνη.
Απρίλης: Σε λιγότερο από 48 ώρες, 36.000 εισιτήρια βρίσκουν κατόχους για τους δύο προημιτελικούς της Euroleague με την Φενερμπαχτσέ στο ΟΑΚΑ στην...θέα του έβδομου Ευρωπαϊκού. Τις ίδιες μέρες, η Λεωφόρος των 16.000 θέσεων αδυνατεί να γεμίσει για τον ημιτελικό με τον Πάοκ και την προοπτική κατάκτησης του Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο.
Σήμερα: Κάθε μέρα ακούγονται ονόματα υποψήφιων μεταγραφικών στόχων για το τμήμα μπάσκετ του Συλλόγου, το οποίο κλείνει την χρονιά με ακόμη ένα νταμπλ και ο πρόεδρος της ομάδας μέσω προσωπικών του τοποθετήσεων ορίζει τον στόχο της νέας σεζόν, στο ραντεβού των τεσσάρων κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης.
Την ίδια ώρα, στο ποδόσφαιρο ακούγονται καθημερινά ονόματα υποψήφιων αποχωρήσεων από την ομάδα μας, η σεζόν έκλεισε με το απόλυτο τίποτα και οι στόχοι της νέας σεζόν δεν ορίζονται για να μην μας πιάσει κατάθλιψη.
Επίσης την ίδια ώρα, ο Ερασιτέχνης φυτοζωεί, όλα τα ομαδικά τμήματα είναι στον αέρα, το Πρωτοδικείο καραδοκεί και η σεζόν που έκλεισε με τιμητικές τριτοτέταρτες θέσεις αναμένεται να είναι πετυχημένη συγκριτικά με αυτήν που έρχεται.
Με άλλα λόγια, το μπασκετικό τμήμα του Συλλόγου στους άντρες, αποτελεί το μόνο τμήμα που φέρνει επιτυχίες, τίτλους και κρατάει ζωντανό τον κόσμο, όταν ο υπόλοιπος Σύλλογος βιώνει την απόλυτη απαξίωση.
Θα μου πείτε...ανέκαθεν, τις τελευταίες δύο δεκαετίες δεν κρατάει το μπάσκετ όρθιο τον Σύλλογο;
Ναι, μόνο που πλέον οι...αποστάσεις έχουν μεγαλώσει και τα υπόλοιπα τμήματα δεν φέρνουν ούτε στο ελάχιστο μια επιτυχία.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε στο ποδόσφαιρο, επιτυχία την είσοδο μας στους ομίλους του Europa League, να βλέπουμε θετικά στην δεύτερη (ακόμη και στην τριτοτέταρτη!) θέση του πρωταθλήματος, να έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει νίκη στην Ευρώπη...
Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε στον Ερασιτέχνη, επιτυχία αν φτάσουμε στους τελικούς του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, να θεωρούμε αυτονόητες τις ήττες με κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό και να έχουμε εξαφανιστεί εδώ και μια πενταετία από τον Ευρωπαϊκό χάρτη...
Όσο γλυκιά κι αν ήταν η κατάληξη της σεζόν με το πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ, δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου σε αυτό που έρχεται και να ξεχάσω αυτό που έζησα για ακόμη μια χρονιά.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μόνο το μπάσκετ και ο κόσμος έχει εξίσου ανάγκη από επιτυχίες στο ποδόσφαιρο και στον Ερασιτέχνη. Η μιζέρια που ποτίζουν τον κόσμο σε όλα τα υπόλοιπα τμήματα, υπερτερεί δυστυχώς ακόμη και με κατάκτηση Ευρωπαϊκού στο μπάσκετ.
Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε το μπάσκετ να φέρνει επιτυχίες, το ποδόσφαιρο να καμαρώνει (ορθώς!) για αυτές και ο Ερασιτέχνης να είναι ο...ζητιάνος της παρέας.
Παρακαλάμε να έρθει το αύριο στο μπάσκετ για να δούμε πόσο θα δυναμώσουμε και να διεκδικήσουμε την επιστροφή μας στην κορυφή της Ευρώπης, όταν παρακαλάμε στα υπόλοιπα τμήματα του Συλλόγου να...μην έρθει το αύριο, για να μην ζήσουμε ένα πιθανό μαρτύριο του φετινού.
Ίσως όπως βολεύει τον Αλαφούζο να μας έχει στην μετριότητα υπό τον κίνδυνο οικονομικής διάλυσης και να απαιτεί να του λέμε κι ευχαριστώ...ίσως να βολεύει και τον Δ.Γιαννακόπουλο να μην έρχονται επιτυχίες σε κανένα άλλο τμήμα του Συλλόγου πλην του μπάσκετ, ώστε να αποκτάνε ακόμη μεγαλύτερη σημασία και να έχουν ακόμη πιο έντονη απήχηση στον κόσμο.
Συγχωράτε με αλλά το βράδυ της Κυριακής στο ΟΑΚΑ, όπως πιστεύω πως με την παρουσία του ο κόσμος του Συλλόγου έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα, δεν μπορούσα να μην δω παράλληλα το απόλυτα παράδοξο σημείο, στο οποίο βρίσκεται ο Σύλλογος.
Γιατί όπως χαίρομαι με ένα κερδισμένο πρωτάθλημα στο μπάσκετ αντρών, έτσι στεναχωριέμαι και με ένα χαμένο πρωτάθλημα στο βόλεϊ γυναικών. Γιατί ο Παναθηναϊκός είναι ένας...
ΥΓ: Ο Σύλλογος θα μπορούσε να δράσει σαν ένα, αρχικά προστατεύοντας τον Ερασιτέχνη. Να οριστεί ως προαπαιτούμενο για αγοράς καρτών διαρκείας ή απλών εισιτήριων, η εγγραφή στα μητρώα του Ερασιτέχνη. Πιθανότατα μιλάμε για ένα νούμερο μεγαλύτερο των 100,000 ανθρώπων. Αλλά που..."τα προβλήματα σου, δεν είναι δικά μου". Άλλο ΠΑΕ, άλλο ΚΑΕ και άλλο ΑΟ...
ΥΓ2: Όπως το 2008, η 13η Απρίλη έδωσε απαντήσεις, έτσι συνεχίζει να δίνει μέχρι και σήμερα. Οι δεκάδες χιλιάδες που βγήκαν με σφεντόνες να πολεμήσουν τα...τανκς, ήταν μοιραίο σε κάποια στιγμή να σπάσουν και να προβούν σε άτακτη υποχώρηση. Και αυτό θα συμβαίνει, μέχρι να σπάσει και ο τελευταίος πυρήνας. Με τόσο απόλυτο τρόπο, ώστε να μην διανοηθούν ξανά να αμφιβάλλουν στο μέλλον...
Πως συσχετίζεται αυτό με τα σημερινά; Έλα ντε...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου