Γιατί;

ΑΠΟΨΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Σε όλα τα ανεξήγητα ερωτήματα της ανθρωπότητας, συνήθως απαντάμε «Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά». Γιατί;

Γιατί ο Παναθηναϊκός μας να υποφέρει;

Γιατί εμείς, ο κόσμος του Συλλόγου, να έχουμε υποστεί τόσα βάσανα τα τελευταία ... πολλά χρόνια;


Γιατί η ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΥΓΕΙΑ της διετίας της πολυμετοχικότητας να καταστραφεί τόσο εύκολα;

Γιατί να αποδεχόμαστε και να στηρίζουμε παράγοντες που μικραίνουν το Σύλλογο εσκεμμένα ή από ανικανότητα;

Γιατί να κυριαρχεί η μιζέρια και η εσωστρέφεια;

Γιατί να καλλιεργούνται οι προσωπολατρείες πάνω από το ΤΡΙΦΥΛΛΙ;

Γιατί να γίνεται ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ όχημα πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων;

Γιατί να ανεχόμαστε τους υποκριτές;

Γιατί να περιμένουμε από κοινούς θνητούς που γεννήθηκαν με λεφτά (και καβούρια) στις τσέπες να σώσουν την ΙΔΕΑ που αγαπήσαμε, αγαπάμε και θα αγαπάμε εσαεί;

Γιατί να τους αφήσουμε να μας στερήσουν την ... καλύτερη «αρρώστια» μας;

Γιατί να συμμετέχουμε και να στηρίζουμε ένα στημένο παιχνίδι που στήνεται στις πλάτες μας για χρόνια;

Γιατί δεν έχουμε πάρει, ακόμη, την κατάσταση στα χέρια μας;

Γιατί να τους χαρίσουμε τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΜΑΣ;

13 τυπικά “Γιατί;”. Ο καθένας μας μπορεί να βρει άλλα τόσα. Σε ΟΛΑ αυτά τα αναπάντητα “γιατί”, πρέπει να απαντήσουμε.

Έχουμε χάσει -σχεδόν- τα πάντα.

Με την κατάσταση να έχει φτάσει στο απροχώρητο, με παρκαδόρο Νο.2, με μπροστινούς και πισινούς να αλωνίζουν, με σενάρια επί σεναρίων, με PAO Foundation ή χωρίς και με διοίκηση αποτυχημένων, η ομάδα είναι σχεδόν βέβαιο ότι οδηγείται στην καταστροφή.

Με πλάνο ή από τύχη;

Γιατί; Γιατί αυτό μας σκηνοθέτησαν να γίνει.

Γιατί αυτό έπρεπε να πάθουμε, αυτά έπρεπε να ζήσουμε γιατί ζητήσαμε την ελευθερία του Συλλόγου.
Γιατί ζητήσαμε έναν ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ στα γήπεδα και όχι πρωταθλητή στα λογιστικά βιβλία.

Σαράντα χιλιάδες κόσμου ζήτησαν, δέκα χρόνια πριν, να ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΑ ΔΕΣΜΑ, τα δεσμά που κρατούν φυλακισμένο τον Παναθηναϊκό μας.

Αυτές τις αμαρτίες πληρώνουμε; Δεν το γνωρίζουμε. Ενδείξεις και ... αποδείξεις υπάρχουν. Ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις για το ποιος ή ποιοι οδήγησαν το τμήμα στο χείλος του γκρεμού.

Η ιστορία γράφει και πια, δεν ξεγράφει.

Το χρονολόγιο της Παναθηναϊκής ιστορίας μας έφερε στο σήμερα. Στο παρόν που ΠΡΕΠΕΙ να ΔΡΑΣΟΥΜΕ. Οι «λεφτάδες» απουσιάζουν, τα σενάρια για ... σωτήρες  εμφανίζονται και εξαφανίζονται πριν προλάβουμε να προβλέψουμε το επόμενο βήμα. Τι κάνουμε λοιπόν;

Όταν άπαντες έχουν κλωτσήσει την ομάδα μας στο τέλμα, στον πάτο ενός βαρελιού με συνεχώς αυξανόμενο βάθος, τότε η μόνη λύση είμαστε ΕΜΕΙΣ.

Εγώ, εσείς, εμείς, οργανωμένοι, ανοργάνωτοι. ΟΛΟΙ οι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΙ.

Ας αφήσουμε, έστω τώρα, την υστάτη, τους διχασμούς, τα «εμείς», «εσείς», «αυτοί», τις ταμπέλες, τα στρατόπεδα προσωπολατρείας και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί ΕΝΩΜΕΝΟΙ για να επαναφέρουμε το Σύλλογο στην ΚΟΡΥΦΗ.

Δεν γίναμε Παναθηναϊκοί ούτε για τους Βαρδινογιάννηδες, ούτε για τους Γιαννακόπουλους, ούτε για τους πολυμετοχικούς, ούτε για κανένα παράγοντα.

Γίναμε και είμαστε ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ Παναθηναϊκοί γιατί οι ιδέες, τα ιδανικά και οι αξίες του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ είναι υπεράνω κάθε προσώπου.

Στο σημείο μηδέν, λοιπόν, ας βοηθήσουμε όλοι, σαν μία ΓΡΟΘΙΑ, χέρι με χέρι να αναπνεύσει ξανά ο οργανισμός του Παναθηναϊκού και μαζί του και ο δικός μας οργανισμός.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και μάλλον έχω ήδη κουράσει. Μέσα από αυτή τη γωνιά του Panathinaikos Press, καλώ όλους τους αγνούς φιλάθλους της ομάδας να σταθούν και να στηρίξουν το Τριφύλλι, τώρα, στα ΔΥΣΚΟΛΑ.

Να τραγουδήσουμε το «Μαζί σου και στα δύσκολα Παναθηναϊκέ» σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και του εξωτερικού. Να ΣΥΣΠΕΙΡΩΘΟΥΜΕ για να σωθεί ο Σύλλογος. Να γίνουμε η ΑΣΠΙΔΑ του Παναθηναϊκού μας. Ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί. Ας αφήσουμε για λίγο τα πληκτρολόγια και τις οθόνες και ας αποδείξουμε ότι ο ΠΑΟ ανήκει στο ΛΑΟ του και μόνο ΕΜΕΙΣ μπορούμε να τον σώσουμε.

Ας γεμίσουμε τη Λεωφόρο μας, τους συνδέσμους, τους δρόμους.

Ας φωνάξουμε για το Σύλλογο που αγαπάμε.

Ας το μάθει ... όλη η Γη πως ο “ΠΑΟ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ”.

Έχουμε χάσει τόσες και τόσες Κυριακές, τόσα μερόνυχτα χωρίς ύπνο, με νεύρα, με έλλειψη συγκέντρωσης από τις δουλειές μας, με την καρδιά να χτυπάει στα ... πράσινα, με τους γύρω μας να μας καλούν να συνέλθουμε, να βρούμε άλλα ενδιαφέροντα γιατί ... “δεν αξίζει”.

Θα παραδώσουμε τις ζωές μας χωρίς να προσπαθήσουμε; Θα  πέσουμε αμαχητί και θα αφήσουμε τον παιδικό μας έρωτα να διασύρεται;

Έχουμε βαρεθεί να δια-χειρίζονται τις ζωές μας. Ήρθε η ώρα να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ. Να ΣΩΣΟΥΜΕ εμείς τον Παναθηναϊκό μας. Να δούμε ξανά το ΤΡΙΦΥΛΛΙ να ανθίζει.

Τελειώνοντας, ας απαντήσω και στο αρχικό και αιώνιο ερώτημα “Γιατί;”. Γιατί εμείς;

Γιατί, γεννηθήκαμε να σε αγαπάμε, ζούμε να σε ακολουθούμε.

Γιατί, έτσι όπως μας θέλετε εσείς, ΠΟΤΕ μας δε θα γίνουμε ΕΜΕΙΣ.

Γιατί, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ . . .

ΥΓ.1 «Δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο, για αυτόν που θα προσπαθήσει» Μ.Αλέξανδρος.