Κάζο από τα λίγα αυτό που συνέβη χθες βράδυ στην Λεωφόρο. Για την ακρίβεια, τέτοιο κάζο δεν έχουμε ζήσει ποτέ ξανά. Μέσα σε 6 λεπτά χάθηκε πιθανότατα μια μεγάλη πρόκριση και πήγε στα σκουπίδια μια πολύ καλή εμφάνιση της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε την είσοδο του στους ομίλους για να μην αφανιστεί κι άλλο από τον Ευρωπαϊκό χάρτη, όμως το χθεσινό μπλακ άουτ δεν του αφήνει πλέον πολλές ελπίδες.
Ο Ουζουνίδης παρέταξε μια ομάδα που έβγαζε τόσο πάθος ικανό να ξυπνήσει κάθε φίλο της ομάδας χθες στο γήπεδο. Έντεκα λυσσασμένοι παίκτες που με την ψυχή και τον τσαμπουκά της όχι μόνο έκρυψαν την δεδομένη διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες, αλλά κέρδισαν σε κάθε κατηγορία τους Ισπανούς. Δυστυχώς όμως το 2-0 παραήταν καλό για να είναι αληθινό και τα όνειρα που γεννιόντουσαν με την εμφάνιση της ομάδας διαλύθηκαν μέσα σε ένα εξάλεπτο.
Μπορεί τα χθεσινά να αποτελούν παρακαταθήκη για το μέλλον, όμως το παρελθόν έχει αποδείξει πως όταν χάνονται τέτοιες ευκαιρίες συνήθως μετά εμφανίζονται και τα προβλήματα. Αλλιώς θα πήγαινε ο Παναθηναϊκός στην Ισπανία με το 2-0, αλλιώς θα ξεκίναγε η σεζόν με μια μεγάλη πρόκριση στους ομίλους. Άλλη ψυχολογία θα είχε η ομάδα, άλλη και ο κόσμος. Καλές οι εντυπώσεις, αλλά η ομάδα χρειάζεται αποτελέσματα και χθες ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για την απαρχή μιας νέας περιόδου.
Αν το χθεσινό αποτέλεσμα ήταν δίκαιο ή όχι, επιτρέψτε μου να πιστεύω πως ήταν μια κατάληξη των κινήσεων της διοίκησης. Ο άδειος πάγκος, η έλλειψη φορ και η αποχώρηση προσωπικοτήτων από την ομάδα ήταν αποτέλεσμα της συνειδητής πολιτικής που επέλεξε ο Αλαφούζος και οι συμβουλάτορες του. Υπό αυτήν την έννοια, δεν θεωρώ το αποτέλεσμα άδικο. Βάση της εμφάνισης ναι, αλλά βάση των γενικότερων επιλογών στην ομάδα όχι.
Το πιο στενάχωρο είναι πως για ακόμη μια φορά, ο κόσμος έφυγε πικραμένος. Γέμισε το γήπεδο, απέκτησε προσδοκίες και εκεί που ανέβηκε ψυχολογικά πάλι έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου